Τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε την παραλαβή της σορού του παιδιού του περιέγραψε ο πατέρας Χριστόδουλος, ο πατέρας του αδικοχαμένου στα Τέμπη, Κυπριανού Παπαϊωάννου, ο οποίος μάλιστα δήλωσε πως «δεν με ενδιαφέρει να τιμωρήσω».
«Ώρες – ώρες είμαστε άνθρωποι και λυγίζουμε. Είναι κάτι που δεν αντιμετωπίζεται. Έναν χρόνο πριν ο πάππους του Κυπριανού ειχε δει όνειρο τον θάνατό του», αποκάλυψε ο πατέρας του αδικοχαμένου φοιτητή. Μάλιστα, αναφέρθηκε στο όνειρο αυτό.
«Ο Κυπριανός, μού έλεγε “μπαμπά να προλάβουμε να κάνουμε τους γάμους”. Το βράδυ του δυστυχήματος, θυμήθηκα το όνειρο. Από που να ζητήσω δικαιοσύνη, από τους ανθρώπους; Ο Θεός δίνει τη δικαιοσύνη, ας κάνει ό,τι θέλει ο καθένας».
Ο πατέρας Χριστόδουλος εξήγησε στην συνέχεια: «Δεν με ενδιαφέρει η τιμωρία. Ένιωσα, όταν άγγιζα το κορμί του παιδιού μου τη μαχαιριά όταν δεν μου τον έδιναν να τον δω. Το πρόβλημα ήταν να βρω το σώμα του. Όταν είδα το παιδί και ήταν ακέραιο, ήταν ιλαρό το πρόσωπό του, ήρεμο το πρόσωπό του, χτυπημένο με μώλωπες. Είδα την ψυχή μέσα από αυτόν και τότε ησύχασα. Όταν το σώμα του, το έφερα στην Κύπρο, άνοιξα την σακούλα που μου τον έδωσαν, άνοιξα και το περιποιήθηκα. Ήθελαν να μου τον δώσουν «πακέτο» και να τον θάψω «πακέτο». Τους είπα πως ό, τι έχει μείνει θέλω να το θάψω».