Του Πέτρου Αγρέβη Χασάπη
Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος επέφερε το οριστικό τέλος των αυτοκρατοριών. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος επέφερε το οριστικό τέλος του φαινομένου της αποικιοκρατίας. Ο τρίτος, θεωρώ βέβαιο πως θα επιφέρει το τέλος της κοσμοκρατορίας των ΗΠΑ και προφανώς και του φαινομένου της δυτικής παγκοσμιοποίησης, αλλά και γενικά της κοσμοκρατορίας οποιουδήποτε άλλου.
Έχει μάλλον γίνει κατανοητό στον καθένα πλέον, ότι η διεθνής οικονομική ολιγαρχία της παγκοσμιοποίησης, με πολιτικό όχημα τις ΗΠΑ και στρατιωτικό βραχίονα το ΝΑΤΟ, επιχειρεί να ακυρώσει την εθνική κυριαρχία των κρατών εθνών, με στόχο την απευθείας πλήρη και ασύδοτη εκμετάλλευση των ανυπεράσπιστων πλέον λαών από τα διεθνή οικονομικά συμφέροντα.
Η διεθνής οικονομική ελίτ διαβλέπει απώλεια της πλανητικής ισχύος της
Η συνεχής άνοδος της Κίνας και του οικονομικού της μοντέλου, αυτό του κρατικού καπιταλισμού, αλλά και η αποτυχία των οικονομικών κυρώσεων της δυτικής ολιγαρχίας εναντίον της εθνικά κυρίαρχης Ρωσίας, η οποία συνεχίζει ακάθεκτη την εισβολή της στην Ουκρανία, πλέον του ότι ενισχύεται και οικονομικά (τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα απογοητεύοντας τους δυτικούς), σήμαναν συναγερμό στα επιτελεία της διεθνούς οικονομικής ελίτ. Προφανώς τα διάφορα δυτικά think tanksπροειδοποιούν ότι το μοντέλο της δυτικής νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, με τις ΗΠΑ επικεφαλής και το ΝΑΤΟ ως στρατιωτικό «μπαμπούλα», κινδυνεύει να πέσει αμαχητί, από τις ίδιες τις εσωτερικές αντιφάσεις του, όπως το πάλαι ποτέ αντίπαλο σοβιετικό μοντέλο, εάν δεν δράσει έγκαιρα εναντίον του εν δυνάμει αντιπάλου του. Με λίγα λόγια, θα πρέπει οι ΗΠΑ να δράσουν γρήγορα, σε αυτή την «παγίδα του Θουκυδίδη» με την Κίνα, πριν η Κίνα δυναμώσει τόσο πολύ που μετά δεν θα μπορούν πλέον να κάνουν κάτι. Η σύγκρουση μοιάζει αναπόφευκτη.
Οι ΗΠΑ βιάζονται
Θεωρώ λοιπόν πως η επίσκεψη της Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ κας Πελόζι στην Ταϊβάν, παρά τις προειδοποιήσεις του Πεκίνου, ενισχύουν την ανωτέρω σκέψη. Δεν πιστεύω φυσικά ότι ήταν ένα προσωπικό καπρίτσιο της ίδιας της κας Πελόζι, αλλά ότι η ενέργεια αυτή δείχνει πως οι ΗΠΑ βιάζονται. Θέλησαν να ενοχλήσουν πολύ την Κίνα και να της στείλουν το μήνυμα να συμμαζευτεί, διαφορετικά υπονοούν ότι θα υπάρξουν συνέπειες. Εξάλλου στα πλαίσια αυτής της βιασύνης εντάσσεται και η δημιουργία τηςAUCUS. Αποκλειστικός της στόχος είναι ο έλεγχος και ο περιορισμός της Κίνας. Το ερώτημα είναι, εάν η ίδια η Κίνα αισθάνεται αυτή τη στιγμή έτοιμη να συγκρουσθεί ή αντιθέτως θα δεχτεί τον ευνουχισμό της και την εγκατάλειψη του οράματός της για παγκόσμια ηγεμονία, παραμένουσα στο εξής κάτω από τον έλεγχο και τις διαταγές των ΗΠΑ; Δύσκολο το βλέπω.
