Μεταδόθηκε ότι οι εφημερίδες της Τουρκίας σχολιάζουν,με δόσεις ειρωνίας, την αγορά και κυρίως τον τρόπο υποδοχής αυτών, των νέων Γαλλικών μαχητικών Ραφάλ.
Επίσης ιδιαίτερα σχολίασαν την παρουσία του παπά και την τέλεση του πατροπαράδοτου αγιασμού κατά την παραλαβή των έξη μαχητικών.
Τα δικά τους και κυρίως τα του Προέδρου τους Ερντογάν τα λόγια τα καθημερινά του τύπου όπως «με τη βοήθεια του Αλλάχ,θα φτάσουμε στο Καραμπάχ» ούτε που το σχολίασαν. Που και πως να το τολμήσουν χρόνια τώρα!
Αφού η «ελευθερία»του τύπου είναι απόλυτα «δημοκρατική». Δηλαδή τον Πρόεδρό τους να δοξάζουν μέσω του κακό χαρακτηρισμού των έξω ενοχλούντων αυτόν!ενοχλούνται δε για το γιατί όταν έξω αποκαλούνται «μπουνταλάδες».
Τέλος το άλλο σκέλος της ειρωνίας, αυτό το από «δεύτερο χέρι» αγορά, τί να κάνουμε αφού μέχρι εκεί φτάνουν τα λεφτά μας; Εμείς όχι μόνο δεν πήγαμε να κατακλέψουμε πετρελαιοπηγές άλλων λαών. Πτωχών λαών.
Όπως δεν αποβλέπουμε προς τούτο στις σχέσεις μας με τήν Λιβύη μέσω του λαού της, ούτε μέσω του προσωρινού Πρωθυπουργού της που δεν βιάζεται να αξιωθεί με αδιάβλητες εκλογές.
Όσον αφορά τους Τούρκους σχολιαστές, αυτό το υπεροπτικό σκούξιμο σε τι διαφέρει από το πονετικό; Και τα δύο «σκούξιμο» είναι.