[…] Πακέττο με την λίστα των αγαθών που σου πούλησαν λέγοντάς σου ότι χρειάζεται να κάνεις 16 χρόνια πλύση εγκεφάλου (σχολείο και “ανώτερες σπουδές”), να δουλέψεις σαράντα χρόνια στο γραφείο/κλουβί σου και να μη ρωτάς τίποτα ποτέ, έπρεπε να βρούνε και κάτι τι που να φαίνεται να αξίζει τον κόπο. Το καρότο τους, λοιπόν, είναι η ιδέα της “συνταξιοδότησης”. Βλέπεις, αν μπορέσεις να βγάλεις πέρα την σχεδόν 20ετία στα στρατόπεδα παιδικής σκλαβιάς και τα 40 χρόνια δουλείας, όπου το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων σου σου αφαιρείται, και το υπόλοιπο τρώγεται σε τόκους για δάνεια και υποθήκες για να μπορείς λες πως έχεις σπίτι κι αυτοκίνητο, τότε σου χρειάζεται και κάποιος λόγος που τα κάνεις όλ’ αυτά.
Ο λόγος αυτός, τάχα, είναι πως μόλις πατήσεις τα 65, μπορείς να σταματήσεις να δουλεύεις και μπορείς να κάθεσαι ξάπλα στην παραλία κάθε μέρα. Φυσικά, οι περισσότεροι ανακαλύπτουν γρήγορα ότι η παραλία κάθε μέρα είναι μάλλον βαρετή… και η αλλαγή στον τρόπο ζωής είναι τόσο μεγάλη, ώστε πολλοί παθαίνουν καρδιακή προσβολή μέσα στις πρώτες εβδομάδες ή μήνες της “συνταξιοδότησης” έτσι κι αλλιώς.
Ο λόγος αυτός, τάχα, είναι πως μόλις πατήσεις τα 65, μπορείς να σταματήσεις να δουλεύεις και μπορείς να κάθεσαι ξάπλα στην παραλία κάθε μέρα. Φυσικά, οι περισσότεροι ανακαλύπτουν γρήγορα ότι η παραλία κάθε μέρα είναι μάλλον βαρετή… και η αλλαγή στον τρόπο ζωής είναι τόσο μεγάλη, ώστε πολλοί παθαίνουν καρδιακή προσβολή μέσα στις πρώτες εβδομάδες ή μήνες της “συνταξιοδότησης” έτσι κι αλλιώς.
Ένας πολύ καλύτερος τρόπος να ζήσεις, είναι να συνειδητοποιήσεις ότι όλη αυτή η κατασκευή μέσα στην οποία μας έχουν τυλίξει είναι στο μεγαλύτερο μέρος της σκάρτη… Απόφυγε τα δημόσια σχολεία (δίδαξε τα παιδιά στο σπίτι ή βόηθα να ξεμάθουν ό,τι ψεύτικο τους περνάνε στο σχολείο) και τα διάφορα “ΤΕΙ και ΑΕΙ” (όλη η πληροφόρηση είναι ελεύθερα διαθέσιμη στο διαδίκτυο χωρίς δίδακτρα, φοιτητικά δάνεια κι άλλες [αρ]λούμπες) όσο μπορείς κι άνοιξε δική σου δουλειά ή κάνε ελεύθερες συμβάσεις για λογαριασμό σου -κατά προτίμηση σε κάποια από τις δεκάδες χώρες που δεν έχουν μεγάλη φορολογία, κανονισμούς, και άδειες που ξεζουμίζουν την πρωτοβουλία του ανθρώπου. Και με όλα τα λεφτά που θα βγάλεις και τα εκατομμύρια που θα γλυτώσεις από τα υπερβολικά ποσά που θα πλήρωνες χαράτσι στις χώρες του δυτικού κόσμου μπορείς να κάνεις ότι θέλεις κι όποτε θέλεις.
Αυτό είναι όλο. Μάλλον δεν θα θελήσεις να “συνταξιοδοτηθείς” ποτέ, γιατί θα περνάς μια χαρά κάνοντας ό,τι κάνεις.
Αυτό είναι όλο. Μάλλον δεν θα θελήσεις να “συνταξιοδοτηθείς” ποτέ, γιατί θα περνάς μια χαρά κάνοντας ό,τι κάνεις.
Ο Τζεφ Μπέργουικ είναι αμερικανός αναρχικός. Παρόμοιοι τρόποι επιβίωσης πάνω στις ίδιες βασικές αρχές ίσως μπορούν να εφαρμοσθούν επιτυχώς ακόμη και μέσα στην “Δύση”, ακόμη και στην Ελλάδα, ακόμη κι από τους έλληνες! Φτάνει ν’ αρχίσεις να σκέφτεσαι “έξω απ’ το πακέττο”, και βέβαια να μη περιμένεις… διορισμό.