Συγκλονιζει η εξομολογηση τςη 19χρονης Βασιλικής που επέβαινε μαζί με τον φίλο της στο βαγόνι του κυλικείου της μοιραίας αμαξοστοιχίας και κατάφεραν και οι δυο να σωθούν καθώς βγήκαν αμέσως μετά τη σύγκρουση από μια τρύπα στο πάτωμα του βαγονιού.
«Ανεβαίναμε από Θήβα προς Θεσσαλονίκη. Ήμασταν στο εστιατόριο όταν έγινε μια έκρηξη, ένα μπαμ. Εγώ κοιτούσα προς την πλευρά της Αθήνας. Ήταν σαν να ερχόταν όλα πάνω μας, έπεσε ένα άλλο βαγόνι πάνω μας, οι λαμαρίνες και τα σίδερα ήρθαν πάνω στις πλάτες και τα πρόσωπά μας, βγήκαμε έξω από μια τρύπα στο έδαφος».
«Τι να πω για όλα αυτά τα παιδιά που ήταν μέσα. Το εστιατόριο ήταν γεμάτο και όλα αυτά τα παιδιά χάθηκαν. Και ντρέπομαι και ζητάω συγγνώμη σε όλα αυτά τα παιδιά που χάθηκαν, εγώ ντρέπομαι».
«Ντρέπομαι που ζω στην Ελλάδα»
«Είμαι τυχερή που ζω σε αυτή την χώρα, ντρέπομαι που ζω στην Ελλάδα… Κανείς να μην βγει και κανείς να μην μιλήσει. Να κλείσουν όλοι τα στόματά τους. Καμία συγγνώμη δεν θα τα αλλάξει αυτά, όλοι θα είμαστε δολοφόνοι αν δεν αλλάξουμε από εδώ και στο εξής».
«Οκτώ ημέρες δεν έχω κοιμηθεί και όλοι αυτοί κοιμούνται. Πετάνε τριαντάφυλλα στα τρένα που ακόμα υπάρχουν πεθαμένα παιδιά εκεί μέσα, λες και είμαστε στα μπουζούκια… Και κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια… Οκτώ ημέρες είμαι ζωντανή-νεκρή».
«Όλοι φταίμε, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Κι εμείς φταίμε κι εμείς που δεν κάναμε τίποτα τόσα χρόνια. Και δεν βγαίνει κανείς να πει τίποτα. Όλα αυτά τα παιδιά πέθαναν για τίποτα. Τι είμαστε να κάνουμε θυσίες; Πού είμαστε, στον Μεσαίωνα, και θυσιάζουμε τους ανθρώπους για να φτιάξουμε τις ράγες; Οι άνθρωποι αυτοί πώς θα γυρίσουν πίσω, οι οικογένειες αυτές πώς θα ξαναχαμογελάσουν που δεν θα ξαναδούν τα παιδιά τους;».