Η βοήθεια της Κίνας προς το Πακιστάν για την ανάπτυξη τεχνολογίας πυρηνικής ενέργειας και τη βοήθεια της χώρας στην κατασκευή πυρηνικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής εγκυμονεί κινδύνους, ανέφερε το (IFFRAS).
Του Ανδρέα Μουντζουρούλια
Το Πακιστάν αρνήθηκε να εκπληρώσει τις διασφαλίσεις του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ) και λόγω αυτού, ο Καναδάς αποφάσισε να τερματίσει τη συνεργασία του για την πυρηνική ενέργεια με το Ισλαμαμπάντ το 1976.
Οι διασφαλίσεις, είναι δραστηριότητες με τις οποίες ο ΔΟΑΕ μπορεί να επαληθεύσει ότι ένα κράτος τηρεί τις διεθνείς του δεσμεύσεις να μην χρησιμοποιεί πυρηνικά προγράμματα για σκοπούς πυρηνικών όπλων και το Πακιστάν αρνήθηκε να τηρήσει αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές.
Έκτοτε, η Κίνα, ως μέρος της στρατηγικής της για την περιφερειακή ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή της Νότιας Ασίας, επιτρέπει στο Πακιστάν να αυξήσει τις πυρηνικές του ικανότητες. Αυτή η κίνηση υπονομεύει τη δέσμευση της Κίνας προς την Ομάδα Πυρηνικών Προμηθευτών (NSG), μια ομάδα χωρών προμηθευτών πυρηνικών όπλων που επιδιώκουν να αποτρέψουν τη διάδοση των πυρηνικών όπλων.
Σύμφωνα με το IFFRAS, δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να έρθει η Κίνα να βοηθήσει το Πακιστάν στην περαιτέρω ανάπτυξη του πυρηνικού προγράμματος του Ισλαμαμπάντ, όταν το Πακιστάν δεν έλαβε βοήθεια από τον Καναδά. Η δεξαμενή σκέψης είπε ότι με το ένδυμα της αντιμετώπισης των ελλείψεων ηλεκτρικής ενέργειας στο Πακιστάν, η Κίνα βοηθά τη χώρα να οικοδομήσει το πρόγραμμα πυρηνικής ενέργειας της.
Η Κίνα το 1986 προμήθευσε το Πακιστάν με διάφορα συστήματα πυρηνικών όπλων, όπως η εξαγωγή του βαλλιστικού πυραύλου μικρού βεληνεκούς DF-11 (M-11).
Αυτή η πώληση εξόπλισε το Πακιστάν με ένα αξιόπιστο σύστημα παράδοσης με δυνατότητα πυρηνικής ενέργειας εν μέσω της ανάπτυξης πυρηνικής κεφαλής, την οποία δοκίμασε για πρώτη φορά το 1998. Αυτή η εξαγωγή πραγματοποιήθηκε από μια κινεζική κρατική επιχείρηση (SOE) που ονομάζεται China Precision Machinery Import-Export Corporation (CPMIEC), η οποία εμπορεύεται και πουλά πυραύλους στο εξωτερικό για λογαριασμό άλλων κρατικών εταιρειών.
Μεταξύ 1994 και 1995, η China Nuclear Energy Industry Corporation (CNEIC), απέστειλε 5.000 μαγνήτες δακτυλίου στο Πακιστάν. Τα Ερευνητικά Εργαστήρια Khan είναι μια εγκατάσταση στο Πακιστάν που δεν τηρεί τις διεθνείς πυρηνικές διασφαλίσεις. Οι δακτυλιοειδείς μαγνήτες είναι βασικά συστατικά που σταθεροποιούν τις φυγόκεντρες που χρησιμοποιούνται στον εμπλουτισμό ουρανίου.
Αυτή η μεταφορά από μια θυγατρική της China National Nuclear Corporation (CNNC), η οποία είναι η μεγαλύτερη εταιρεία πυρηνικής ενέργειας της Κίνας, σε έναν από τους κύριους ερευνητικούς οργανισμούς που εργάζονται στο πρόγραμμα πυρηνικών όπλων του Πακιστάν, ήταν μια βέβαιη απόδειξη ότι η εξαγωγή ήταν σκόπιμη συμβολή στην αυξανόμενη πυρηνική ενέργεια του Ισλαμαμπάντ. Το 2017, η Wuhan Sanjiang απέστειλε εξαρτήματα με εφαρμογές σε μεταφορείς πυραύλων και εκτοξευτές σε μια οντότητα που συνδέεται με το πυρηνικό και πυραυλικό έργο του Πακιστάν.
