γράφει η Φανούλα Αργυρού*
Ιδού ποιοι σχεδίασαν, προώθησαν και πρότειναν την ΔΔΟ από το 1956/57 κ. Ανδρέα Μαυρογιάννη
Απαντώντας σε ερώτηση σε τηλεοπτική εκπομπή του κρατικού ΡΙΚ 1 «… Κάποιοι συμπατριώτες μας αμφισβητούν αν μια ΔΔΟ κύριε Μαυρογιάννη θα λειτουργήσει στο πλαίσιο της επίλυσης του Κυπριακού», είπε: « Είναι μια συζήτηση που γίνεται εδώ και 45 χρόνια από το καιρό που προτάθηκε από τη πλευρά μας η ΔΔΟ…»
Αυτά είχε δηλώσει ο υποψήφιος Ανδρέας Μαυρογιάννης πριν τα αποτελέσματα της δεύτερης Κυριακής 12.2.2023 με τη νίκη του Νίκου Χριστοδουλίδη ως τον 8ο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ο εμπνευστής της διχοτόμησης Σερ Ίβον Κιρκπάτρικ
21 Ιουνίου 1955 – οι Βρετανοί ενημέρωσαν τους Τούρκους να μην ανησυχούν και τα σχέδια τους θα έφερναν τους Τούρκους της Κύπρου επί ίσοις όροις (equal footing) με τους Έλληνες. Εξού και η παραβίαση της Συνθήκης της Λοζάνης (Τριμερή Λονδίνου) επαναφέροντας την Τουρκία ως ενδιαφερόμενο μέρος στο Κυπριακό τον Αύγουστο του 1955…
31 Μαΐου 1956 – « Αν είναι να «ανακοινώσουμε» λύση, πρέπει πιστεύω να σκεφτούμε σοβαρά τη διχοτόμηση», ο εμπνευστής της διχοτόμησης Βρετανός αξιωματούχος Σερ ΄Ιβον Κιρκπάτρικ και διοργανωτής της επαναφοράς της Τουρκίας με τη Τριμερή…
1 Νοεμβρίου 1956 – ο Sir Ivone Kirkpatrick είπε στον Τούρκο πρέσβη στο Λονδίνο ότι ο ίδιος προσωπικά ήταν που αναφέρθηκε πρώτος στην ιδέα της διχοτόμησης. (“vendilated” η λέξη που χρησιμοποίησε).
24 Νοέμβριος 1956 – Ο Τούρκος συνταγματολόγος Δρ. Νιχάτ Ερίμ παρέδωσε την έκθεσή του στον Τούρκο πρωθυπουργό Ατναν Μεντερές με το σχέδιό του πως να επανακτήσουν την Κύπρο. Διαίρεση της Κύπρου μόνο σε δύο κοινότητες, στη βάση του Συστήματος Μιλλέτ, μεταφορά εποίκων για αύξηση του αριθμού των Τούρκων της Κύπρου (της μειονότητας του 18%) και ξεχωριστή αυτοδιάθεση για την κάθε «κοινότητα». Η έκθεση στο βιβλίο του Κώστα Ν. Χατζηκωστή «Έξι Προεδρικά Πορτραίτα», σε ελληνική μετάφραση.
16 Δεκεμβρίου 1956 – Ο Βρετανός υπουργός Αποικιών ο Σερ ‘Αλαν Λέννοξ Μπουτ σε μυστική συνάντηση συνεννοήθηκε με τον Τούρκο Πρωθυπουργό στη Κωνσταντινούπολη, όπου ο τελευταίος ουσιαστικά του υπαγόρευσε τι θα έλεγε τρεις μέρες αργότερα από τη Βουλή των Κοινοτήτων.
