Η συζήτηση χθες στη Βουλή με θέμα τις κοινωνικές πολιτικές της κυβέρνησης ήταν αποκαλυπτική. Έδειξε ότι η χώρα βαδίζει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα του πρωθυπουργού να παραμείνει στην εξουσία, αντιμετωπίζοντας με ασπιρίνες την πανούκλα της ένδειας του ελληνικού λαού, του τεράστιου κύματος ακρίβειας που σαρώνει τα νοικοκυριά και του πληθωρισμού, ο οποίος γονατίζει τον οικονομία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση, δήλωνε (την 1η Νοεμβρίου 2017): «Δεν θέλουμε ανθρώπους εξαρτημένους από επιδόματα. Θέλουμε ανθρώπους που θα πάρουν ξανά τη ζωή τους στα χέρια τους». Τώρα που έχει αναλάβει τα ηνία της εξουσίας δεν γνωρίζει άλλον τρόπο αντιμετώπισης της πρωτοφανούς κρίσης που διαλύει τον οικονομικό και κοινωνικό ιστό της χώρας παρά τη χορήγηση επιδομάτων. Και, αντί να απολογείται γι’ αυτή την επιλογή, την οποία κατήγγειλε στο παρελθόν, καμαρώνει!
Το ανησυχητικότερο όλων από τη συζήτηση στη Βουλή ήταν ότι ο κ. Μητσοτάκης απέφυγε να τοποθετηθεί συγκεκριμένα για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, σε όλες τις περιπτώσεις που προκλήθηκε να το πράξει από τους επικεφαλής των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Απλώς είπε, στη δευτερολογία του, ότι οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης «δεν θεραπεύουν όλες τις αδυναμίες της αγοράς εργασίας. Και δεν θωρακίζουν πλήρως τους Έλληνες απέναντι σε μια παγκόσμια έξαρση του πληθωρισμού, την οποία, δυστυχώς, έχει υποστεί και θα υποστεί ακόμα για κάποιο διάστημα και η πατρίδα μας».
Με λίγα λόγια, φταίει η παγκόσμια κατάσταση για τα άδεια στομάχια, για την αδυναμία των πολιτών να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και για τα αδειανά καλάθια της νοικοκυράς. Ολη η ανθρωπότητα, πλην Μητσοτάκη, ευθύνεται για τα χάλια μας…
Αυτού του είδους η αντιμετώπιση της πραγματικότητας φανερώνει ότι υπάρχουν και αδαημοσύνη και απώλεια του ελέγχου από την πλευρά της κυβέρνησης. Δεν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι υπάρχει φως στο τούνελ, διότι ο κ. Μητσοτάκης δεν γνωρίζει καν πού βρίσκεται αυτό το «τούνελ» – μια και το τοποθετεί αορίστως κάπου στον… πλανήτη.