Μετά τη σύγκρουση τι;
Εάν και εφόσον έχουμε σύγκρουση ΗΠΑ – Κίνας, προφανώς θα έχουμε τρίτο παγκόσμιο πόλεμο (μάλλον με τη χρήση πυρηνικών όπλων, άλλωστε αυτό το υπονοεί συνεχώς ο Πούτιν) και το ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι τι θα προκύψει μετά, με ό,τι απομείνει; Όπως είπα στην αρχή, ο πόλεμος αυτός είναι σχεδόν βέβαιο πως θα επιφέρει το τέλος της κοσμοκρατορίας των ΗΠΑ και προφανώς και του φαινομένου της δυτικής παγκοσμιοποίησης. Ήδη οι ΗΠΑ, αντί να υποτάξουν τη Ρωσία, όπως ήλπιζαν, τελικά «κατάφεραν» να τη σπρώξουν προς την Κίνα. Σε ότι δε αφορά στην πολιτικά αστεία ΕΕ, θα της πρότεινα να βρει πρώτα ενέργεια να ζεσταθεί τον κρύο Χειμώνα και μετά βλέπουμε. Για του λόγου το αληθές, παρατηρούμε ότι στην ένταση μεταξύ Κίνας – Ταϊβαν, η ΕΕ συστήνει πάλι «διάλογο». Δηλαδή το ίδιο που συστήνει και σε μας (που είμαστε μέλος της) με την Τουρκία, που θέλει να κατακτήσει τμήματα της Ελλάδας. Κάτι σαν τους ατέρμονες διαλόγους εντός της ΕΕ που δεν καταλήγουν πουθενά και στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί.
Μετά λοιπόν από μια παγκόσμια ανάφλεξη, τρία τινά θα συμβούν: είτε 1) Θα δημιουργηθούν κάποιοι ισχυροί πόλοι στον πλανήτη, κάτι σαν τις παλιές αυτοκρατορίες, είτε 2) θα επανέλθουμε στα κυρίαρχα και ανεξάρτητα εθνικά κράτη, κάτι σαν την περίοδο πριν την εμφάνιση της δυτικής παγκοσμιοποίησης, είτε 3) θα πάμε σε μικρότερες δημοκρατικές και πιο αποτελεσματικές κοινότητες, όπως προέβλεψε ο Άλβιν Τόφλερ, καθόσον τα προβλήματα γίνονται τόσα πολλά και τόσο πολύπλοκα, οδηγώντας τους ανθρώπους σε μια πρωτόγνωρη σκλαβιά και εκμετάλλευση, που δεν μπορούν να ελέγξουν και το μόνο που τους μένει, είναι να βρίσκουν διεξόδους μέσα από έναν ανούσιο δικαιωματισμό (που τον εγγυάται ποιος άραγε;) και όχι μέσω της πραγματικής κατοχής της εξουσίας. Προσωπικά θεωρώ την τρίτη εκδοχή ως την πιο πιθανή. Ήδη οι διασπάσεις κρατών υποφώσκουν παντού στον πλανήτη. Φανταστείτε τι θα γίνει αν ξεσπάσει και ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Οι φυγόκεντρες τάσεις θα είναι ανεξέλεγκτες.
Τουρκία και λοιποί «συγγενείς»
Μέσα σε όλη αυτή την «αντάρα ο λύκος χαίρεται». Η Τουρκία πιστεύει ότι μελλοντικά θα προκύψει η πρώτη εκδοχή, δηλαδή θα δημιουργηθούν κάποιοι ισχυροί πόλοι στον πλανήτη, σαν τις παλιές αυτοκρατορίες και σπεύδει να καταλάβει θέση. Επιδιώκει να τεθεί επικεφαλής του μουσουλμανικού κόσμου και να ανασυστήσει την οθωμανική αυτοκρατορία, ώστε να αποτελέσει έναν πολύ ισχυρό πόλο στο νέο παγκόσμιο σύστημα που θα προκύψει. Φυσικά στα σχέδιά της εντάσσεται η καθυπόταξη ξανά ολόκληρης της Ελλάδας και η θέση της κάτω από τη δική της κατοχή και όχι μόνο κάποια τμήματα της ελληνικής ΑΟΖ και της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, όπως ανοήτως προπαγανδίζουν οι εδώ κατευναστές. Αυτό ας το συνειδητοποιήσουμε έγκαιρα.
Η Ελλάδα δυστυχώς, μέσω της γκλομπαλιστικής κυβέρνησης Μητσοτάκη, έσπευσε να ταχθεί αναφανδόν με την δυτική παγκοσμιοποίηση και τις ΗΠΑ («σωστή πλευρά της ιστορίας» την ονόμασε) και μάλιστα να πρωτοστατήσει με υπερβάλλοντα ζήλο εναντίον της Ρωσίας, αντί να μείνει ουδέτερη ή έστω υποτονική μέσα στο ΝΑΤΟ, αφού δεν υπάρχει καν σύγκρουση του ΝΑΤΟ, του οποίου δυστυχώς είμαστε μέλη. Κρίμα, χάσαμε τόσα πολλά και στο μέλλον ίσως θα χάσουμε ακόμα περισσότερα αν δεν αφυπνιστούμε έγκαιρα.