του Χρυσόστομου Τσιρίδη.
ΠΕΛΕ- ΝΕΪΜΑΡ (εικόνα Διαδικτύου).
Δεν είναι η διαφορά του πανδαμάτορα χρόνου…
Είναι η μνήμη μιας “άλλης ΕΠΟΧΗΣ”. Ποια η ειδοποιός διαφορά.
.
Η Τηλεόραση ασπρόμαυρη ΤΟΤΕ. Όσοι μπορούσαν την αγόραζαν. Και όσοι είχαν Τηλεόραση,οι λίγοι, ξεχώριζαν από την κεραία στην… ταράτσα.
.
Οι πολλοί όχι.
.
Όπως έλεγε ο ΦΡΕΝΤΥ ΓΕΡΜΑΝΟΣ : “κάθε που πήγαινα στην δουλειά κι έβλεπα μια καινούργια κεραία, νοερά χαιρετούσα έναν ακόμη φίλο της εκπομπής μου”.
.
Και οι “θεατές” (όχι…καθήμενοι τηλεθεατές) όρθιοι για ώρες, πολύ πριν… “αρχίσει το ματς”, έξω από τα καταστήματα να παρακολουθούν την ανοιχτή τηλεόραση στην Βιτρίνα, προσφορά του καταστήματος, φέρνοντας κάτι από την… αυθεντική ατμόσφαιρα του γηπέδου.Εκεί και η ανταλλαγή απόψεων, οι διαφωνίες, οι καβγάδες,
οι αυτοσχέδιες αναλύσεις των φάσεων, με τον διαιτητή του Αγώνα να είναι σχεδόν πάντα το κόκκινο πανί…
.
Έτσι χτίζονταν τότε οι ποδοσφαιρικοί μύθοι.
.
Σπουδαίοι μάστορες του αθλήματος (με το ίδιο Ρεκόρ τερμάτων μάλιστα με την Εθνική Ομάδα) και ο Πελέ και ο Νεϊμάρ (εικόνα).
.
Του “θεατή” της ασπρόμαυρης Τηλεόρασης ο Πελέ, της HD έγχρωμης του καθήμενου τηλε-θεατή ο Νειμάρ.
.
Με δυο λόγια: Και οι δύο σηματοδοτούν εποχές με διαφορετικές παραμέτρους ζωής, διαβίωσης και Τεχνολογίας, αλλά με το Ποδόσφαιρο να παραμένει πάντα ο βασιλιάς των ΣΠΟΡ.
.
Το “μέσο”,και πρωτίστως η “ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ” από την φύση της, εκτός από μήνυμα,κατά πως λένε οι ειδήμονες, είναι όρος εποχής και μνήμης.