Ο κ. Σαμαράς συμπλήρωσε: “Δείτε τώρα, γιατί η ενεργειακή πολιτική «κουμπώνει» απόλυτα με τα εθνικά μας θέματα: Ξέρουμε πια ότι η Γερμανία είναι εξαρτημένη ενεργειακά από τη Ρωσία. Όμως είναι και η Τουρκία, εξαρτημένη από τη Ρωσία. Εξαρτημένη πολλαπλά μάλιστα: Και από το ρωσικό αέριο και από το πυρηνικό εργοστάσιο που κατασκευάζουν οι Ρώσοι στο Ακουγιού. Η Τουρκία είναι, επίσης, εξαρτημένη οικονομικά – μέσω της μαύρης οικονομίας – από το Κατάρ. Το οποίο, Κατάρ, μετέχει στην εταιρία Ροσνόφ, δηλαδή στο ρωσικό ενεργειακό μονοπώλιο. Είναι επομένως σφιχτά δεμένη, από κάθε πλευρά, η Τουρκία με τη Ρωσία και τις επιρροές της.
Μ’ άλλα λόγια, προσέξτε: Το δόγμα της “γαλάζιας πατρίδας”, που προωθεί ο Ερντογάν στην Ανατολική Μεσόγειο, βοηθά στην πραγματικότητα τη Ρωσία. Παίζει το παιχνίδι της Ρωσίας! Η “γαλάζια πατρίδα” μπλοκάρει το μόνο «ανταγωνιστή» του ρωσικού αερίου στην Ευρώπη! Δηλαδή τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου, όπου βρίσκονται και οι δικές μας ΑΟΖ! Και γι’ αυτό η Τουρκία υπονομεύει την ισχυρή συμμαχία Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου! Συμμαχία που είναι προϋπόθεση, για να αναδειχθούν τα κοιτάσματα αυτά και ο εθνικός μας πλούτος, που εκεί βρίσκεται.
Η κυβέρνησή μας αγόρασε τα γαλλικά πολεμικά αεροσκάφη – και καλά έκανε. Αγόρασε και τα γαλλικά πολεμικά σκάφη ανοικτή θαλάσσης. Επίσης σωστό. Και υπέγραψε την Ελληνογαλλική Συμφωνία Αμυντικής Συνδρομής, πράγμα που ήταν το πιο σωστό απ’ όλα! Θυμίζω, όμως, ότι υπάρχει το γνωστό “λόμπι του Κατευνασμού” στην Ελλάδα. Που έχει διεισδύσει σε όλα τα πολιτικά κόμματα. Δηλαδή, οι οπαδοί της εύκολης «τακτοποίησης» των εθνικών μας θεμάτων. Που ζητούσαν και επέμεναν, να μην πάρουμε πλοία ανοικτής θαλάσσης, και να μην υπογράψουμε την Αμυντική Συμφωνία με τη Γαλλία. Γιατί δεν έπρεπε, λέει, να εγκαταλείψουμε “το άρμα της Γερμανίας”! Δηλαδή μας έλεγαν, να μην πάμε με τη μόνη χώρα που μας στήριζε ανοικτά – τη Γαλλία, για να μην εγκαταλείψουμε τη χώρα που δεν μας στήριζε – τη Γερμανία. Ωραία “πολιτική συμμαχιών”…!
Στο μεταξύ, βέβαια, δεν υπήρξε “ύφεση” στα ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό. Δεν είχαμε “ημέρωμα του θηρίου”. Δεν είχαμε “ήρεμα καλοκαίρια”. Συνεχή κλιμάκωση είχαμε, σε όλα τα μέτωπα… Έχουν μεταπηδήσει, από τις «γκρίζες ζώνες», στην αποστρατικοποίηση του Αιγαίου. Ληστεύουν τον πλούτο της Κύπρου. Προχωρούν ήδη σε εποικισμό της Αμμοχώστου, όπου εγκαθιστούν τα πιο σύγχρονα πολεμικά μέσα. Επεμβαίνουν διαρκώς σε όλα τα Βαλκάνια με όπλο το μουσουλμανικό στοιχείο. Και δημιουργούν σταθερά και με στόχο μακροχρόνιο, ζητήματα στη Θράκη. Φωνάζω χρόνια για την Θράκη! Είναι το επόμενο βήμα της Τουρκίας, ειδικά σε μια περίοδο, όπου έχουν ξεσπάσει παντού οι θύελλες του αναθεωρητισμού.