Πιο πρόσφατα, στις 8 Σεπτεμβρίου 2021, η PAEC και η CZEC υπέγραψαν, ”Συμφωνία Πλαίσιο για την Εμβάθυνση της Συνεργασίας για την Πυρηνική Ενέργεια, η οποία θα επιτρέψει τη μεταφορά τεχνολογίας για την εξόρυξη και την επεξεργασία ουρανίου, την προμήθεια πυρηνικών καυσίμων και τη δημιουργία ερευνητικών αντιδραστήρων”, ανέφερε το thinktank.
Εθνικός κίνδυνος
Πριν ακριβώς ένα χρόνο, πραγματοποιήθηκε συνάντηση, ανάμεσα σε στρατιωτικές αντιπροσωπείες από Τουρκία και Πακιστάν. Η συνάντηση έλαβε χώρα 22-23 Δεκεμβρίου. Ο υπουργός Άμυνας του Πακιστάν Mian Muhammad Hilal Hussain και ο Αναπληρωτής Αρχηγός του Στρατού του Τουρκικού Στρατού, Selcuk Bayraktaroglu, εκπροσώπησαν τις δύο χώρες.
Υπάρχουν πολλές ενδείξεις, ότι συζητήθηκε η παράδοση πυρηνικών στη Τουρκία! Στη συνάντηση συμμετείχαν επίσης ο Ismail Demir, επικεφαλής της Τουρκικής Αμυντικής Βιομηχανίας και ο Temil Kotil, Διευθύνων Σύμβουλος της Turkish Aerospace Limited (TAI).
Ο στρατηγός Sahir Shamshad του Πακιστανικού Στρατού, συναντήθηκε επίσης με τον υπολοχαγό Wali Turkchi. Πηγές ανέφεραν ότι συζήτηθηκε η μεταφορά τεχνολογίας πυραύλων ανέμεσα στις δύο χώρες, καθώς η αγορά τουρκικών UAV από το Πακιστάν.
”Πίσω από τη μυστική συνάντηση Τουρκίας-Πακιστάν, βρίσκεται η Κίνα”, είχαν αναφέρει τότε Ινδικά ΜΜΕ.
Ο Ερντογάν δεν έχει κρατήσει μυστική ποτέ την επιθυμία του να βάλει την Τουρκία στο κλαμπ των χωρών με πυρηνικά όπλα. Όπως δήλωσε πρίν δύο χρόνια ο ίδιος, «είναι απαράδεκτο οι χώρες που διαθέτουν πυρηνικά να απαγορεύουν στην Άγκυρα να αποκτήσει τα δικά της πυρηνικά όπλα.»
Οι σχέσεις με αφορμή την μεταφορά πυρηνικής τεχνολογίας μεταξύ Άγκυρας και Ισλαμαμπάντ, μας πηγαίνουν πίσω στον Πακιστανό επιστήμονα Abdul Qadeer Khan, «πατέρα» του σημερινού προγράμματος πυρηνικών όπλων του Πακιστάν, ο οποίος βρέθηκε να έχει πουλήσει πολλούς φυγοκεντριτές στο Ιράν, τη Βόρεια Κορέα, τη Λιβύη και ενδεχομένως σε άλλους μεταξύ 1987 και 2002.
Βασικά, το Πακιστάν είναι ο στρατηγικός εταίρος που βοηθά την Τουρκία να διατηρήσει μια ισορροπία μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η Τουρκία υποστηρίζει το Πακιστάν για την αυτοδιάθεση του Κασμίρ, ενώ ο Ερντογάν το έθεσε ως κύριο θέμα στον ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο του 2019.
Είναι γνωστό όμως ότι οι τουρκικοί βαλλιστικοί πύραυλοι χωρίς πυρηνική γόμωση δεν ικανοποιούν τα νέο-οθωμανικά σχέδια του Τούρκου προέδρου, που έχει εστιάσει σε αυτό το σχέδιο όσο κανένα άλλο.
Εκτός από τον μυστικό πυρηνικό παράγοντα, η Τουρκία και το Πακιστάν έχουν μια αμυντική σχέση, η οποία έχει μια ανοδική πορεία από τότε που ήρθε στην εξουσία ο Imran Khan.
Πακιστάν και Τουρκία θα επεκταθούν και στην Α.Μεσόγειο και αυτό θα το δούμε το επόμενο διάστημα στον άξονα που ετοιμάζει η Άγκυρα κατά των χωρών της περιοχής.