Ένα εκπληκτικό άρθρο της κορυφαίας Ζέζας Ζήκου, δίνει απαντήσεις στο ερώτημα που απασχολεί κάθε σκεπτόμενο πολίτη για το ποιος κερδίζει από έναν πόλεμο. Ποιος κερδίζει πάνω στο αίμα των ανθρώπων. Στην Ουκρανία, στην Λιβύη, στο Ιράκ, στην Γιουγκοσλαβία, στην Συρία, στην Κύπρο, στην Αρμενία. Πάντα υπάρχει κάποιος που κερδίζει. Η κορυφαία ελληνίδα δημοσιογράφος λοιπόν, δίνει την απάντηση:
Τελικά τα κατάφεραν οι Αμερικανοί: έθαψαν τον αγωγό NordStream 2 στη Βαλτική
Της Ζέζας Ζήκου
Λες και ο ευφυής Βρετανός συγγραφέας Τζορτζ Οργουελ έγραψε το αξεπέραστο έργο του «Η φάρμα των ζώων» για τους Αμερικανούς. Όταν ανακοινώθηκε από τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν ότι στη λίστα των αμερικανικών κυρώσεων κατά του Πούτιν συμπεριλαμβάνεται το «πάγωμα» της λειτουργίας του ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2, ήρθε βίαια στη σκέψη μου η πολιτική σάτιρα του Οργουελ καθώς οι Αμερικανοί έγραψαν στα @ρ@ίδι@ τους την ενεργειακή κρίση της Ευρώπης. Ο αγωγός σχεδιάστηκε να μεταφέρει το αέριο από τη Ρωσία στη Γερμανία, κάτω από τη θάλασσα της Βαλτικής παρακάπτοντας την Ουκρανία.
Πρόεδρος του κονσόρτσιουμ της Gazprom ήταν ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ, ο οποίος στη συνέχεια ανέλαβε και καθήκοντα προέδρου στο Δ.Σ. της Rosneft, του ρωσικού πετρελαϊκού μεγαθηρίου. Ο αγωγός ήταν στη κυριολεξία έργο της Ανγκελα Μέρκελ, η οποία αυτές τις ημέρες υφίσταται τον διασυρμό των συμπατριωτών της ότι παρέδωσε την ενεργειακή εξάρτηση της Γερμανίας στον Πούτιν! Στις αρχές της εβδομάδας, κήρυξε πτώχευση η διαχειρίστρια εταιρία Nord Stream 2, με έδρα την Ελβετία.
Η λυσσώδης προσπάθεια των ΗΠΑ επί σειρά ετών να αποτρέψουν την λειτουργία του στρατηγικής σημασίας ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2 για να «σπρώξουν» στις διεθνείς αγορές το ακριβό σχιστολιθικό αέριο το οποίο παράγουν, τελικά επετεύχθει με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Οι συνεχείς και ανελέητες κινήσεις της Ουάσιγκτον που ξεκίνησαν από το 2018 με στόχο να παρεμποδίσουν την κατασκευή του αγωγού, κορυφώθηκαν μετά την πτώχευση το καλοκαίρι του 2020 του ενεργειακού κολοσσού «Chesapeake Energy», κορυφαίου στα σχιστολιθικά κοιτάσματα και δεύτερου μεγαλύτερου στην παραγωγή φυσικού αερίου στις ΗΠΑ. Δύο παράγοντες συνετέλεσαν στο να εκτιναχθεί η Chesapeake στην κορυφή, οι μαζικές γεωτρήσεις σε εδάφη με σχιστολιθικά κοιτάσματα αλλά και ο φιλόδοξος στόχος να γίνουν οι ΗΠΑ ο ισχυρότερος ενεργειακός παραγωγός στον κόσμο.
Η Chesapeake, που ιδρύθηκε το 1989, εισήχθη στο χρηματιστήριο το 1993 και με τη χρήση νέων τεχνολογιών για την αποδέσμευση φυσικού αερίου σε σχιστολιθικά κοιτάσματα από το Τέξας έως την Πενσιλβάνια, απογειώθηκε. Η κύρια αιτία που οδήγησε την εταιρία στην καταστροφή ήταν οι υψηλές τιμές και η πτώση των εξαγωγών λόγω της πανδημίας του κορονοϊού που είχε διαλύσει την παγκόσμια οικονομία βυθίζοντας τις τιμές του πετρελαίου και του αερίου. Η χρεοκοπία της «Chesapeake Energy» καθώς και το γεγονός ότι εντός του πρώτου εξαμήνου του 2020 είχαν κατεβάσει ρολά 18 εταιρίες του κλάδου, εκτόξευσε τις εμμονές της Ουάσιγκτον ότι για όλα φταίει το δίδυμο Ρωσίας-Γερμανίας και το φθηνό τους αέριο.
