Και επειδή οι Τούρκοι συνεχίζουν, με εντεινόμενο χαβά, το απειλητικό σήριαλ των δηλώσεων ενάντια σε πάσης μορφής διεθνούς Δικαίου, και το ξέρουν, τώρα παρουσιάζουν το αφήγημα, που μόνο τέτοιο δεν είναι, πως «απειλούμεθα, κινδυνεύουμε, μας επιτίθεται η Ελλάδα» με τέτοιες μάλιστα κραυγές που αφήνουν συμπέρασμα ότι κατ αυτούς τώρα είναι η κατάλληλη εποχή που δεν θα την ξαναβρούν.
Κατάλληλη εποχή λοιπόν. Ποιά ειν αυτή; Μα των γεωτρήσεων που ξεκίνησαν στην Κύπρο απο Γάλλους καί Ιταλούς, και δεν τους μένει άλλο έρεισμα για επεισοδιακή εμπλοκή, παρά ένα μόνο Ελληνικό στραβοπάτημα εδώ, για να χτυπήσουν και εκεί. Κυρίως εκεί, λόγω δεκαετιών ανοχής της διεθνούς κοινότητας σε ότι αφορά το νησί.
Μιας ανοχής που κρύβει…..και τί δεν κρύβει αλλά δεν φαίνεται να συνεχίζει. Έρχονται και Τούρκικες εκλογές, που δεν θα είναι όπως οι προηγούμενες, και το του Ερντοάν όραμα, όλοι ξέρουν ποιό ειναι αυτό, απομακρύνεται. Και απομακρύνεται διότι τα μηνύματα που λαμβάνει δεν είναι ίδια με τα όσα και μέχρι πρότινος ελάμβανε.
Βλέπουμε λοιπόν καθημερινές ομιλίες λες και έχει την Κυριακή εκλογές, εμπρηστικές ομιλίες, σκηνοθετημένη τοποθέτηση στο μικρόφωνο μέ το κεφάλι του να περιφέρεται από αριστερά κοντοστέκοντας και μετά στα δεξιά πάλι κοντοστέκοντας, και τούμπαλιν, και ποτέ ευθέως, λες και μπροστά του δέν υπάρχει κανένας.
Μάλιστα τώρα τελευταία τον αντιγράφει σ αυτό και ο συνεταίρος γερόλυκος. Και όλα αυτά για να πείσουν και να φανατίσουν τον όχλο για το πόσο πάνω στ άδικο «δίκιο» έχει, για να πολεμήσει και όχι να πάει να δεί, και να γυρίσει! Αυτό είναι που φοβούνται περισσότερο εξ ου και η επιμέλεια των εκεί συγκεντρώσεων.
Τουτέστιν θα παιχτούν πολλά πριν τις εκλογές τους. Αυτο ενδείκνυται και από το αλλοπρόσαλλο των ομιλιών του Ταγίπ που ενώ μέχρι τώρα ενώ απολάμβανε φροντίδας υιοθετημένου παιδιού και βάλε, πολύ βάλε, ξαφνικά και, γι αυτόν, απρόσμενα βλέπει μείωση των «βάλε» και αυτό είναι ο λόγος που ωρυόμενος ομιλών κραυγάζει πόσο ασήμαντη είναι η Ελλάδα και πόσο σημαντική και αφοσιωμένη σύμμαχος στο ΝΑΤΟ είναι η χώρα του!
Και κλάμα ο δικός μας που η συμμαχία δεν τον στηρίζει όπως πρώτα. Και την μέμφεται γι αυτό. Και όλα αυτά σε ημέρες που το «παιδί» πάει κι έρχεται στον Πρόεδρο Πούτιν. Βλέπεις ότι γνωρίζουν πολύ καλά ποιός, από πού, και πως είναι ο υπαρξιακός τους κίνδυνος! Εξ ού και το σφιχτό πιάσιμο της ξένης πόρτας.
Άριστα γνωρίζουν τί θα συμβεί στα στενά εν καιρώ πολέμου τους. Τέλος, το χτεσινό τους, αυτό της με «ασανσέρ» αύξησης του κόστους δικαιώματος διέλευσης από τα στενά, περισσότερο θα πλήξει τα φορτία από τους μεταφορείς αυτών.
Όλα λοιπόν του τραπεζιού, οι Τούρκοι προσπαθούν να τα μεταφέρουν να τα λύσουν στα χερσαία / θαλάσσια πεδία αφού αυτό πάντα του έβγαινε, όπως τους έβγαινε, και όλοι ξέρουν το πως, και το γιατί τους έβγαινε, προσπαθώντας παράλληλα να πείσουν τον όχλο, αλλά και εαυτούς, πως όταν το αδόκητο συμβεί, θα πεθαίνουν μονο οι Έλληνες, και ουδείς εξ αυτών.
Για τέτοια μυαλά και με τέτοια συζητάμε;