Εδώ και 11 χρόνια ουδέποτε κυβέρνηση, υπουργός ή αρμόδιο στέλεχος, αιτιολόγησε γιατί δεν κινήθηκαν οι διαδικασίες να συμπεριληφθεί η Κοινοτική Οδηγία για τους ευρωπαϊκούς σιδηροδρόμους στο Εθνικό Δίκαιο
Από το 2012 έως και το 2021 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή περίμενε την Ελλάδα να σταματήσει να παραβιάζει την Κοινοτική Οδηγία 2012/34/Ε.Ε. για τη δημιουργία ενιαίου ευρωπαϊκού σιδηροδρομικού χώρου και να τη μεταφέρει και εφαρμόσει στο Εθνικό Δίκαιο. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Οδηγία, η Ελλάδα και ειδικότερα με το άρθρο 64 είχε περιθώριο να μεταφέρει την οδηγία για τους σιδηροδρόμους στο Εθνικό Δίκαιο έως τις 16 Ιουνίου 2015, πράγμα που δεν έπραξαν ούτε η προηγούμενη ούτε η τωρινή κυβέρνηση.
Της Κύρας Αδάμ
Τελικά η Κομισιόν τον Δεκέμβριο του 2020 κίνησε τη διαδικασία επί παραβάσει κατά της Ελλάδας και έναν χρόνο αργότερα, τον Δεκέμβριο του 2021, απέστειλε αιτιολογημένη γνώμη, δηλαδή δικόγραφο, με το οποίο αιτιολογεί γιατί παραπέμπει την Ελλάδα στο δικαστήριο, λόγω της μακράς χρονικής περιόδου μη μεταφοράς στο Εθνικό Δίκαιο των διατάξεων της οδηγίας.
Η τωρινή κυβέρνηση εξακολούθησε να κωφεύει και να σιωπά κι έτσι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε τον Φεβρουάριο 2023 να παραπέμψει την υπόθεση στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τονίζεται ότι το άρθρο 1 της οδηγίας αυτής θεσπίζει το αντικείμενο και πεδίο εφαρμογής ως εξής:
Μέσω της οδηγίας θεσπίζονται:
α) οι κανόνες που διέπουν τη διαχείριση της σιδηροδρομικής υποδομής και τις δραστηριότητες σιδηροδρομικών μεταφορών των σιδηροδρομικών επιχειρήσεων οι οποίες είναι εγκατεστημένες ή πρόκειται να εγκατασταθούν σε κράτος-μέλος, όπως ορίζονται στο κεφάλαιο ΙΙ,
β) τα κριτήρια που εφαρμόζονται για την έκδοση, την ανανέωση ή την τροποποίηση από κράτος-μέλος αδειών που προορίζονται για σιδηροδρομικές επιχειρήσεις οι οποίες είναι εγκατεστημένες ή πρόκειται να εγκατασταθούν στην Ενωση, όπως ορίζονται στο κεφάλαιο ΙΙΙ και
γ) οι αρχές και οι διαδικασίες που εφαρμόζονται για τον καθορισμό και την είσπραξη των τελών σιδηροδρομικής υποδομής, καθώς και την κατανομή της χωρητικότητας σιδηροδρομικής υποδομής, όπως ορίζονται στο κεφάλαιο IV. Επίσης, τονίζεται ότι η οδηγία εφαρμόζεται για τη χρήση της σιδηροδρομικής υποδομής εσωτερικών και διεθνών σιδηροδρομικών μεταφορών.
Πρόκειται για ένα μακροσκελές κείμενο 67 άρθρων και πολλών παραρτημάτων που οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις έκρυψαν στον πάτο των συρταριών τους και δεν ασχολήθηκαν ποτέ, λες και η Ελλάδα δεν είναι πλήρες κράτος-μέλος, με συγκεκριμένες ευρωπαϊκές υποχρεώσεις όπως και δικαιώματα.
Από το 2012 έως και σήμερα ουδέποτε κυβέρνηση, υπουργός ή αρμόδιο στέλεχος ανέφερε και αιτιολόγησε ποτέ γιατί το ελληνικό κράτος δεν κίνησε τις διαδικασίες να συμπεριλάβει την Κοινοτική Οδηγία για τους ευρωπαϊκούς σιδηροδρόμους στο Εθνικό Δίκαιο. Και αν υπήρχε κάποια δικαιολογία τα μνημονικά χρόνια, από το 2012 έως το 2015, να μην μπορεί το ζαλισμένο ελληνικό Δημόσιο να ασχοληθεί και με το θέμα αυτό, από το 2016 και μετά οι δικαιολογίες μειώνονται ή ελλείπουν.
Ουδείς μέχρι στιγμής έχει αναφερθεί στο παράδοξο να περιμένει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τόσο μεγάλο διάστημα (από το 2015 έως το 2023) να προχωρήσει η Ελλάδα στην υιοθέτηση και εφαρμογή της σχετικής οδηγίας. Στην περίπτωση που οι ελληνικές κυβερνήσεις ζητούσαν περιθώριο χρόνου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προφανώς εξάντλησε όλα τα περιθώρια ανοχής, που τώρα θα χρησιμοποιήσει στο Δικαστήριο εναντίον της Ελλάδας. Φυσικά, είναι άφαντη για την ώρα η αιτιολογημένη απάντηση της Ελλάδας στην Επιτροπή…