Η Δι-κοινοτικότητα
19 Δεκεμβρίου 1956 – είπε ο Σερ Άλαν Λέννοξ Μπουτ: «… Η Κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας θα κάνει σίγουρο ότι η εξάσκηση της αυτό-διάθεσης θα εφαρμοστεί με τέτοιο τρόπο που η Τουρκοκυπριακή κοινότητα όχι λιγότερο από την Ελληνοκυπριακή κοινότητα, στην ειδική περίπτωση της Κύπρου, θα έχει την ελευθερία να αποφασίσει από μόνη της , το μελλοντικό στάτους της. …Η Κυβέρνησης της Αυτής Μεγαλειότητας αναγνωρίζει ότι η εξάσκηση της αυτο-διάθεσης σε ένα τόσο ανάμεικτο πληθυσμό πρέπει να περιλαμβάνει τη διχοτόμηση μεταξύ των πιθανών επιλογών…»
http://hansard.millbanksystems.com/commons/1956/dec/19/cyprus-lord-radcliffes-proposals
Έτσι τέθηκε ο θεμέλιος λίθος της διαιρετικής δι-κοινοτικότητας από τη Βουλή των Κοινοτήτων.
Δύο Ζώνες – με τη βοήθεια Ελληνοκυπρίων!
Αρχές Ιουνίου 1957 και αφού εξασφάλισαν την ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΟΤΗΤΑ απαίτησαν από τους Βρετανούς Ομοσπονδία με ΔΥΟ ΖΩΝΕΣ στην Κύπρο . Και το πιο σημαντικό είναι ότι από το 1957 οι Τούρκοι είχαν την … πεποίθηση και βασίζονταν για την εξασφάλιση της δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας πάνω στους… Ελληνοκύπριους!
Το ΠΑΝΤΡΕΜΑ
Έτσι οι Τούρκοι έχοντας στο χέρι τη δικοινοτικότητα προχώρησαν και απαίτησαν από τους Βρετανούς ΔΥΟ ΖΩΝΕΣ! Έτσι πάντρεψαν την Δικοινοτικότητα με την διζωνικότητα και εγένετο η διαβόητη Δι-κοινοτική, Δι-ζωνική Ομοσπονδία. Και με βάση εκείνο το στόχο, προχώρησαν χέρι χέρι Βρετανοί και Τούρκοι (Δρ. Νιχάτ Ερίμ) και μας σχεδίασαν και την ψευτο-ανεξαρτησία της Νήσου Κύπρου. Ελέω της βοήθειας από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο που ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ, δίχως διαβούλευση με το λαό, και ενόσω οι Αγωνιστές της ΕΟΚΑ θυσιάζονταν για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, την απεμπόλησε ενυπογράφως προς τους Βρετανούς για… ανεξαρτησία.
Δύο συνιστώντα κράτη
3 Ιανουαρίου 1964 – Το τμήμα σχεδιασμού του Φόρειν ΄Οφις μελετούσε ανασύσταση της ΚΔ σε δύο συνιστώντα κράτη. Επικεφαλής ο Σερ Κρίσπιν Τίκελ. Ο ίδιος που το 1990 προώθησε το διζωνικό ψήφισμα 649/90 με την συγκατάθεση του Προέδρου Γιώργου Βασιλείου, ο οποίος επίσης δίχως καμία εξουσιοδότηση από το λαό, έκανε ότι του ζητούσαν οι Βρετανοί. Την οποία απορρίψαμε στις 24.4.2004.
O Βρετανός Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας Τζέιμς Κάλλαχαν στη Γενεύη 2 Αύγουστο του 1974 με διάφορα προσχέδιά του προσπάθησε να εξασφαλίσει αποδοχή της γεωγραφικής ομοσπονδίας που ζητούσαν οι Τούρκοι από Γλαύκο Κληρίδη και Γεώργιο Μαύρο. Ο Κληρίδης φοβήθηκε να υπογράψει και ζήτησαν να διαβουλευθούν με Λευκωσία και Αθήνα…Ο Κάλλαχαν πίστευε ότι επιστρέφοντας ο Κληρίδης θα υπέγραφε. Ο Τούρκος Πρωθυπουργός των εισβολών Μπ. Ετσεβιτ αρνήθηκε παράταση και προχώρησε στη δεύτερη εισβολή, για τα οποία σχέδια το Λονδίνο είχε προ-συνεννοηθεί με τον Ετσεβίτ στις 17 Ιουλίου 1974…
16 Αυγούστου 1974 το Φόρειν Όφις του Τζέιμς Κάλλαχαν αποφάσισε τελεσίδικα ότι η λύση θα ήταν (είναι) ΔΔΟ (δι-περιφερειακή όπως την είπαν για λίγες μέρες και μετά ξεκάθαρα ΔΔΟ. Και επέλεξαν τον Γλ. Κληρίδη ως το καλύτερο άνθρωπό τους να την προωθήσει…
27 Αυγούστου 1974 – Ο Κάλλαχαν έστειλε κλιμάκιο στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην Ουάσιγκτον για να πάρει πρόσωπο με πρόσωπο την υποστήριξη και του Δρ. Χένρι Κίσινγκερ τότε Υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ, για την λύση τους. Τους την έδωσε την επομένη αλλά αρνήθηκε να αναλάβει ο ίδιος την προώθησή της και τους είπε ότι δύο στις τρεις περιπτώσεις η πρωτοβουλία τους θα αποτύχει. Οι Έλληνες δεν θα δεχθούν τέτοια λύση. Ο Κίσινγκερ για 48 χρόνια δεν διαψεύσθηκε. Την απορρίψαμε στις 24.4.2004.
