Διακεκριμένος ιατρός, θεμελιωτής της γυναικολογίας στην Ελλάδα, που αμαύρωσε το όνομά του, υπηρετώντας τους Γερμανούς από διάφορες πολιτικές θέσεις κατά την διάρκεια της Κατοχής.
Γεννήθηκε το 1878 στο Ναύπλιο και μετά το τέλος των εγκύκλιων σπουδών του μετέβη στο Μόναχο, όπου σπούδασε Ιατρική. Ειδικεύτηκε στη Μαιευτική – Γυναικολογία και μετά από μια σύντομη πανεπιστημιακή καριέρα στη Γερμανία επέστρεψε στην Αθήνα το 1910, όπου ίδρυσε ιδιωτικό μαιευτήριο. Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό ως έφεδρος χειρουργός ιατρός. Αφυπηρέτησε το 1916, αλλά το 1922 επιστρατεύθηκε ξανά για να υπηρετήσει στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών.
Το 1922 αναγορεύτηκε καθηγητής της Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ανέλαβε διευθυντής της Γυναικολογικής Κλινικής του Αρεταίειου Νοσοκομείου. Τη διετία 1933 – 1935 διετέλεσε διευθυντής της Γυναικολογικής Κλινικής του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» και στη συνέχεια διευθυντής του Δημόσιου Μαιευτηρίου Αθηνών («Αλεξάνδρας»).
Διετέλεσε κοσμήτωρ της Ιατρικής Σχολής (1928 – 1929) και πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1932 – 1933). Κατά τη διάρκεια της πρυτανείας του, η Ιατρική Σχολή απέκτησε πλήρες συγκρότημα πανεπιστημιακών νοσοκομείων, κλινικών και εργαστηρίων («Ιπποκράτειο», «Λαϊκό», «Κρατικό», «Ευαγγελισμός»), ενώ τέθηκαν οι θεμέλιοι λίθοι του Δημόσιου Μαιευτηρίου Αθηνών («Αλεξάνδρας») και του Οδοντιατρικού Σχολείου.
Ο Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος ανέδειξε πολλούς νέους γιατρούς, μεταξύ των οποίων και ο μετέπειτα βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης. Έγραψε πλήθος μελετών στα ελληνικά και γερμανικά, πολλές από τις οποίες είχαν διεθνή απήχηση. Κλήθηκε από μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού (Παρισίων, Βερολίνου, Μονάχου, Λειψίας κ.ά.), για να εκθέσει τους χειρουργικούς του νεωτερισμούς και να πραγματοποιήσει εγχειρήσεις ενώπιον καθηγητών και φοιτητών.
Στην πολιτική του καριέρα δεν ευτύχησε, αφού η άκρατη γερμανοφιλία του αποτέλεσε κακό σύμβουλο, με συνέπεια να υπηρετήσει τους Ναζί χωρίς ενδοιασμούς κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Η γυναίκα του ήταν Γερμανίδα και ανιψιά του στρατάρχη Λιστ, επικεφαλής των δυνάμεων της Βέρμαχτ, που επιτέθηκαν στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941. Από τις 30 Απριλίου έως τις 2 Δεκεμβρίου 1942, ο Λογοθετόπουλος διετέλεσε Υπουργός Παιδείας και Υγείας, καθώς και αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση Τσολάκογλου. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ίδρυσε τη δεύτερη Ιατρική Σχολή της χώρας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Μετά την παραίτηση του στρατηγού από τις κατοχικές δυνάμεις, ο Λογοθετόπουλος ανέλαβε πρωθυπουργός από τις 2 Δεκεμβρίου 1942 έως τις 7 Απριλίου 1943. Η βραχύβια πρωθυπουργία του συνδέθηκε με τη λύση του επισιτιστικού προβλήματος των υπόδουλων Ελλήνων, αλλά και με τις μαζικές διαδηλώσεις και απεργίες, εξαιτίας της πολιτικής επιστράτευσης εργατικού δυναμικού για τα εργοστάσια της Γερμανίας, η οποία τελικά ματαιώθηκε.
Ο Λογοθετόπουλος διαμαρτυρήθηκε πολλές φορές στους Γερμανούς, μάταια όμως, για την καταπιεστική πολιτική στη βουλγαροκρατούμενη ζώνη και τον περιορισμό των αυθαιρεσιών των δυνάμεων κατοχής. Κατηγορήθηκε ότι έκλεισε τα μάτια απέναντι στα σχέδια των Γερμανών για εξολόθρευση των Ελλήνων Εβραίων, παρά τις εκκλήσεις του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού και άλλων δημοσίων προσώπων της εποχής εκείνης. Οι κατακτητές επιθυμούσαν ένα πιο δυναμικό πρωθυπουργό για να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη επιρροή του ΕΑΜ και τον αντικατέστησαν στις 7 Απριλίου 1943 με τον βετεράνο πολιτικό Ιωάννη Ράλλη, γιο πρωθυπουργού (Δημήτριος Ράλλης) και πατέρα πρωθυπουργού (Γεώργιος Ράλλης).
Με τη γερμανική υποχώρηση τον Σεπτέμβριο του 1944 ο Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος αναχώρησε στη Γερμανία. Μετά την απελευθέρωση καταδικάσθηκε ερήμην σε ισόβια δεσμά και στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων από το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων (Μάιος 1945). Έπειτα από λίγο συνελήφθη από τις Αμερικανικές Δυνάμεις στη Γερμανία και εκδόθηκε στην Ελλάδα. Τον Φεβρουάριο του 1946 φυλακίστηκε και στις 3 Ιανουαρίου 1951 του απονεμήθηκε χάρη. Το 1948 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Ιδού η αλήθεια», για να υπερασπισθεί τον εαυτό του και την πολιτική του. Στο βιβλίο του υπερτονίζει ότι εκδιώχθηκε από την πρωθυπουργία, λόγω της επικριτικής του στάσης προς τους κατακτητές.
Ο Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος πέθανε στην Αθήνα στις 8 Ιουλίου 1961, σε πλήρη απαξίωση, παρά τη λαμπρή επιστημονική διαδρομή του.
sansimera