Τί να πεί κανείς; Πριν λίγες, πολύ λίγες ημέρες, δελτίο σε κανάλι έδειξε τον Ερντογάν να δηλώνει πως είναι με την Ουκρανία. Ούτε λεπτό δεν διήρκησε το φιλμάκι, και έκτοτε τίποτα. Ο παμπόνηρος Τούρκος, ο μέγας γλειψιματίας της..άπω Δύσης, αλλά και της εγγύς, ανάλογα, δεν παραλείπει να υποβάλλει διαπιστευτήρια, τα δήθεν, πραγματικού συμμάχου των ΗΠΑ. Όχι του ΝΑΤΟ.
Διότι ένας πραγματικός σύμμαχος συμμαχίας ποτέ δεν «στήνει» ναρκοπέδια στούς δρόμους εισόδου νέων μελών για την διεύρυνση/ενδυνάμωση αυτής σαμποτάροντας έτσι την ίδια την συμμαχία για λόγους ξένους προς το πνεύμα αυτής ταύτης της συμμαχίας, και για τους εντελώς προσωπικούς λόγους που προβάλλει. Και έτσι φτάνουμε στον ανεκδιήγητο, ως προς τη στάση του στα Νατοτουρκικά θέματα, Στόλτεμπεργκ, που ενώ βιάστηκε (πολύ σβέλτος) αρχικά να τα χαρακτηρίσει δικαιολογημένα, τα προσωπικά του Ταγίπ, τώρα σιωπή.
Σιωπή του τύπου δεν άκουσα, δεν ξέρω, κωλυσιεργώντας έτσι υπέρ Ερντογάν, αφού όλοι, μα όλοι στην εκεί αντιπολίτευση ούτε τα παρακολουθούν ούτε ενδιαφέρονται/τοποθετούμενοι.