Κατα την διάρκεια της παράστασης Πέρσες στην Επίδαυρο, ανέβηκε ανάμεσα στους θεατές πανό για τον Λιγναδη με τους θεατές να χειροκροτούν ασταμάτητα.
Φωτογραφια απο το news247.gr
https://twitter.com/koinian/status/1548372221906718720?s=21&t=VYSwHqNF6gHG_jdkNFDv6Q
Λίγα λόγια για την παράσταση απο το anagnostis.org
Οι Πέρσες του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, μετά την πρεμιέρα της Παρασκευής, επαναλαμβάνονται και σήμερα Σάββατο στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου και για μία ακόμα φορά, το κοίλον και η ορχήστρα ενώνονται για να «συμμετάσχουν» σε μια κοινή συζήτηση για την ήττα, τη δυσκολία της παραδοχής της και την αμηχανία της συνέχειας, με τη συμμετοχή εθελοντών που εισέρχονται σταδιακά στον χώρο, συνθέτοντας μια «κοινωνία» που αναζητά το νήμα της ύπαρξης μετά την καταστροφή, σαν αντικατοπτρισμός της παρούσας ιστορικής συγκυρίας.
Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Καραντζάς επιλέγει να ακολουθεί από τη μια την Αισχύλο, αλλά από την άλλη να παρουσιάζει την αρχαιότερη σωζόμενη τραγωδία, με τη δική του οπτική ωμά, από την ερμηνεία μέχρι τον ήχο της, έχοντας ντύσει τους πρωταγωνιστές με σύγχρονα ρούχα, ακόμα και κοστούμια, για να χειροκροτηθεί στο τέλος από το κοινό, αλλά και να ακούσει και κάποια αρνητικά σχόλια.
Το εντυπωσιακό τοπικό στοιχείο, ωστόσο, που φάνηκε να συγκινεί το σύνολο του κοινού, που είχε κατακλίσει το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, ήταν ο χορός των Περσών, που δεν αποτελείτο από γέροντες, αλλά από ένα πλήθος νέων ανθρώπων που γέμισαν τη σκηνή, «ξεφυτρώνοντας» από παντού: 40 εθελοντές όλων των ηλικιών – μέλη του Εξωραϊστικού Συλλόγου Επιδαύρου, εμφανίζονταν ξαφνικά στη σκηνή, είτε ερχόμενοι από τα καθίσματα των θεατών, είτε από τα απέναντι πεύκα. Οι ντόπιοι ηθοποιοί, που καταχειροκροτήθηκαν από τον κόσμο ήταν εθελοντές στην παράσταση και ο ρόλος τους ήταν να δείξουν μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Καρατζά, τη σχέση που μπορεί να έχει ένας λαός με τους πολιτικούς. Ό,τι συνιστά μια κοινωνία που προσπαθεί να βρει πού θα υπακούσει, όπως έχει δηλώσει ο σκηνοθέτης σε πρόσφατη συνέντευξή του. Μια κοινωνία, δηλαδή, που ξεκινάει με πίστη, τη χάνει όταν μαθαίνει την τραγωδία στη Σαλαμίνα και σιγά σιγά αρχίζει να φαντασιώνεται τη διαδικασία της εξέγερσης, αναζητώντας το νήμα της ύπαρξής τους μετά την καταστροφή. Περιγράφει ο Καρατζάς σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή», τη συνάντηση των πολιτών με τον παράτολμο Ξέρξη, αρχηγό της εκστρατείας των Περσών κατά των Ελλήνων: «Γίνεται για πρώτη φορά τόσο ευθεία ρήξη με την πολιτική αρχή. Δημιουργείται τέτοιος κλυδωνισμός, σαν να καταστρέφεται εντελώς στην τελευταία σκηνή η πιθανότητα δόμησης μιας κοινωνίας, καθώς έχει αφανιστεί ο λαός της. Βλέπουμε ένα πλήθος να αποχωρεί σχεδόν αποδομώντας και αλληλολιντσάροντας ο ένας τον άλλον».