Το Ποσείδι είναι παράλιος οικισμός του δήμου Κασσάνδρας. Βρίσκεται δυτικά της χερσονήσου της Κασσάνδρας σε μία προεξοχή αυτής στον Θερμαϊκό κόλπο, όπου υπάρχει το ομώνυμο ακρωτήρι, στην περιοχή του οικισμού της Καλάνδρας της οποίας αποτελεί επίνειο. Αναφέρεται από τον αρχαιότητα ως οικισμός της αρχαίας Χαλκιδικής ενώ σήμερα είναι περισσότερο γνωστός ως παραθεριστικός οικισμός, στο οποίο υπάρχουν εξοχικές κατοικίες, ξενοδοχεία και χώροι κατασκήνωσης.
Στο ακρωτηρί βρισκόταν αρχαίος ναός προς τιμήν του Ποσειδώνα, το οποίο μαρτυρά την ακμή των αρχαίων οικισμών κατά την περίοδο της δευτέρου ελληνικού αποικισμού τον 8ο αιώνα π.Χ. στη χερσόνησο της Παλλήνης, όπως αναφέρεται η χερσόνησος της Κασσάνδρας στην αρχαιότητα.
Ο ίδιος ο ναός, επεκτείνεται και με άλλες αίθουσες κατά την διάρκεια της αρχαϊκής και κλασικής εποχής. Στην ευρύτερη περιοχή του Ποσειδίου, βρίσκονταν μία από τις σημαντικότερες αρχαίες πόλεις της χερσονήσου, η Μένδη, η οποία ιδρύθηκε από Ευβοιώτες αποίκους και άκμασε κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. αποτελώντας σημαντικό σύμμαχο της αρχαίας Αθήνας κατά την διάρκεια της Αθηναϊκής συμμαχίας. Όταν όμως στο Πελοποννησιακό Πόλεμο συμμάχησε με την αρχαία Σπάρτη, καταστάθηκε από τους Αθηναίους, ενώ μετά την κατάκτησή της από τον Φίλιππο τον Β’, η πόλη φαίνεται να παρακμάζει.
Η θέση της πόλης ταυτίζεται από τις περιγραφές των αρχαίων συγγραφέων, όπως του Θουκυδίδη (ως Ποσειδώνιον) και του Λίβιου (ως Ποσείδιον), την επιβίωση του τοπωνυμίου “Ποσείδι” στο γειτονικό ακρωτήρι και από αρχαιολογικές ανασκαφές στην περιοχή της τοπικής κοινότητας Καλάνδρας από τον Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ τον 19ο αιώνα.
Ο κύριος αρχαιολογικός χώρος καλύπτει έκταση 1.200 επί 600 μέτρων που εντοπίζεται στις θέσεις “Πλάτωμα” ή “Ξέφωτο”, όπου εντοπίζεται τμήμα οχύρωσης και εκταταμμένα κτίσματα με οικίες και δρόμους που χρονολογούνται από τον 9ο ως και τον 4ο αιώνα π.Χ, καθώς στις παρυφές του πευκόφυτου λόφου με την ονομασία “Βίγλα”, όπου εντοπίζεται ακρόπολη με οχυρωματική περίβολο και λάκκους-αποθέτες αποθήκευσης τροφίμων. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές στη θέση “Πλάτωμα”, απεκάλυψαν κινητά ευρήματα που χρονολογούνται από τον 9ο ως και τον 4ο αιώνα π.Χ.