Η σύνδεση του «αγώνα του 21» με το «έπος του 1940» είναι κατανοητή. Αλλά προέκταση στον «απελπισμένο αγώνα του 1453» και «στην αρχαία εποχή, του Θεμιστοκλή και του Μιλτιάδη» ούτε ο Κ. Πλεύρης δεν θα έκανε…
Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος απο το ieidiseis.gr
«Ζητείται λογογράφος με γνώσεις Ιστορίας για προσφάτως εγκατασταθείσα πολιτειακή παράγοντα. Δεκτοί και από επαρχία».
Εν ανάγκη ας καταφύγει στις «μικρές αγγελίες» η κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου για να βρει κάποιον που θα της γράφει τουλάχιστον όσα λέει στις Εθνικές επετείους.
Παραήταν χάλια όσα είπε εφέτος για την εθνική εορτή:
«Για τους Έλληνες, που ξεσηκώθηκαν για την ελευθερία τους το 1821 εναντίον της πανίσχυρης οθωμανικής αυτοκρατορίας, και πολέμησαν με ελάχιστα μέσα, οικονομικά ή στρατιωτικά, τα όσα διαδραματίζονται τώρα στην Ουκρανία μοιάζουν γνωστά …».
Πώς λέμε καμιά σχέση; Οι Έλληνες το 1821 δεν δέχθηκαν επίθεση, από την οθωμανική αυτοκρατορία – που δεν ήταν «πανίσχυρη πλέον» – και ο Ουκρανοί δεν πολεμούν με «ελάχιστα μέσα».
Η σύνδεση του «αγώνα του 21» με το «έπος του 1940» είναι κατανοητή. Αλλά προέκταση στον «απελπισμένο αγώνα του 1453» και «στην αρχαία εποχή, του Θεμιστοκλή και του Μιλτιάδη» ούτε ο Κ. Πλεύρης δεν θα έκανε…
Πράγματι, «οι Έλληνες, μέσα από την πολυτάραχη ιστορία μας … αντιστεκόμαστε και διεκδικούμε την ελευθερία μας». Αλλά …συνήθως: αφού το πάμε τόσο πίσω, κι ένας μαθητής του Δημοτικού ξέρει ότι οι Έλληνες έχουν κάνει και κατακτητικούς πολέμους.
Αν μιλάμε για Ιστορία, ο Θουκυδίδης δεν πολυκολλάει με τους «αγωνιστές της Επανάστασης, κλέφτες και Φαναριώτες, κληρικοί και λαϊκοί, διανοούμενοι και αγράμματοι, που ξεσηκώθηκαν την ημέρα του Ευαγγελισμού κατά του Τούρκου δυνάστη». Δεν κολλάνε καν όλα αυτά μεταξύ τους…
Ούτε «η θυσία του Μεσολογγίου, των Ψαρών, της Χίου» συνέβησαν επειδή «ανταποκρίνονται στην ανθρώπινη φύση».
Ο ίδιος λογογράφος της Προέδρου χρησιμοποιήθηκε και για τον χαιρετισμό της στα εγκαίνια της έκθεσης «Βουλή των Ελλήνων – Οι σταθμοί μιας διαδρομής σχεδόν διακοσίων ετών». Και ιδού το αποτέλεσμα:
«Ο ελληνικός κοινοβουλευτισμός συνυφαίνεται με τη μεγάλη δημοκρατική παράδοση των Ελλήνων και την αγωνιστική, με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου, πρόσληψη των εκλογών. Πρόκειται για συστατικό στοιχείο του πολιτικού μας ήθους και πάθους που διατρέχει την πολιτειακή μας συνείδηση».
Όποιος κατάλαβε να σηκώσει το χέρι…
Άγνωστο ποια «έρευνα και βιβλιογραφία, από τις εκλογικές αναμετρήσεις στη σύγχρονη ιστορία μας, μετά το 1843» απέδειξε ότι οι περισσότερες υπήρξαν αδιάβλητες. Το αντίθετο προκύπτει από την Ιστορία…
Ακόμη πιο άγνωστο σε ποιο «πολιτικό συμβόλαιο, παραμένει η συναίνεση για τη δημοκρατική επίλυση των διαφορών», σε μια χώρα με πραξικοπήματα, κινήματα, δικτατορίες και διχασμούς.
Να μην το συνεχίσουμε. Όλα λέει η πρόεδρος – πρέπει να – έχουν παιδαγωγικό χαρακτήρα. Άρα ιστορική ακρίβεια και περιεκτικές διατυπώσεις.
Αυτό τουλάχιστον έκαναν οι προκάτοχοι στους οποίους μπορεί να ανατρέχει σε αυτές τις περιπτώσεις.
Άλλο μήνυμα της κεφαλής του κράτους και άλλο αρλουμπολογία…