Η Τουρκία προσπαθεί να επιβάλει στην πράξη την αμφισβήτηση, όχι μόνο των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, αλλά και της ίδιας της εθνικής μας κυριαρχίας. Κι όταν εγώ ζήτησα κυρώσεις, ειπώθηκε τότε, ότι «η απειλή κυρώσεων είναι πιο ισχυρό όπλο από τις ίδιες τις κυρώσεις». Δεν βλέπω όμως, να κάμφθηκε από την “απειλή” αυτή η Τουρκία. Αντιθέτως, αποθρασύνθηκε.
Τότε κάποιοι προσπάθησαν να με βαφτίσουν…«ακραίο»! Λόμπυ του Κατευνασμού είναι αυτό: Που συστηματικά ξεχνάει ότι οι εθνικές επιλογές, πρέπει να αντανακλούν τα συμφέροντα μιας και χώρας και τις ελπίδες ενός έθνους! Όχι να εκμεταλλεύονται τις φοβίες ενός λαού. Είναι ένα λόμπυ που μας ζητάει, να υποχωρήσουμε πλήρως απέναντι στην Τουρκία, που είναι “ισχυρή”. Όπως μας ζητούσε προηγουμένως να υποχωρήσουμε και απέναντι στα… Σκόπια, επειδή είναι “αδύναμα”. Έτσι κι αλλιώς, έχουν βρει το φάρμακο “για πάσαν νόσο”: Κατευνασμό πάση θυσία!
Και δείτε και την καινούργια τους αντίφαση σήμερα: Όταν έγινε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η διεθνής κοινότητα επέβαλε, χωρίς δισταγμό, τις πιο σκληρές κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Κυρώσεις που συνεχώς κλιμακώνονται. Γι’ αυτό τον πόλεμο βέβαια -στην Ουκρανία- κανείς δεν μίλησε για “απειλές κυρώσεων” Κατευθείαν “στο ψαχνό”. Και σωστά. Γιατί η Ρωσία ποδοπάτησε το Διεθνές Δίκαιο!
Αλλά το ίδιο ακριβώς δεν είχε κάνει και η Τουρκία; Και συνεχίζει να το κάνει; Και δεν μιλάω μόνο για το συνεχιζόμενο έγκλημα, που ξεκίνησε το 1974 στην Κύπρο. Το κάνει και σήμερα στην Ανατολική Μεσόγειο. Το κάνει στο Τουρκολυβικό. Το κάνει στο Αιγαίο. Το κάνει στον αέρα, κάθε μέρα. Το κάνει ξεδιάντροπα στην Αμμόχωστο, παρά τις ρητές διαμαρτυρίες και του ΟΗΕ και της Αμερικής και της Ευρώπης. Το κάνει παντού! Αλλά για την Τουρκία, κυρώσεις δεν παίρνονται! Και να τώρα η καινούργια αντίφαση των υποκριτών του Κατευνασμού: Με την ίδια ευκολία που ζητούν από τους Ουκρανούς να δώσουν τον “υπέρ πάντων αγώνα” – και σωστά κάνουν- από μας ζητάνε να… τα δώσουμε όλα να τελειώνουμε. Όταν λοιπόν, οι Ουκρανοί υπερασπίζονται την Πατρίδα τους, θεωρούνται ήρωες.
Αναρωτιέμαι: όταν οι Έλληνες κάνουν ακριβώς το ίδιο, θεωρούνται…“εθνικιστές”; Κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Ζούμε σε περίεργους καιρούς. Πέρυσι, η Γερμανία, που ήταν ενεργειακά εξαρτημένη από τη Ρωσία, μπλόκαρε τις ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά της Τουρκίας – που ήταν επίσης εξαρτημένη από τη Ρωσία. Έπαιζαν και οι δύο το παιγνίδι της Ρωσίας. Σύμπτωση; Δεν νομίζω… Δεν λέγεται “σύμπτωση” αυτό, φίλες και φίλοι.