Το «gaggle» των διζωνικών
Αλλά οι Βρετανοί. βοηθούμενοι σταδιακά από ένα «τσούρμο gaggle» δικών μας που «ασπάστηκαν» την βρετανο-τουρκική ΔΔΟ (κοπάδι από θορυβώδεις χήνες – δανείζομαι την φράση από τον Σερ Ντέιβιντ Χάνει!) συνεχίζουν να την υποστηρίζουν ως… «λύση».
Κατευθυντήριες Γραμμές 12 Φεβρουαρίου 1977- Απάτη παραπλάνησης
Πριν 45 χρόνια κ. Ανδρέα Μαυρογιάννη δεν πρότεινε η «δική μας πλευρά» την ΔΔΟ. Στις 12 Φεβρουαρίου 1977 έγινε η συνάντηση στη Λευκωσία προεδρεύοντάς του τότε ΓΓ του ΟΗΕ Κούλτ Βάλτχαιμ και Προέδρου Αρχ. Μακαρίου και τ/κ ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς και συνεννοήθηκαν την επανέναρξη των ενδο-κοινοτικών συνομιλιών. Και έθεσαν τέσσερεις κατευθυντήριες γραμμές ως ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΕΣ. Δεν υπήρξε «πρόταση της δικής μας πλευράς». Ούτε «Συμφωνία», ούτε υπογραφές υπήρξαν. Υποταγή υπήρξε. Μετατρέποντας το θέμα από εισβολή και κατοχή σε δι-κοινοτική διαφορά όπως προωθούσαν οι Βρετανοί. Και απάτη παραπλανώντας και μετατρέποντας σε ανύπαρκτη τάχα «Συμφωνία Κορυφής» τις κατευθυντήριες γραμμές με την ανοχή του ΟΗΕ για να προωθείται η βρετανο-τουρκική ΔΔΟ.
Εκείνο που έγινε τότε ήταν ο Μακάριος να είχε δεχθεί τη ΔΔΟ κρυφά από το λαό με τις πιέσεις των Βρετανών βοηθούμενων από ορισμένους δικούς μας, αποδεχόμενος τις βρετανο-τουρκικές απαιτήσεις. Και είχε ζητήσει από το Ραούφ Ντενκτάς να μην γίνει λόγος για διζωνική στις κατευθυντήριες γραμμές, για να του διδόταν χρόνος να …προετοίμαζε το λαό! Και έτσι είχαν δώσει και το διζωνικό χάρτη στους Τούρκους τέλος Μαρτίου 1977 στη Βιέννη δίχως να πάρουν τίποτα από τους Τούρκους! Δεν πρόλαβε ούτε να προετοιμάσει το λαό αλλά ούτε να υπογράψει οτιδήποτε. Και πέθανε με την ένοχη συνείδηση για ότιέκανε εις βάρος του Ελληνισμού στη ΚΔ…
Στη συνέχεια ούτε ο Σπύρος Κυπριανού δέχθηκε τη ΔΔΟ και αυτό το επιβεβαίωσαν οι ίδιοι οι πάτρονές της δια της κας Άντζελα Γκίλλον του Φόρειν ΄Οφις.