Αρκεί να σας θυμίσω ότι ακόμη και κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου η Δυτική Γερμανία αγνόησε τρεις αμερικανούς προέδρους –τον Νίξον, τον Κάρτερ και τον Ρίγκαν– παζαρεύοντας ατσαλένιους αγωγούς για σοβιετική ενέργεια. Πράγματι είναι διαστροφή της Ιστορίας να πιστέψουμε τις αναλύσεις που υποστηρίζουν ότι ο Τζο Μπάιντεν χειραγώγησε την κρίση της Ουκρανίας για να θαφτεί στην άμμο της Βαλτικής ο Nord Stream 2, ένα έργο ύψους 11 δις ευρώ. Πάντως, η Μέρκελ προσπάθησε να δελεάσει τον Μπάιντεν, υποσχόμενη να αυξήσει τις επιδοτήσεις για την κατασκευή γερμανικών τερματικών σταθμών υγροποιημένου φυσικού αερίου που θα δεχθούν το αμερικανικό LNG. Ο Nord Stream 2 μπορεί τώρα να σαπίσει κάτω από τη Βαλτική!
Και στην καθ’ημάς Ανατολή παρά το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητοτάκης κάνει τα πάντα για να ξεχάσουμε το ενεργειακό «Βατερλώ» της κυβέρνησης του στο μείζον θέμα του αγωγού EastMed, που «πάγωσε» και αυτός με εντολή του Αμερικανικού State Department. Ένας αγωγός που αφορά πρωτίστως την Ευρώπη – για την ακρίβεια την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης! Θύμα, λοιπόν, και ο EastMed αφού έτσι γουστάρει η Αμερική για το προτεκτοράτο της! Και τώρα μας παραμυθιάζουν με το δήθεν σπουδαίο στόχο ότι η Ελλάδα θα συνδεθεί ενεργειακά με την Αίγυπτο με υποθαλάσσιο καλώδιο (interconnector). Ομως τα ενεργειακά καλώδια αφορούν όχι στην παραγωγή ενέργειας αλλά στη μεταφορά ενέργειας. Το πρόβλημα ωστόσο είναι η ανάδειξη και εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της ίδιας της Ευρώπης και της Ελλάδας, ώστε να μειωθεί δραστικά η εξάρτησή από εξωτερικούς προμηθευτές.
Τέλος, αξίζει πολλαπλώς να υπενθυμίσω ότι ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής είχε δρομολογήσει με τη Ρωσία μια σπουδαία συνεργασία στον ενεργειακό τομέα. Μία συνεργασία, που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα και των δύο κρατών, χωρίς, βεβαίως, να παραβιάζει τις δεσμεύσεις της Ελλάδας στους ευρωατλαντικούς θεσμούς. Πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, όπως της Μέρκελ, κινήθηκαν στη συνέχεια προς την ίδια κατεύθυνση! Όμως οι ΗΠΑ θεώρησαν πως η ευρωρωσική ενεργειακή συνεργασία θα οδηγούσε σε χαλάρωση των διατλαντικών δεσμών. Γι’ αυτό και αντέδρασαν, προβάλλοντας τότε το επιχείρημα ότι η Ευρώπη θα εξαρτηθεί από τη Μόσχα.
Στο γενικό αυτό πλαίσιο είχαν εκφράσει και τη δυσαρέσκειά τους για την πολιτική Καραμανλή. Οχι μόνο επισήμως, αλλά και με προπαγανδιστικά δημοσιεύματα, που εμφάνιζαν την Ελλάδα και την Κύπρο σαν «δούρειους ίππους» της Ρωσίας στους κόλπους της Ε.Ε., έφθειραν αρκούντως τον Κ. Καραμανλή! Πάντως οι φήμες ότι λόγω της σχέσης που ανέπτυξε με τον Πούτιν, ο Κώστας Καραμανλής έπεσε θύμα υπονομευτικών ενεργειών εκ μέρους των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, ακόμη δεν έχουν κοπάσει. Βέβαια, και οι παρασκηνιακές πιέσεις των κύκλων εντός της Ελλάδας, οι οποίοι εξαρχής αντιμετώπισαν αρνητικά τη σύναψη μιας στρατηγικής ενεργειακής σχέσης με τη Μόσχα, ήταν αφόρητες. Είναι οι κύκλοι που εμπνέονται από την αμερικανική πολιτική και έχουν την τάση να ευθυγραμμίζονται μαζί της. Είναι οι ίδιοι κύκλοι, που κινδυνολογούν για την εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία, αλλά δεν ενοχλούνται καθόλου για τις θερμές ενεργειακές σχέσεις της Τουρκίας με τον Πούτιν.