Μεταδίδεται το ότι ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι απέταξε των προθέσεών του για ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ.
Πότε; Τώρα που γίνανε όλα, όπως βλέπουμε ότι έγιναν. Τέτοιο Γεωδυναμικό παιχνίδι, δεν έπρεπε να έχει λάβει χώραν και με τέτοιες διαστάσεις έμψυχων απωλειών και προσφυγιάς.
Ο αθέατος παραγωγός αυτής της κρίσης διαχρονικός δολοφόνος, που τώρα προσφέρεται και «ειρηνιστής» αφού από μόνος του αναλαμβάνει τόσες σε επίπεδο ΥΠΕΞ συναντήσεις άγονες μα ωστόσο να επιμένει σε μόνιμες εμφανίσεις πλέον που εκτιμάται ως βέβαιο πως κάτι προσπαθεί να προλάβει, και εν συνεχεία να το καρπωθεί.
Συνέβησαν γεγονότα έξω προσδοκιών, και τόσο απρόβλεπτα, που συνέβαλαν στην ανάκαμψη του Τούρκου από το πουθενά αφου λογικά δεν εξηγούνται.
Η για πρώτη φορά στην ιστορία του το Ισραηλ απέκτησε,με τέτοια κομμάτων συνεννόηση,
κυβέρνηση αφήνοντας έξω τον πρώτο Νετανιάχου, σε τί αποσκοπεί αν όχι ακύρωση συμφωνιών την υπογραφή του φερόντων;
Η βιαστική συμφωνία Τουρκίας Αμπου Ντάμπι εν εορταστικών στην Αγκυρα υπογραφών πως από το πουθενά προέκυψε; Η επισημότατη ανεπισήμως ακύρωση της κατασκευής του αγωγού East Med τί ωραία που εξαφάνισε τις πολύμηνες διαδικασίες με κατάληξη τις ταυτόχρονα πολλαπλές χειραψίες, μετά τις υπογραφές των συμβεβλημένων;
Τα τόσα άλλα που βιώνονται έξω των μέχρι πρότινος αναπτερωθέντων ελπίδων
Ελλάδας και Κύπρου για κάτι το δικαιότερος επί τη βάσει του διεθνούς Δικαίου. Καί το επιστέγασμα,του ανοιχτού για συναντήσεις, Μητσοτάκη που πήγε στο «Ιστανμπούλ» να συνφάει με τον Ερντοάν σαν και γιόρταζε ο Τούρκος τα γενέθλιά του. Αυτό ήταν καί το μόνο μας επίτευγμα μετά από τις προσδοκίες που βγαίνουν μία μία πλάνες.
Τι άραγε να φταίει; Ας ελπίσουμε όχι το δημογραφικό που στην Ελλάδα φθίνει, ενώ απέναντι όλο και αυγαταίνει.
Και ο νοών νοείτω, αφού σήμερα «τα πάντα όλα» μετράνε. Είναι
βλέπεις και κάτι παρακμιακές τοποθετήσεις των (παρακμιακών) κορυφαίων μας.