Ο πόλεμος στην Ουκρανία μεταξύ των οπαδών του Στέπαν Μπαντέρα και των Ρώσων άνοιξε εκ νέου το κουτί της Πανδώρας στην Ευρώπη. Το διαβολικό του περιεχόμενο τοποθετείται εντός των πλαισίων των δογμάτων Wolfowitz και Ramsfeld-Gebrowski.
Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα*
Το πρώτο δόγμα διατυπώθηκε μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης, το 1992, από τον υπεύθυνο στρατηγικού σχεδιασμού του αμερικανικού Πενταγώνου Paul Wolfowitz και τον βοηθό του Scooter Libby. Συνοπτικά περιγράφεται από το αφήγημα ότι «μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης οι αμερικανικές κυβερνήσεις πρέπει να χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να μην επιτρέψουν να αναδειχτεί άλλη υπερδύναμη στον κόσμο».
Αμέσως μετά το δεύτερο δόγμα εισηγήθηκε από τον ναύαρχο Arthour Gebrowski, υπεύθυνο του γραφείου μετασχηματισμού των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, και του Donald Rumsfeld, υπουργού άμυνας των ΗΠΑ, την περίοδο 1975-1977 και 2001-2006. Το τελευταίο καθόρισε τα μέσα υλοποίησης του πρώτου δόγματος μέσω της επιβολής «του διαρκούς πολέμου». Η Αμερική θα πρέπει μέσω συνεχών πολέμων και της παγκοσμιοποίησης να διαλύσει τις κρατικές δομές των μη τεχνολογικά ανεπτυγμένων κρατών, ώστε αφενός να κυριαρχήσει παντού και αφετέρου να εκμεταλλευτεί οικονομικά προς ίδιον όφελος τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους (T.P. Barnet, The Pentagon’s new maps. War and peace in the twenty first century, Putmam’s publications, New York, 2004).
Εκτός των πολεμικών επιχειρήσεων στις αραβικές χώρες, στο Αφγανιστάν, η υλοποίηση των δύο δογμάτων στην Ευρώπη πραγματοποιείται αφενός μέσω της υλοποίησης της ατζέντας της παγκοσμιοποίησης και αφετέρου μέσω των στρατιωτικών επεμβάσεων στη Γιουγκοσλαβία και την Ουκρανία, στην τελευταία με την παραβίαση των συμφωνιών του Μινσκ και την ανάδειξη των νεοναζί στην εξουσία, καθώς και με την κλασική εφαρμογή των μεθόδων εθνοκάθαρσης, με αποτέλεσμα οι αμερικανικές επεμβάσεις να προκαλέσουν την εισβολή της Ρωσίας.
Στην Ουκρανία η καταστροφή των κρατικών δομών και η εξαθλίωση του πληθυσμού άρχισε επί προεδρίας Leonid Kuchma, ο οποίος εφάρμοσε τα δύο αμερικανικά δόγματα αφενός μέσω της ιδιωτικοποίησης της κρατικής περιουσίας και αφετέρου μέσω της αποκλειστικής διανομής του συνολικού πλούτου της χώρας σε δεκατρείς ολιγάρχες – φεουδάρχες.
Από το 1992 η νομή της εξουσίας στην Ουκρανία χαρακτηρίζεται από τον διαρκή πόλεμο μεταξύ των ολιγαρχών και των πολιτικών, επειδή οι τελευταίοι αγωνίζονται να αντικαταστήσουν τους πρώτους με τα μέλη των οικογενειών τους. Οι πρακτικές της αντικατάστασης εντατικοποιήθηκαν από το 2010, υπό την προεδρία του Viktor Yanukovych.
Έτσι, λοιπόν, εντός του πλαισίου της καθολικής διαφθοράς, δεν είναι τυχαίο ότι η περιουσία του πρόεδρου Ζελένσκι πλησιάζει το 1 δισεκατομμύριο δολάρια. Με την ίδια μεθοδολογία και αμετροέπεια ο σύμβουλος του Ζελένσκι Alexej Arystowitsch εισηγήθηκε δημοσίως την πολιτική θέση « της εξαπάτησης των μαζών», σύμφωνα με την οποία οι πολιτικοί «θα πρέπει να υπόσχονται το αντίθετο από αυτό που πρόκειται να πράξουν, ώστε η προσωπική και οικογενειακή συσσώρευση πλούτου να παρουσιάζεται ως πράξη εξυπηρέτησης κοινού συμφέροντος, δοθέντος ότι η εξαπάτηση είναι περισσότερο επιτυχής όσο μεγαλύτερο είναι το ψέμα.
Κατά τον Alexej Arystowitsch οι μέθοδοι επιτυχούς λεηλασίας ιδιωτικού και δημόσιου πλούτου, οι οποίες εφαρμόζονται το ίδιο επιτυχώς και στην Ελλάδα από την κυβέρνηση της Ν.Δ., είναι η αποκέντρωση της εξουσίας, ο διαχωρισμός της χώρας σε φέουδα-περιφέρειες και η σκόπιμη σύγχυση των αρμοδιοτήτων μέσω της γραφειοκρατίας, της πολυνομίας και της ανομίας. Επιβεβαιώνοντας τον Alexej Arystowitsch, πρώην ευρωβουλευτής της Ν.Δ. και νυν ανεξάρτητος εξέφρασε την άποψη ότι η καταστροφή του ενεργειακού ιστού της χώρας και η συνεπαγόμενη ενεργειακή ληστεία των πολιτών γίνεται με σκοπό να «κατασκευαστούν δύο ενεργειακοί ολιγάρχες».
Η θέση αυτή είναι μερικώς ορθή, επειδή υπάρχει και τρίτος, αφανής ευνοούμενος. Δοθέντος των καθολικών αντιδράσεων, η κυβέρνηση εμμέσως παραδέχτηκε την ενεργειακή ληστεία των πολιτών και τη μεταφορά πλούτου στους ολιγάρχες της ενέργειας, μέσω των αφελών ανακοινώσεων περί επιστροφής μέρους των απαλλοτριωμένων χρημάτων των πολιτών προς όφελος των ολιγαρχών της ενέργειας που αυτή κατασκεύασε.
Οι ίδιες πρακτικές εφαρμόζονται και στην υγεία. Η επιβολή της υποχρεωτικής Ιατρικής μέσω των προστίμων σε ανεμβολίαστους, η διαθεσιμότητα των υγειονομικών υπαλλήλων και τα υποχρεωτικά rapid tests στην εργασία, ακόμα και μετά την κατάργηση των «υγειονομικών» μέτρων, καθώς και η συνεχής προβολή της υγειονομικής απειλής παρουσιάζονται ως αναγκαία μέτρα, πιθανώς για «να ξεστοκάρουν το εμπόρευμα» οι οικονομικά επωφελούμενοι της πανδημίας. Τι εξυπηρετεί η δωρεάν χορήγηση των self tests στους δημοσίους υπαλλήλους ακόμα και σήμερα;
Συμπερασματικά, σε Ελλάδα και Ουκρανία οι κυβερνήσεις υλοποιούν με την ίδια μεθοδολογία τα δύο αμερικανικά δόγματα ισχύος και παγκοσμιοποίησης, μέσω της ιδιωτικοποίησης και της αποδόμησης των κρατικών δομών, της καθολικής φτωχοποίησης και της κατασκευής ολιγαρχών.
*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών