Διαβάζεις τα ρεπορτάζ για την επίσημη διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων από την Πολωνία και βλέπεις τον τρόπο με τον οποίο οι «δεξιοί» Πολωνοί αντιμετωπίζουν τους προγόνους τους, αντιστασιακούς που αγωνίστηκαν ενάντια στους ναζί. Με δόξα και τιμή!
Εκεί λοιπόν συνειδητοποιείς για ποιο λόγο στην Ελλάδα κυριάρχησε ο διχασμός, η συκοφαντία στην εθνική αντίσταση, οι δοσίλογοι που ξαφνικά βαφτίστηκαν πατριώτες και κάποιοι ανθέλληνες που ξεπλύθηκαν στην κολυμβήθρα της Αντίστασης.
Εκεί λοιπόν είναι που καταλαβαίνεις το μεγάλο κενό που άφησε ο κομαντάντε Μάρκος Μουζάκης, ο οποίος έφυγε το 2019 τον Οκτώβρη, στις 23 του μήνα. Λίγες ημέρες πριν την εθνική μας επέτειο. Λες και δεν ήθελε να δει την κόλαση που θα επακολουθούσε στην πατρίδα μας και ολόκληρο τον κόσμο…
Ο Μάρκος λοιπόν υπήρξε ένας πραγματικός αριστερός πατριώτης. Ένας πραγματικός και μεγάλος Έλληνας, που χρησιμοποίησε τα προσωπικά του βιώματα ως πηγή σοφίας και όχι βς σημαία ευκαιρίας, όπως έκαναν τόσοι και τόσοι σύντροφοι του…
Μακάρι να υπήρχε ο τρόπος αυτή τη σοφία που εξέπεμπε ο Μάρκος Μουζάκης στις ιστορικές αναλύσεις του, να φτάσει στα αυτιά κάθε Έλληνα, κυρίως όμως κάθε ελληνόπουλου…
Τότε, επιτέλους θα επικρατούσε η αλήθεια σε αυτή την πατρίδα. Η αλήθεια που είναι η μόνη οδός για να σωθεί και να μεγαλουργήσει η πατρίδα μας. Διότι εάν υπάρχει ένα έθνος στον πλανήτη που δεν φοβάται την αλήθεια, αυτό είναι το ελληνικό. Γι’ αυτό και λέμε ότι στην Ελλάδα, εθνικό είναι το αληθές.
Ο Μάρκος λοιπόν ήταν από τους ελάχιστους που διέθετε το ανάστημα να ισοπεδώσει δεξιούς και αριστερούς διχαστές, είτε το έκαναν από άγνοια, είτε επι σκοπώ. Για την ακρίβεια ήταν ο εφιάλτης κάθε εθνοκάπηλου και κάθε επαγγελματία ινστρούχτορα.
Διότι το ζητούμενο για την Ελλάδα είναι η εθνική ενότητα με όρους αλήθειας, ειλικρίνειας, μακριά από κάθε προπαγάνδα. Και αυτόν τον αγώνα ο Μάρκος τον έδινε καθημερινά. Στην πένα, στις παρέες, στους φίλους και τους εχθρούς.
Εάν κάποιος Καλαμαράς μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «ήρωας», αυτός θα ήταν σίγουρα ο Μάρκος Μουζάκης. Γι’ αυτό και δεν τον ξεχνάμε ποτέ και πάντα θα βαδίζουμε στον δρόμο που χάραξε αυτός.…