Ο Ιούλιος Βαλέριος Μαϊοριανός (Iulius Valerius Maiorianus, 420 – 7 Αυγούστου 461), γνωστός συνήθως ως Μαϊοριανός, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 457 έως το 461. Εξέχων στρατηγός του ύστερου ρωμαϊκού στρατού, ο Μαϊοριανός εκθρόνισε τον αυτοκράτορα Άβιτο το 457 και τον διαδέχτηκε. Ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας με τη βοήθεια του Ρικίμερου ενώ διάδοχός του στον θρόνο ήταν ο Λίβιος Σεβήρος.
Ο Μαϊοριανός ενίσχυσε τη θέση του, ως πιθανός μελλοντικός αυτοκράτορας, λόγω της αντίθεσης του στον προηγούμενο αυτοκράτορα Άβιτο. Ως εκ τούτου η υποστήριξη του από τον αυτοκράτορα του ανατολικού και πολύ πιο ισχυρού τμήματος της αυτοκρατορίας Λέοντα Α΄ ήταν ισχυρή, λόγω της διαμάχης του θρόνου του ανατολικού τμήματος με τον Άβιτο.
Ωστόσο το σημαντικό στοιχείο, που ενδυνάμωσε την ανάρρηση του στο θρόνο, ήταν η υποστήριξη του ισχυρού Γερμανού στρατηγού Ρικίμερου ο οποίος είχε αναδειχθεί, την εποχή της οριστικής παρακμής του δυτικού τμήματος, σε ρυθμιστή και τοποτηρητή του θρόνου.
Τελικά παρά τις αντιρρήσεις των Βησιγότθων, περιστασιακών συμμάχων της αυτοκρατορίας και φιλόδοξων εποπτευόντων τον θρόνο, ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας τον Απρίλιο του 457.
Ο Μαϊοριανός από την πρώτη στιγμή επιχείρησε και κατάφερε την ενδυνάμωση των περιοχών της Ιταλίας. Με διαδοχικές εκστρατείες εισέβαλε στη Γαλατία, ανακατέλαβε την Αρελάτη και εκ των πραγμάτων ανάγκασε τον βασιλιά των Βησιγότθων Θεοδώριχο Β΄ να ζητήσει τη σύναψη ειρήνης.
Οι εκστρατείες του είχαν ως υποστηρικτικό παράγοντα και τη συναίνεση των λαών της Γαλατίας οι οποίοι απέρριπταν τη θρησκευτική αίρεση του Αρειανισμού η οποία ήταν και το κεντρικό χριστιανικό δόγμα των Βησιγότθων. Ωστόσο η εξουδετέρωση του κινδύνου των Βανδάλων, που δέσποζε εκείνη την εποχή ως βασικός στόχος των περισσότερων αυτοκρατόρων δεν είχε ευτυχή κατάληξη, με αποκορύφωμα την αιχμαλώτιση του ρωμαϊκού στόλου στην Αλικάντη.
Ο Ρικίμερος βλέποντας ότι οι στόχοι του Μαϊοριανού, έρχονταν σε σύγκρουση με τα δικά του σχέδια διέταξε τη δολοφονία του στην Τορτόνα. Ο Μαϊοριανός εκτός των στρατιωτικών του επιχειρήσεων, επέδειξε ζήλο για την αναμόρφωση της νομοθεσίας κατά τα πρότυπα του ανατολικού τμήματος της αυτοκρατορίας.
[wikipedia.org]