Μετά τον 1974, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έθεσε την βάση της συνεργασίας των δύο ελληνικών Κρατών, Ελλάδος και Κύπρου συνοψίζοντάς το πνεύμα της σε πέντε λέξεις: «Η Λευκωσία αποφασίζει και η Αθήνα συμπαρίσταται». Και από τότε μέχρι χθες η συνεργασία αυτή υπήρξε αγαστή, με τις οποίες διαφορές ανέκυπταν να επιλύονται αθορύβως χωρίς να εκτιθέμεθα.
Εφημερίδα Εστία
Στα χρόνια που πέρασ η συνεργασία αυτή ωρίμασε και εξελίχθηκε στην διατύπωση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, που θα μπορούσε να είναι το πλαίσιο επιλύσεως του Κυπριακού. Δυστυχώς τότε η Αθήνα δεν συμπαρεστάθη στην Λευκωσία, με την Κυβέρνηση Σημίτη να συντάσσεται με το απαράδεκτο σχέδιο Αννάν. Και τότε όμως ετηρήθησαν χαμηλοί τόνοι ως προς την διαφωνία.
Είναι σήμερα η πρώτη φορά που Αθήνα και Λευκωσία εμφανίζονται διχασμένες. Η Κύπρος δηλώνει υποψηφιότητα για την θέση του Γενικού Γραμματέως του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ) και η Αθήνα δεν την υποστηρίζει. Απεναντίας έχει ταχθεί υπέρ της τουρκικής υποψηφιότητος. Πού πήγαν οι παρακαταθήκες του Κωνσταντίνου Καραμανλή για την συμπαράσταση των Αθηνών προς την Λευκωσία;
Να θυμίσουμε ότι η ελληνική Κυβέρνησις είχε ανακοινώσει ότι θα εστήριζε την τουρκική υποψηφιότητα για τον ΙΜΟ με «αντάλλαγμα» την στήριξη από την Τουρκία την υποψηφιότητα της Ελλάδος για μια θέση μη μονίμου μέλους στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η «ανταλλαγή» ήταν εξ αρχής ανισοβαρής. Η θέσις στο Συμβούλιο Ασφαλείας είναι πολύ μικράς αξίας (αλήθεια θυμάται κανείς ποια είναι σήμερα τα μη μόνιμα μέλη του ΣΑ;). Απεναντίας ο Γενικός Γραμματεύς του ΙΜΟ έχει λόγο επί της οριοθετήσεως των ζωνών ευθύνης ερεύνης-διασώσεως στην θάλασσα. Γνωστόν είναι ότι η Τουρκία και επ’ αυτού εγείρει αμφισβητήσεις. Θα περιμέναμε τουλάχιστον να απαιτούσε η Αθήνα να τις ανασκευάσουν οι Τούρκοι, ρητά και κατηγορηματικά πριν συζητήσουμε την πιθανότητα υποστηρίξεώς τους. Δεν το έπραξαν και το χειρότερο δεν τους το εζητήσαμε κάν. Έχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι θα φανούν «ευγενικοί» και θα εκμεταλλευθούν την θέση για την οποία τους υποστηρίζομε; Ότι θα έλθει ο Τούρκος ΓΓ του ΙΜΟ να καθορίσει κατά τις απαιτήσεις της Αγκύρας την οριοθέτηση των ζωνών ερεύνης;
Η υποψηφιότης της Κύπρου όμως δημιουργεί νέα δεδομένα. Ο Πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης την ανεκοίνωσε μέσα σε συναισθηματικά φορτισμένη ατμόσφαιρα, μετά το τρισάγιο για τους πεσόντες της ΕΟΚΑ στον ιερό χώρο των «Φυλακισμένων Μνημάτων» στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας.
Η Κυπριακή Δημοκρατία θα θέσει υποψηφιότητα στο Συμβούλιο του ΙΜΟ και μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα συνεχίσουμε να έχουμε πρωταγωνιστικό ρόλο στον εν λόγω Οργανισμό, εδήλωσε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Υπενθύμισε ότι αυτό «κάνουμε τα τελευταία χρόνια και μάλιστα έχουμε αρκετή υποστήριξη και μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα συνεχίσουμε να έχουμε πρωταγωνιστικό ρόλο στον εν λόγω Οργανισμό. Τι έχει σημασία; Έχει σημασία μέσα από την ουσιαστική μας παρέμβαση στον ΙΜΟ να στηρίζουμε τα δίκαια της Κυπριακής Δημοκρατίας, διότι, αντιλαμβάνεστε, είμαστε μια χώρα που από το 1987 ακριβώς λόγω της τουρκικής στάσης έχουμε σοβαρότατα προβλήματα στον τομέα της ναυτιλίας». Και συνέχισε: «Βλέπουμε και σήμερα την Τουρκία να εκμεταλλεύεται την κρίση στην Ουκρανία, έτσι ώστε να δυσκολεύει τα πλοία που φέρουν την κυπριακή σημαία».
Βεβαίως ο κ. Χριστοδουλίδης αρκετά διπλωματικά σχολίασε την τουρκική υποψηφιότητα: «Δεν θεωρώ σε καμία απολύτως περίπτωση ότι ο ΓΓ του ΙΜΟ, είτε προέρχεται από την Τουρκία είτε από οποιαδήποτε άλλη χώρα, μπορεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο να δημιουργήσει προβλήματα σε ένα διεθνές αναγνωρισμένο κράτος, ένα κράτος το οποίο, ειδικότερα στον τομέα της ναυτιλίας, έχει σημαντικό ρόλο να διαδραματίσει».
Αυτά ελέχθησαν στην Λευκωσία. Η Αθήνα όμως, η ελληνική Κυβέρνηση πρέπει να αναλογισθεί τις ευθύνες της. Υπάρχει ακόμη χρόνος για να αναθεωρήσει την απόφασή της. Και κατά την παγία πολιτική που πρέπει να εφαρμόζει, να συμπαρασταθεί στην Λευκωσία. Διαφορετικά θα μείνει εκτεθειμένη. Απέναντι στην Κύπρο. Απέναντι στους Έλληνες. Απέναντι στην Ιστορία.