Ο Νικόλαος Πλαστήρας (4 Νοεμβρίου 1883 – 26 Ιουλίου 1953) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός. Έγινε γνωστός για την στρατιωτική του δράση κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους (όπου έγινε γνωστός ως Μαύρος Καβαλάρης) και την Μικρασιατική εκστρατεία και πολλές φορές ενεπλάκη με την πολιτική συμμετέχοντας ή οργανώνοντας κινήματα.
Ήταν φιλοβενιζελικός και κυβέρνησε την Ελλάδα τρεις φορές, μία το 1945 και άλλες δύο στα 1950-1952.
Γιος του Χρήστου Πλαστήρα, ράφτη, και της Στυλιανής Καραγιώργου, υφάντρας, γεννήθηκε στο Μορφοβούνι Καρδίτσας το 1883.
Κατά τον πόλεμο του 1897, η οικογένειά του καταφεύγει στην ορεινή Πεζούλα της Νευρόπολης Αγράφων και μετά το τέλος του πολέμου επιστρέφουν στην Καρδίτσα, όπου φοιτά στο δημοτικό και στο ελληνικό σχολείο της πόλης. Η φοίτηση όμως στο σχολείο διακόπτεται όταν εμπλέκεται σε έναν καυγά με έναν Τούρκο και αναγκάζεται να διαφύγει για να μη συλληφθεί, μέσω Βόλου στον Πειραιά.
Φοιτά στη Βαρβάκειο Σχολή και στη συνέχεια επιστρέφει, αφού φεύγουν οι Τούρκοι από τη Θεσσαλία, στην πατρίδα του για να ολοκληρώσει τις γυμνασιακές σπουδές του.
Συνέχεια ΕΔΩ
«Νικόλαος Πλαστήρας, ο Κινηματίας Ειρηνοποιός» (20/03/2016)
Ο Νικόλαος Πλαστήρας (1883-1953), ο Μαύρος Καβαλάρης της επανάστασης του 1922, καθίσταται ο στρατιωτικός σιδηρούς βραχίονας του βενιζελισμού, ρέποντας προς κινήματα. Εκλέγεται βουλευτής το 1950 και ώριμος ως αρχηγός της νεοπαγούς ΕΠΕΚ, επιδιώκει να κατευνάσει τα μετεμφυλιοπολεμικά πάθη και να ειρηνεύσει τον δημόσιο βίο. Κατ’ ουσία δεν του επιτρέπεται κάτι τέτοιο. Τελικά αναμετράται με τον στρατάρχη Παπάγο και δεν εκλέγεται καν βουλευτής.