«Ο δικαστής οφείλει να ερμηνεύει τους κανόνες δικαίου με γνώμονα τα προτάγματα της δημοκρατίας και της ελευθερίας», αυτό τόνισε στην ομιλία του κατά την έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων στην Πύλο ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και επίτιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Προκόπης Παυλόπουλος.
Ο κ. Παυλόπουλος στην ομιλία του έκανε σαφείς αναφορές στα προβλήματα που ανακύπτουν στις δημοκρατικές διαδικασίες, όταν υπάρχουν στεγανά και άβατα:
«Στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία και στο κράτος δικαίου, όταν οργανώνονται και λειτουργούν κατά τον προορισμό τους, ως εγγυήσεις της ελευθερίας και των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, δεν υπάρχουν ούτε νοούνται στεγανά και, πολύ περισσότερο, “άβατα”. Περαιτέρω τα “άδηλα και τα κρύφια” κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων εκ μέρους των οργάνων του κράτους είναι αδιανόητα, με την έννοια ότι η προσφυγή -δήθεν- στην εξυπηρέτηση αναγκών δημόσιου συμφέροντος δεν είναι νοητό να “απομυζά” την ικμάδα της ελευθερίας και, συνακόλουθα, να θίγει τον πυρήνα των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, όπως τα κατοχυρώνει η -lato sensu- έννομη τάξη».
Ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας τόνισε ότι οι συγκυρίες στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ε.Ε. έχουν καταστήσει τους δικαστές στυλοβάτες της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας:
«Η εξαιρετικά κρίσιμη και, δυστυχώς, καταδήλως δυσοίωνη για τον άνθρωπο και τα θεμελιώδη δικαιώματά του -πρωτίστως, δε, για την υπεράσπιση της αξίας του και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς του- σύγχρονη συγκυρία, η οποία μάλιστα εκτείνεται πολύ πέραν της χώρας μας και πλήττει καιρίως και το σύνολο, σχεδόν, των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι εκείνη που “δείχνει” στη δικαστική εξουσία και, άρα, στον δικαστή τον ανηφορικό δρόμο του σπουδαιότερου χρέους του κατά την αποστολή του ως “στυλοβάτη” της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και της αρχής της νομιμότητας: Ο δικαστής, θωρακισμένος με τις εγγυήσεις της προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας του, καλείται να αναδειχθεί στον βασικό πυλώνα στήριξης και, συγχρόνως, στην ασφαλέστερη αντηρίδα ενίσχυσης των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου».