Ανακοινώθηκε ότι η δια τηλεφώνου συνομιλία μεταξύ των Προέδρων της
Κίνας και των ΗΠΑ συνεπληρώθη μετά από δύο ώρες στην γραμμή.
Λαμβανομένου υπ όψη του κανόνα που θέλει η διεξαγόμενη πολύωρη επικοινωνία στο
τηλέφωνο να την χρειάζονται δύο μη διαφωνούντες συνομιλητές,είναι σχεδόν
βέβαιον ότι κάτι καλό ήδη καρπώνεται στο δέντρο της ειρήνης στή πολύπαθη Ουκρανία του Ζελένσκι.
Της ειρήνης, που μόνο περιστέρι δεν είναι, αφού ακόμα και τα λευκά τέτοια κράζουν και μόνο κράζουν με έναν ήχο που ουδείς φιλήσυχος ουδόλως ευωχείται ακροώμενος τους απαίσιους κρωγμούς πού μόνον οι σφαγείς εκπέμπουν. Και όσο αν θέλει ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, όντας επαγγελματίς υποκριτής,να εμφανίζεται στόν ρόλο της αθώας περιστεράς, ας μην το άρχιζε στα μουλωχτά που το ξεκίνησε, διότι η συμμαχία του με τον Τούρκο και μόνον αυτή αποτυπώνει εξακολουθητικά τό ένστικτο το κρυμμένο, αν και όχι τόσο καλά, να ξεσηκώσει τους Δυτικούς, σε παγκόσμιο πόλεμο, στις ομιλίες του, υποδεικνύοντας (ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ!) μάλιστα εις αυτούς και πως να το πράξουν!
Αν όλα αυτά δεν δείχνουν το πόσο καλά τον διαβάσανε αυτοί που τον υποκινούν, τι άλλο πλέον να φταίει; Η διαπραγμάτευση που προτείνει στις θέσεις του, τα θέλω όλα, μέσω του Τούρκου συνοδοιπόρου του που εκμεταλλεύεται τις καλές εμπορικές του σχέσεις (παραγγελιές γενναίες για να εκβιάσει ξανά την Δύση δηλ. τις ΗΠΑ) με τον Πούτιν, ένας Πούτιν που δέν μπορεί πλέον να τα βάλλει με τον Τούρκο, και νάτος πάλι ο διαμεσολαβητής για την Ειρήνη.
Όλα αυτά θα παρέμεναν ανεξήγητα άν δεν είχαμε την από τα αζήτητα τήν
επανεμφάνιση του γνωστού μυστικού και φανερού πράκτορα των Τούρκικών αρπαχτών
Χένρι Κίσσιντζερ. Βρεθήκαν οι Τούρκοι σε αδιέξοδο τους τελευταίους μήνες, και ξαναφώναξαν τον μπαμπά τους, οποίος και πάλι φρόντισε όπως όλα δείχνουν. Των Ελληνοτουρκικών ζητημάτων περιλαμβανομένων, ως και του Κυπριακού. Όλα ξαφνικά θα βρούν ένα «Οδικό χάρτη» δικό τους χάρτη, με τους Τούρκους στον αφρό.
Όταν ο Λένιν χάριζε στον τότε Ουκρανό την Ουκρανία, δεν του την έδωσε για να την πάρει και να φύγει. Του την έδωσε λόγω αδελφοσύνης και φιλίας των λαών τους,
δύο λαών που σε όλα εταυτίζοντο, και όχι να την παραδώσουν σε αντίπαλους και εχθρούς όπως ο σημερινός Ζελένσκι θέλει και επιθυμεί.