Την Παρασκευή στις 7 το απόγευμα μίλησα τελευταία φορά μαζί της. Μόλις τώρα πληροφορήθηκα την απώλειά της! Ήταν σοκ για εμένα, όχι μόνο διότι πίστευα ότι θα ξεπερνούσε την ταλαιπωρία της, αλλά και επειδή η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα ήταν μια Ελληνίδα που πάντοτε ξεχώριζα.
Ξεκινώντας τη διαδρομή της από την Επαρχία Πεδιάδος του Ηρακλείου Κρήτης, ανέβηκε κάθε σκαλί στο χώρο της τέχνης και του πολιτισμού. Με ευαισθησία, καλλιέργεια και γνώση, προσέφερε σπουδαία πράγματα στην πατρίδα μας στο χώρο που τάχθηκε να υπηρετεί εδώ και δεκαετίες, μένοντας ενεργή μέχρι τέλους. Αποκορύφωμα της προσφοράς της ήταν σίγουρα το νέο, απαράμιλλο κτίριο της Εθνικής Πινακοθήκης στο οποίο είχαμε με τη σύζυγό μου την τιμή να μας ξεναγήσει πρόσφατα η ίδια. Δεν ήταν φυσικά όμως μόνο αυτή η συμβολή της Μαρίνας Λαμπράκη-Πλάκα στα πολιτιστικά πράγματα του τόπου. Πάμπολλες εκθέσεις, κείμενα με ιδιαίτερη πνευματική βαρύτητα, ξεχωριστές συναντήσεις πολιτιστικού χαρακτήρα, αλλά και ιδέες προς κάθε φορέα εξουσίας για μια Ελλάδα που θα λάμπει στο χώρο της τέχνης. Ακόμα θυμάμαι την ευγένεια με την οποία μου ζήτησε στήριξη από το ΕΣΠΑ πριν από μερικά χρόνια για τη δημιουργία ενός Μουσείου/Πινακοθήκης στην Αίγινα, αλλά και την αγάπη με την οποία μιλούσε για αυτή την προσπάθειά της.
Η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα στην πορεία της ξεπέρασε μια σειρά από μεγάλα εμπόδια: Ότι ήταν από την περιφέρεια κι όχι από την Αθήνα. Ότι ήταν γυναίκα κι όχι άντρας. Ότι είχε όπλο αρχές κι αξίες κι όχι άλλους τρόπους επιβολής της προσωπικότητας και της βούλησής της. Δεν ξεπέρασε δυστυχώς τα εμπόδια της ασθένειάς της στο Λαϊκό Νοσοκομείο, παρότι είχε τους καλύτερους γιατρούς. Θα μείνει όμως στη μνήμη και την καρδιά μας ως μια Ελληνίδα που φώτισε με το πέρασμά της την τέχνη και τον πολιτισμό, αλλά και την ίδια μας την πατρίδα. Σε αποχαιρετούμε με μεγάλη συγκίνηση και βαθιά λύπη, Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα!