Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος απο το militaire.gr
Ανάμεσα στους αξιωματικούς και τους στρατιώτες του Χίτλερ που έδρασαν στην Ελλάδα και βαρύνονται για θηριωδίες, σφαγές και κατηγορούνται για εγκλήματα πολέμου, υπήρξαν-όσο παράξενο κι αν α είναι- και Άραβες τζιχαντιστες, που συνεργάστηκαν από τους ναζί για να πολεμήσουν στο πλευρό τους!
Για τους Γερμανούς το Ισλάμ ήταν μια θρησκεία πολεμιστών, μια θρησκεία που οι πιστοί της αποτελούσαν καλό υλικό προς στρατολόγηση.
Για τον λόγο αυτό υποστήριξαν την αντιβρετανική εξέγερση του Γκαϊλανί στο Ιράκ, τον Μάιο του 1941, συνεργάστηκαν στενά με τον μεγάλο μουφτή της Ιερουσαλήμ αλ Χουσεϊνί και στρατολόγησαν δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνους της ΕΣΣΔ, αλλά και της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.
Έτσι δημιουργήθηκαν δυο άγριες και επικίνδυνες ομάδες που πολέμησαν σχεδόν σε ολόκληρη την κατεχομένη Ευρώπη, περιφερόμενες από χώρα σε χώρα.
Οι Άραβες, οι τζιχαντιστές του Χίτλερ, εντάχθηκαν σε δύο νέες μονάδες την Sonderverband 287 και την Sonderverband 288.
Οι προερχόμενοι από αραβικά κράτη εκπαιδεύτηκαν και σε στρατόπεδο στο Σούνιο της Αττικής.
Στην Ελλάδα της κατοχής, χρησιμοποιήθηκαν μονάδες της «Ελεύθερης Αραβικής Λεγεώνας», προερχόμενης από τη Συρία, μετά την κατάληψη της τελευταίας από βρετανικά στρατεύματα.
Οι Γερμανοί, οργάνωσαν στο Σούνιο τον Ιούνιο του 1941, (χρησιμοποιώντας τις βίλες των εύπορων Αθηναίων), ειδικό κέντρο εκπαίδευσης μονάδων που πλαισιώνονταν με εθελοντές Άραβες και μαύρους στρατιώτες, από χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.
Η εκπαίδευση διάρκειας περίπου ενός έτους, επικεντρώθηκε σε τακτική πεζικού και ασκήσεις μικρών κλιμακίων ημέρα και νύκτα, οπλομηχανήματα, παγιδεύσεις, εκρηκτικές ύλες και επιχειρήσεις εναντίον ανταρτών.
Οι αξιωματικοί τους ήταν κυρίως Γερμανοί, αν και για λόγους σκοπιμότητας, προήγαγαν σε βαθμό αξιωματικού γύρω στους 15 απ’ αυτούς κατ’ αρχήν.
Αργότερα συνέχισαν την στρατολόγηση, συγκρότηση και εκπαίδευση παρόμοιων μονάδων και στη νότιο Γαλλία, αφού αρκετοί Άραβες που βρίσκονταν εκεί, προέρχονταν από το γαλλόφωνο Μαρόκο και την Αλγερία.
Στην Ελλάδα, ένα τάγμα έγινε πολύ γνωστό, το 845 Γερμανο-αραβικό τάγμα, το οποίο αφού ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του στο στρατόπεδο του Ντέλερσχάιμ της Αυστρίας, εμφανίστηκε στην χώρα μας τον Νοέμβριο του 1943, υπαγόμενο στην ανωτάτη γερμανική στρατιωτική διοίκηση της περιοχής.
Το τάγμα ανέλαβε αρχικά την ευθύνη της προστασίας των σιδηροδρομικών γραμμών βορείως Θεσσαλονίκης, αλλά μετά από 4 μήνες, λόγω της ανταρτικής δραστηριότητας, ανέλαβε τομέα ευθύνης νότια της Λαμίας, με έδρα της μονάδας την Αμφίκλεια.
Οι Αφροάραβες έγιναν ο φόβος και ο τρόμος της ευρείας περιοχής.
Ήταν αδίστακτοι και αιμοβόροι πολεμιστές, εξειδικευμένοι στον αγώνα εναντίον ανταρτών.
