Προφανώς, η ενασχόληση του αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά, Θεόδωρου Σακελλαρόπουλου, για τις χρήσεις που έχει το βιτριόλι και αν οι δράστες επιθέσεων με το καυστικό υγρό πρέπει να διώκονται για απόπειρα ανθρωποκτονίας ή βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη, δεν τον άφησαν να μελετήσει το αμετάκλητο βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου του Ειδικού Δικαστηρίου για τη λεγόμενη “σκευωρία Novartis”.
Έτσι, λοιπόν, “λησμονώντας” το δεδικασμένο, υπέβαλε πρόταση προς το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών – όπως αποκάλυψε η εφημερίδα Documento – με την οποία ζητά να παραπεμφθούν σε δίκη η πρώην επικεφαλής της Εισαγγελίας κατά της Διαφθοράς, Ελένη Τουλουπάκη και οι πρώην επίκουροι εισαγγελείς, Χρήστος Ντζούρας και Στυλιανός Μανώλης, απορρίπτοντας την ένσταση για ακυρότητα της διαδικασίας, που είχε υποβάλει ο τελευταίος.
Το εκπληκτικότερο είναι, ότι ο κ. Σακελλαρόπουλος, στην πρότασή του προς το Συμβούλιο, “ξέχασε” να απαντήσει στο αίτημα για ακυρότητα του κατηγορητηρίου, που είχε υποβάλει η κυρία Τουλουπάκη! Μάλλον, γιατί εξακολουθεί να τον βασανίζει ο νομικός χαρακτηρισμός των επιθέσεων με βιτριόλι…
Το έτερον κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι, πως ο κ. Σακελλαρόπουλος θεώρησε ως αξιόπιστη την κατάθεση του Νίκου Μανιαδάκη. Του ανθρώπου που αφού πρώτα “κάρφωσε” στο FBI τις δωροδοκίες σε κρατικούς λειτουργούς της Novartis, στη συνέχεια άρχισε να δίνει συνεντεύξεις στα εγχώρια ΜΜΕ παριστάνοντας τον ανήξερο και αραδιάζοντας… ψέματα και αερολογίες με το κιλό.
Υ.Γ. Για να διανθίσουμε με λίγο χιούμορ τα όσα πρωτοφανή συμβαίνουν στην υπόθεση αυτή, ο τίτλος του κειμένου είναι από το τραγούδι, που είχε γράψει το 1997 ο αείμνηστος Μανώλης Ρασούλης, για έναν άλλον εισαγγελέα Σακελλαρόπουλο.