Δυστυχώς τα παθήματα δεν έχουν γίνει μαθήματα αφού τόσο γρήγορα λησμονούνται.
Η Δύση λοιπόν επέβαλε κυρώσεις στην Ρωσία, (ξεχνώντας το τί υπέφερε από το Αραβικό εμπάρκο πετρελαίου κοντά 50 χρόνια πριν) λόγω της στρατιωτικής εισβολής της στην Ουκρανία. Το ότι ο λαός της Ρωσίας δεν εκδηλώνεται και τόσο πολύ ευτυχής από τις επιτυχίες του Ρωσικού στρατού επί του αμφισβητούμενου εδάφους της Ουκρανίας, αυτό δεν σημαίνει και ότι προτίθεται να ανατρέψει τον Πούτιν, όπως ματαίως αναμένουν οι υπέρ των κυρώσεων ηγέτιδες χώρες.
Υπάρχει όμως,και βέβαια υπάρχει, απροθυμία του Ρωσικού λαού να πανηγυρίσει τις «νίκες» αλλά μέχρι εκεί, διότι δεν τις καταδικάζει όπως και το όλον των Ρωσικών κομμάτων εκεί. Ποιός χάνει λοιπόν τα περισσότερα;
Ήδη οι Οίκοι οικονομικής αξιολόγησης προβλέπουν χρεοκοπίες επιχειρήσεων στην Γερμανία, με την γνωστή συνέπεια. Στρατιές ανέργων. Ο Ερντοάν μετά τον Ντράγκι,θρασύτατα, είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Πρόεδρο Μακρόν, που μέχρι πρότινος αφόριζε, για να του ζητήσει προμήθεια πυραύλων.
Δεν χρήζει ανάλυσης το τέχνασμα / γλείψιμο προς Πούτιν αφού η Γαλλική τεχνολογία και προς τα εκεί θα οδεύσει. Με δυό λόγια,Γάλλε, αν θέλεις να μην ξεσηκωθεί ο περίπου έτοιμος προς τούτο λαός σου, πούλα/ξεπούλα. Αυτά λοιπόν είναι τα του «περιβάλοντος αγαθά» του χορηγούμενου μονοπωλιακού αερίου, που για την ώρα η Γαλλία δεν καίγεται όσο η Γερμανία, ένεκα το Αλγέρι απέναντι.
Η συνέχεια; Είναι γνωστή.
Καί η Ουκρανία έστω και μερικώς εάλω, και η Δύση υποτακτικά όμηρος στα ανοιγοκλεισίματα της «στρόφιγγας» ανάλογα των Ρωσικών, αφού και μετά Πούτιν τούτο θα ισχύει, κελευσμάτων, μέχρι της πλήρους απεξάρτησης.
Και ο Τούρκος, ο «απομονωμένος», μόνιμος ατζέντης, διότι ως μή συμμετέχων στις εναντίον της Ρωσίας επιβληθείσες κυρώσεις του έπεσε εξ ουρανού το μάννα.
Όλοι είδαμε τα χαριεντίσματα,τα όχι τυπικά στην Μαδρίτη, με όλους τους εταίρους του ΝΑΤΟ πλήν του, μή απομωνομένου, Μητσοτάκη.