Η περίπτωση του Νίκου Ανδρουλάκη ενδείκνυται για ειδικό κεφάλαιο στα πολιτικά εγχειρίδια. Πρώτη φορά αρχηγός κόμματος σε συνθήκες προεκλογικές αντί να αλωνίζει τη χώρα, όπως σχολιάζουν στελέχη του κόμματος, δίνει τον αγώνα από τις Βρυξέλλες.
Όσο να πεις, «χτυπάει άσχημα» ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. επιμένει να διατηρεί την έδρα του ευρωβουλευτή την ώρα που όφειλε, σύμφωνα με εκπροσώπους του «παλαιού ΠΑΣΟΚ», να οργώνει χωριά και πλατείες. Για ποιον λόγο επεδίωξε να γίνει αρχηγός σε ένα κόμμα που δείχνει να τον αφήνει αδιάφορο;
Κάποιοι λένε πως είχε δίκιο ο Βασίλης Κεγκέρογλου, ο μοναδικός Κρητικός βουλευτής που άντεξε στην επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ και έσωσε την τιμή των όπλων, στο Ηράκλειο. «Ο Ανδρουλάκης και η Καϊλή δεν πληρώνουν καν τη συνδρομή τους στο κόμμα» είχε πει στην Κεντρική Επιτροπή προ των εσωκομματικών εκλογών κι έπεσαν να τον φάνε… Ο πρόεδρος, όμως, όσο και να θέλει να το κρύψει κανείς, παρακολουθεί την εκλογική μάχη από απόσταση ασφαλείας.
Το έγκλημα, ωστόσο, των Τεμπών τον υποχρεώνει τώρα να κάνει τις αναγκαίες αναπροσαρμογές. Το κύρος του Μητσοτάκη, όπως αναγνωρίζουν στους διαδρόμους της Χαριλάου Τρικούπη, έχει οριστικά τσαλακωθεί, ενώ η αυτοδυναμία έχει πάει οριστικά περίπατο. Η «ισορροπημένη στάση του» που τόσο ένθερμα χαιρετίζει ο Κώστας Σημίτης, ο οποίος τον «σέρνει» στη συνεργασία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί μπροστά σε ένα εθνικών διαστάσεων πένθος που έχει ονοματεπώνυμο και προκλήθηκε από την εγκληματική αμεριμνησία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κάποια στιγμή, οι επινοήσεις τελειώνουν. Και ο Νίκος Ανδρουλάκης αναζητεί σήμερα τα διλήμματα της καινούργιας ημέρας.
«Το δίλημμα των εθνικών εκλογών», όπως είπε την περασμένη Τετάρτη από τα πάτρια εδάφη, «δεν είναι Τσίπρας ή Μητσοτάκης, δεν είναι Νέα Δημοκρατία ή ΣΥΡΙΖΑ. Το πραγματικό δίλημμα είναι ή ένα κράτος λάφυρο των εκάστοτε κυβερνώντων, για να το αξιοποιούν με μόνο στόχο το πελατειακό κράτος και την ενίσχυση της εξουσίας τους, ή ένα κράτος εγγυητής του δημοσίου συμφέροντος».
Ο,τι και να λέει, πέφτει στο κενό. Αμφισβητείται η σημασία τους από τους ίδιους τους βετεράνους του κόμματος, που λένε χωρίς περιστροφές ότι πέρα από ορισμένες οργανωτικές ικανότητες «δεν έχει πολιτική επάρκεια και δεν διαθέτει ένα στελεχικό δυναμικό ικανό για να παράγει πολιτικά γεγονότα».
Το συνοψίζει καίρια πρώην υπουργός του κόμματος. «Ο Ανδρουλάκης δεν ξέρει πού πάει» λέει στην «κυριακάτικη δημοκρατία», αναγνωρίζοντας ότι στα χέρια του σημερινού αρχηγού το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. έχει σοβαρό πρόβλημα στρατηγικής. Εκεί αποδίδεται από πολλούς στη Χαριλάου Τρικούπη και η δημοσκοπική κάμψη.
Το «σύστημα» φούσκωσε στις αρχές τα πανιά του Ανδρουλάκη, δείχνοντας εικονικά ότι θα μπορούσε να αμφισβητήσει την πολιτική κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ στην Κεντροαριστερά. Το ίδιο «σύστημα», λένε τώρα στην εφημερίδα στελέχη του χώρου, τον εγκαταλείπει στα ανοιχτά, έχοντας πειστεί ότι είναι πλέον ανέφικτη η αυτοδυναμία Μητσοτάκη. Τις κατά καιρούς επινοήσεις του αρχηγού υποστηρίζει φιλότιμα ένας κλειστός κύκλος στελεχών: ο γραμματέας του κόμματος Ανδρέας Σπυρόπουλος, ο επικεφαλής πολιτικού σχεδιασμού Παναγιώτης Δουδωνής και ο αεικίνητος εκπρόσωπος Τύπου Δημήτρης Μάντζος. Εξω από αυτούς, κατά γενική ομολογία, το ΚΙΝ.ΑΛ. δεν έχει σοβαρή εκπροσώπηση.
Ασπόνδυλο κόμμα που προκαλεί σύγχυση στους οπαδούς του
Το «χρήσιμο κόμμα» που προωθεί ο Νίκος Ανδρουλάκης, στην πραγματικότητα αποδεικνύεται ένα ασπόνδυλο κόμμα. Παράγει σύγχυση πρώτα από όλα στους οπαδούς του, οι οποίοι, εδώ που τα λέμε, δεν αποτελούν μια ομογενή βάση. Οι μισοί από αυτούς ενδιαφέρονται να συνεργαστούν με τον ΣΥΡΙΖΑ, οι άλλοι μισοί δεν θέλουν ούτε να τον ακούσουν, και υπάρχει ένα μικρό στριμωγμένο τμήμα που δεν θέλει κανέναν από τους δύο.
Το θέμα, όπως παρατηρούν έμπειρα στελέχη, δεν ήταν ποτέ αν θα άνοιγε προεκλογικά τα χαρτιά του ο Ανδρουλάκης δηλώνοντας με ποιον θα πάει. Αυτά είναι αστειότητες κι άλλωστε ούτε καν ο ΣΥΡΙΖΑ το θέτει. Το θέμα, όμως, είναι -προσθέτουν- ότι όφειλε να ξεκαθαρίσει την ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα του κόμματος, ακόμα και αν αυτό οδηγούσε σε αποχωρήσεις (Λοβέρδος, Γιαννακοπούλου) προς την πλευρά της Ν.Δ. Ολα αυτά, βέβαια, σε κόμματα νέου τύπου, όπως ευαγγελίζεται ο Ανδρουλάκης ότι επιθυμεί να αναβαθμίσει το ΚΙΝ.ΑΛ., προϋποθέτουν κάποιες συλλογικές επεξεργασίες και αποφάσεις. Επί ημερών του, ωστόσο, τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου και της Κεντρικής Επιτροπής κοντεύουν να ξεχάσουν τις φάτσες τους, διότι ουσιαστικά δεν συγκλήθηκαν ποτέ.