του Αυγερινού Χατζηχρυσού
Δεν υπάρχει πιο επιτυχημένη έκφραση, για να περιγράψεις την σημερινή κυβέρνηση κι αυτό που αποκαλούν δημοσιογραφία, από την λαϊκή ρήση «Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης»
Βίντεο – Γερούν Ντάισελμπλουμ: «Οι τράπεζες σώθηκαν σε βάρος των Ελλήνων και με λάθος τρόπο»
https://dai.ly/x8cbkty
Εν μέσω πανδημίας, με το 4ο κύμα να μας χτυπάει την πόρτα, η κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει νοσοκομεία σαν να μην αντιλαμβάνεται πως λειτουργεί ένα Κράτος, το οποίο πριν ακριβώς 2 χρόνια έλαβε την εντολή να κυβερνήσει από τον Ελληνικό λαό. Η κακιστοκρατία, η διαπλοκή και οι πολιτικοί γόνοι, φαίνεται ότι αδυνατούν να αντιληφθούν πως είναι να ζεις στην πραγματική κοινωνία, έξω από τα φυμέ τζάμια των υπηρεσιακών αυτοκινήτων και των Ελικοπτέρων.
Αυτοί που έχουν μεγαλώσει, ως Μαρίες Αντουανέτες, μπορεί να να νομίζουν ότι αφήνοντας για λίγα λεπτά τον μπατλερ και τον σοφέρ, περπατώντας μερικά μέτρα στο πεζοδρόμιο του Αιγάλεω ή του Περάματος, έγιναν κανονικοί άνθρωποι, όμως το ταξικός μίσος τους, είναι τόσο, μα τόσο εμφανές σε κάθε πολιτική τους επιλογή
Αυτοί που στην Ελλάδα «ψηφίζουν Λεπέν» και όντας οι εκπρόσωποι του πιο ακραίου λαϊκισμού στην Ευρώπη, νομίζουν ότι υπεξαιρώντας τις λέξεις, αποκτούν αυτομάτως και το νόημα αυτών. «Κοινή λογική», «ρεαλισμός», «μετριοπάθεια» και «αφήγημα του λαϊκισμού» είναι οι εκφράσεις που εκστομίζουν διαρκώς στα τηλεοπτικά πάνελ και όπως είπαμε, ίσως και να το πιστεύουν κιόλας, αφού γεννήθηκαν με την πίστη ότι είναι οι «Αριστοι» που κατέχουν την μοναδική αλήθεια και τα τυπικά προσόντα να κυβερνήσουν, και όλοι εμείς η πτωχή κι αναλφάβητη πλέμπα που «παρασύρεται» από τους λαϊκιστές.
Πρώτα από όλα, λόγω της άγνοια τους και της ταξικής απόστασης που έχουν από το λαό και κάθε τι λαϊκό, δεν μπορούν να διαχωρήσουν το φιλολαϊκό με τον λαϊκισμό.
Ναι, τα αιτήματα των αγανακτισμένων ήταν μια πολιτική αλλαγή προς το φιλολαϊκότερον, μετά από 40 χρόνια λοιμικής από την διαπλοκή. Το να υπόσχεσαι επιστροφή των συντάξεων, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, αύξηση του βασικού μισθού, προστασία πρώτης κατοικίας, δεν είναι λαϊκισμός, είναι απαίτηση του λαού.
Λαϊκισμός και βία ήταν η προ ημερών απόφαση της κυβέρνησης να αυξήσει τις αντικειμενικές αξίες και ακόμη 19 φόρους στα ακίνητα, σε περιοχές όπως το Πέραμα, το Κερατσίνι και ο Κορυδάλλος και να τις μειώσει στην Κηφισιά, αλλά και σε περιοχές που έχει ακίνητα ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, όπως στην Τήνο και τα Χανιά. Δηλαδή ο άνεργος οικογενειάρχης να χάσει το σπίτι του, για μερικά Ευρώ, για να μην χάσει μερικά ευρώ ο βιομήχανος φίλος της κυβέρνησης
Δημοκρατία λοιπόν και φιλολαϊκό είναι το κοινωνείν. Ο σεβασμός, η αλληλεγγύη και η κοινωνική πολιτική.
Αντιθέτως λαϊκισμός είναι τα στερεότυπα. Όπως πχ το ότι «για όλα φταίνε οι νέοι, άρα και για το 4ο κύμα», την στιγμή ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ασυνεπής με αυτά που ο ίδιος είπε στην Bild (27/5), δηλαδή “Ιούλιο και Αύγουστο τα πράγματα θα θυμίζουν πολύ ένα φυσιολογικό καλοκαίρι”, κι ο Νίκος Χαρδαλιάς που στην ενημέρωση της (23/6) είπε “τέλος οι μάσκες και τα self test” με αποτέλεσμα σήμερα να βράζει η Ελλάδα σε κρούσματα
Λαϊκισμός είναι τα τηλεοπτικά κλισέ τύπου «κάποιοι προτιμούν τα επιδόματα παρά να δουλεύουν» που δημιουργούν ασφυξία στην αντίθετη άποψη, αφού θεωρούν «κοινή λογική» να σώζεις τις Τράπεζες κόβοντας τις συντάξεις, και πληρώνοντας μισθούς σε ρεπό
Λαϊκισμός είναι η χρήση ψευδών γεγονότων ή/και η διόγκωση αληθινών ειδήσεων με σκοπό την τρομοκράτηση και τον εκβιασμό του πληθυσμού.
Στο ίδιο πλαίσιο είναι και μαύρη προπαγάνδα οτι «Το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ», ιδίως μετά το Brexit και το μίσος και την οργή που δείχνουν προς το Βρετανικό λαό ΕΕ, Γύπες των Αγορών και η Γερμανία καταλαβαίνουμε σε τι θέση ήταν η Ελλαδά, η που πρώτη τόλμησε να σηκώσει κεφάλι στους Χρηματοσυμμορίτες (χαρακτηρισμός του Ζουραρι).
Αλλά και οι αριθμοί δείχνουν ότι με το ΟΧΙ, ο Αλέξης κατάφερε να αλλάξει πολλά στην συμφωνία. Το παλιό προγράμμα προέβλεπε λιτότητα 16% του ΑΕΠ μέχρι το 2018 και φυσικά χρέος 195%, δημοσιονομικό κενό 80δις και 12δις «αδιευκρίνιστα μέτρα» και το Ταμείο Σοιμπλε. Μέχρι το τέλος Ιουνίου 2015 χάρη στις διαπραγματεύσεις, η λιτότητα που απαιτούσαν είχε πέσει στο 9.5% και συνολικά στο 1.5% μέχρι το 2017. Συγκεκριμένα για το 2015: 0%, το 2016: 0.5% και το 2017: 1%. ρυθμίστηκε το χρέος, ξεκίνησε να πληρώνεται πρόωρα το ΔΝΤ, είχαμε ανάπτυξη για 12 συνεχόμενα τρίμηνα, μειώθηκε η ανεργία κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες και για πρώτη φορά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
άφησε 37 δισ. ευρώ απόθεμα στα δημόσια ταμεία.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στη Kontra News της Κυριακής 11 Ιουλίου 2021