Και η Άγκυρα επιβεβαίωσε – η κυπριακή κυβέρνηση δεν δέχθηκε διζωνική
Εκείνο που είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι η θέση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών τον Οκτώβριο του 1979, όταν ο E. Karasapan, του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, είπε σε αξιωματούχο της βρετανικής πρεσβείας στην Άγκυρα: «Οι Ελληνοκύπριοι ποτέ δεν θα δεχθούν διζωνικές διευθετήσεις». Τον ρώτησαν κατά πόσο είχαν δεχθεί την αρχή της διζωνικότητας στο παρελθόν και ο Karasapan αρνήθηκε κάτι τέτοιο. Είπε ότι οι Ελληνοκύπριοι το μόνο που είχαν δεχθεί ήταν τον δικοινοτισμό. Επαληθεύθηκε και αυτός. Στις 24.4.2004 την απορρίψαμε.
Αυτοκριτική: η πολιτική μας είναι σχιζοφρενική!
Στις 12 Δεκεμβρίου 1979 ο κ. T.L.A. Daunt του νοτίου τμήματος Ευρώπης (Φόρεϊν ΄Οφις) παραδέχθηκε ότι εκείνο που ζητούσαν από τους Ελληνοκύπριους για να διασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα σε σχέση με τις στρατιωτικές τους βάσεις και για να ικανοποιήσουν την Τουρκία υιοθετώντας, ένα μέτρο ίσων αποστάσεων, ήταν εντελώς άδικο. Έγραψε: «Από τότε που διακόπηκαν οι ενδοκοινοτικές συνομιλίες τον Ιούνιο, η βρετανική πολιτική υπήρξε σχιζοφρενική…»
Βέβαια, «σχιζοφρενική» πάντα ήταν από το 1955 τουλάχιστον και συνεχίζει μέχρι σήμερα…
Γιώργος Βασιλείου το «χρήσιμο κεφάλαιο»
Τελικά βρήκαν τον άνθρωπό τους, οι Βρετανοί, το «χρήσιμο τους κεφάλαιο» που έκανε ότι του ζητούσαν, και πέρασαν την τρισκατάρατη τους βρετανο-τουρκική ΔΔΟ με το ψήφισμα 649/90. Με τον Σερ Κρίσπιν Τίκελ στο Συμβούλιο Ασφαλείας και τον Γιώργο Βασιλείου στην ΚΔ. Ο Κρισπιν Τικελ αντικαταστάθηκε το 1992 στον ΟΗΕ από τον Σερ Ντέιβιντ Χάνει.
Δεν προτάθηκε ποτέ από την δική μας πλευρά. Επιβλήθηκε στη «δική μας πλευρά» από τους Βρετανούς μέσω του «πολύτιμου κεφαλαίου τους» Γιώργου Βασιλείου για να κτίσουν πάνω της οι κηδεμόνες του Φόρειν ΄Οφις δια Σερ Ντέιβιντ Χάνει το «Το Σχέδιο Ανάν»…. Που απορρίψαμε στις 24.4.2004.
Η ΔΔΟ είναι η ραχοκοκαλιά και το θεμέλιο κάθε διαιρετικής «λύσης» όλων των διχοτομικών σχεδίων, είτε πρόκειται για Ομοσπονδία, είτε Συνομοσπονδία, είτε συνιστώντα κράτη, πολιτείες, κρατίδια, περιφέρειες…
Αείμνηστε και αξέχαστε Δρ. Νεοκλή Σαρρή.
(Πηγές: Από το Βρετανικό Εθνικό Αρχείο στο βιβλίο της γράφουσας «Διζωνική vs Δημοκρατία – Διζωνική Εκτέλεση της Κυπριακής Δημοκρατίας 1955-2019»)
*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος/συγγραφέας
Γράφτηκε 6.2.2023 πρώτη δημοσίευση «Ελευθερία» Λονδίνου 9.2.2023
ΠΗΓΗ:https://simerini.sigmalive.com/article/2023/2/14/anagkaia-apantese-ston-andrea-maurogianne/ onisilos.gr