Κώστα Δημ Χρονόπουλου
Αρκετές ημέρες συζητήθηκε το τραγικό περιστατικό της μητέρας που πέταξε το παιδί της στο ποτάμι. Συγκλονισμός του κοινού, των ΜΜΕ και των κρατικών αρμοδίων. Σχοινοτενείς αναλύσεις, τηλεπαραθυριακές , προκειμένου να αναδειχθούν τόσο οι τοπογραφικές λεπτομέρειες (που ακριβώς, σε ποιο σημείο συνέβη το γεγονός) όπως και το τι οδήγησε στη διάπραξη της απεχθούς /ανατριχιαστικής πράξεως. Καταβλήθηκε πράγματι μεγάλη προσπάθεια , πολυήμερη, εξαντλητική.
Πληροφορηθήκαμε πως η μητέρα ήταν ψυχικά διαταραγμένο άτομο το οποίο μάλιστα είχε νοσηλευτεί δέκα (10) φορές σε ψυχιατρικές κλινικές (!). Επομένως ο καταλογισμός ευθυνών πρέπει να είναι διαφορετικός από ό, τι σε ένα φυσιολογικό άτομο. Στην προκειμένη περίπτωση δεν εγκληματεί το συγκεκριμένο άτομο, αλλά ο … άλλος του εαυτός (!). Εκείνος ευθύνεται για την πράξη.
Εξηγούμαι: Οι παθήσεις /νοσήματα /ασθένειες είναι βασικά δύο κατηγοριών: οργανικές και ψυχικές. Ως κοινωνία /κράτος δίνουμε μεγάλη σημασία στην αντιμετώπιση των πρώτων και μικρή των δεύτερων (!).
Ειδοποιός διαφορά: Εκείνος /εκείνη που πάσχει από οργανική πάθηση υποφέρει ατομικά. Εκείνος /εκείνη που πάσχει από ψυχική πάθηση μπορεί είτε να υποφέρει ή όχι – επειδή δεν έχει επίγνωση της καταστάσεώς του – , αλλά ενδέχεται (ανάλογα με το είδος της ψυχασθένειάς του /της) να βλάψει συγγενικά και μη άτομα. Ακόμα και να αυτοκτονήσει!. Είναι παράλογο να ασχολείται ο κόσμος και τα ΜΜΕ με ανάξιες λόγου λεπτομέρειες όπως: τι λένε οι συντοπίτες της, πως ήταν οι σχέσεις με τον πατέρα του παιδιού , τι ποινή προβλέπεται , αν αγαπούσε ή όχι το σπλάχνο της ή αν ήταν καταδεκτική και φιλότιμη (!).
Θα πρέπει να κατανοηθεί η διαφορά ανάμεσα στα οργανικά και τα ψυχικά νοσήματα, ώστε να μην απορούμε ή πέφτουμε από τα σύννεφα όταν συμβαίνουν γεγονότα , λόγω ψυχασθένειας. Ακούγεται πως αυτό το τραγικό γεγονός «δεν το χωράει ο νους του ανθρώπου» , πως είναι κάτι «απίστευτο, αδιανόητο». «Μα πως είναι δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο;». Όλα αυτά οφείλονται στην άγνοια σχετικά με τις ψυχογενείς συμπεριφορές. «Βλέπουμε λοιπόν τον λύκο και ψάχνουμε τον ντόρο του».
Εδώ οφείλω να επισημάνω: Στις οργανικές παθήσεις δίνεται έμφαση, όχι μόνο στην θεραπεία , αλλά και την πρόληψη. Στις ψυχικές όχι !….Βέβαια υπάρχει σημαντική συνευθύνη της κοινωνίας, η οποία (απαίδευτη και απληροφόρητη) αγνοεί την βαρύτητα –και επικινδυνότητα –ορισμένων από αυτές τις παθήσεις. Το ακόμα χειρότερο είναι η νοσηρή νοοτροπία που υπάρχει : τα ψ.χ (=ψυχικά νοσήματα) θεωρούνται κάτι το επιλήψιμο, προσβλητικό , μειωτικό. Η οικογένεια του ασθενούς προσπαθεί να μην κοινοποιήσει ούτε φυσικά να αντιμετωπίσει το πρόβλημα (που μπαίνει κάτω από το χαλί). Χάλι!!!.
Αποφεύγουν , γονείς και ασθενείς να συμβουλευτούν ψυχολόγους και ψυχιάτρους, ώστε να πάρουν τη σωστή, απολύτως απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή, προκειμένου να είναι υπό έλεγχο ο ψυχασθενής. Διάβαζα μια στατιστική περί του ποσοστού % των ψ.ν. Χαμογέλασα επειδή τα περιστατικά – μη δηλωθέντα ή ήπια , μη ανησυχητικώς εκδηλωθέντα , είναι πολλαπλάσια. Δυσχερέστατη η αλλαγή νοοτροπίας , προκειμένου το κοινό να συνειδητοποιήσει ότι δεν ευθύνονται οι πάσχοντες. Όπως κάποιος/κάποια εμφανίζει πχ καρκίνο, έτσι άλλοι εμφανίζουν σχιζοφρένεια (διαφέρουν ως προς την επιβίωσή τους βέβαια). Υπάρχουν ασθενείς οι οποίοι επιβάλλεται να βοηθηθούν , όχι μόνο για το καλό των ιδίων αλλά , και του κοινωνικού συνόλου. Θα ήθελα να αναφερθώ και στην ανευθυνότητα ορισμένων γονέων οι οποίοι έχουν τέκνα τα οποία νοσούν από βαριές /σοβαρές ψυχώσεις. Είναι ε γ κ λ η μ α τ ι κ ό, αφ ενός να μη συμβουλεύονται ειδικούς που θα χορηγήσουν την δέουσα θεραπευτική αγωγή και αφ ετέρου να μην αποτρέπουν ή κάποιοι και να προτρέπουν τα παιδιά τους να παντρευτούν και να τεκνοποιήσουν. Μερικοί γονείς προσπαθούν συνειδητά να επιτύχουν την δική τους … απαλλαγή από τα σοβαρά προβλήματα που τους δημιουργεί το άρρωστο παιδί τους!….. Τέλος η πολιτεία εγκληματεί καθ’ έξιν και καθ’ υποτροπή αποφεύγοντας να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν.
Προτείνω:
1. Σύσταση ειδικών κέντρων υγείας για ψυχικά νοσήματα.
2. Δωρεάν χορήγηση των αναγκαίων φαρμάκων (χωρίς καμία συμμετοχή).
3. Δωρεάν επισκέψεις σε συμβεβλημένους ειδικούς.
4. Πλύση εγκεφάλου –μέσω ανακοινώσεων , ΜΜΕ, σχολείων , Εκκλησίας (Δεν ευθύνεται πάντοτε ο διάβολος για τους «Δαιμονισμένους»).
ΥΓ Οι ψυχασθενείς δεν είναι οι αποβλητέοι ….λεπροί που πρέπει να απομονωθούν (ώστε να μη … μολύνουν τους άλλους). Είναι ασθενείς οι οποίοι χρήζουν φροντίδας και φαρμακευτικής αγωγής. Εκείνοι που λαμβάνουν ανελλιπώς τα κατάλληλα φάρμακα, είναι όχι μόνον ακίνδυνοι, αλλά μπορούν να αποβούν χρήσιμοι στην κοινωνία.