Δυστυχώς με την συναίνεση και την παρότρυνση των Γερμανών, που έμειναν ικανοποιημένοι από την «απόδοση» του τάγματος, έπραξαν εγκλήματα σε όσα χωριά πέρασαν.
Η δεύτερη μονάδα ήταν αραβική κατ’ όνομα περισσότερο.
Τελικά πολέμησε στη Βόρεια Αφρική κατά των Συμμάχων και παραδόθηκε στην Τυνησία το 1943.
ΟΙ ΣΦΑΓΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ
Η Sonderverband 287 έχει μια πιο ενδιαφέρουσα ιστορία.
Η μονάδα είχε επισήμως την ονομασία «Ελεύθερη Αραβική Λεγεώνα». Συγκροτήθηκε στις 4 Αυγούστου 1942 με τη βοήθεια του μουφτή αλ Χουσεϊνί και οι άνδρες της προέρχονταν κυρίως από το Ιράκ, την Συρία και την Παλαιστίνη.
Το 3ο Τάγμα της Sonderverband 287 στάλθηκε στο Ανατολικό Μέτωπο και πολέμησε στον Καύκασο.
Κατόπιν στάλθηκε στην Τυνησία όπου και καταστράφηκε.
Όσοι επέζησαν, μαζί με Βορειοαφρικανούς μουσουλμάνους σχημάτισαν το Τάγμα 845 και στάλθηκαν στην Πελοπόννησο, ενταγμένοι στην γερμανική 41η Φρουριακή Μεραρχία, όπου οι Άραβες έσφαξαν και έκαψαν Έλληνες, μαχόμενοι στο πλευρό των Γερμανών σε «αντιπαρτιζανικές επιχειρήσεις».
Διασώζεται και κυκλοφορεί στο διαδίκτυο ένα βίντεο ντοκουμέντο από την επιθεώρηση των τζιχαντιστων μισθοφόρων, από ανώτατο Γερμανό αξιωματικό, στο οποίο διακρίνονται οι Άραβες με τις στολές των SS.
Μετά την εκκένωση της Ελλάδας το τάγμα μεταφέρθηκε στη Γιουγκοσλαβία όπου ενισχύθηκε σε προσωπικό από άλλες αραβικές μονάδες που διαλύθηκαν και πολέμησε κατά των δυνάμεων του Τίτο, ενταγμένη στην γερμανική 104η Μεραρχία Κυνηγών.
Στην Γιουγκοσλαβία πολέμησαν και τα άλλα δύο τάγματα της Sonderverband 287 τα οποία συγκρότησαν το 92ο Σύνταγμα Γρεναδιέρων.
Το σύνταγμα υπέστη βαρύτατες απώλειες στη μάχη του Βελιγραδίου τον Οκτώβριο του 1944.
Οι επιζώντες Άραβες συνέχισαν να πολεμούν υπέρ των Γερμανών ως τον Μάιο του 1945 όπου και παραδόθηκαν στους Συμμάχους στην Αυστρία.
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ
Οι Γερμανοί στρατολόγησαν επίσης και δεκάδες χιλιάδες τουρκογενείς της Σοβιετικής Ένωσης ήδη από το 1941.
Υπολογίζεται πως σχεδόν 200.000 μουσουλμάνοι υπηρέτησαν υπό τους Γερμανούς.
Το φθινόπωρο του 1941 ο Τούρκος στρατηγός ε.α. Χουσεΐν Ερκιλέτ είχε επαφές με το χιτλερικό καθεστώς για την συγκρότηση τουρκικών τμημάτων από τους Γερμανούς.
Ο Ερκιλέτ επισκέφτηκε μάλιστα την Ουκρανία, μαζί με τον στρατηγό Αλί Ερντέν και συναντήθηκαν με τον Γερμανό στρατάρχη φον Ρούντστεντ για τον ίδιο σκοπό.
Στην συνέχεια οι δύο Τούρκοι πήγαν στη Γερμανία και συναντήθηκαν με τον Χίτλερ.
Στόχος των Τούρκων ήταν η, με την στήριξη της κυβέρνησης της Άγκυρας, προώθηση παντουρανικών σχεδίων περί δημιουργίας ενός απέραντου «τουρκικού» κράτους από τη Μογγολία ως την Αδριατική!
Το Osttürkischer Waffen-Verband SS (Ανατολική Τουρκική Μάχιμη Μονάδα SS) σχηματίστηκε το 1944 με την υποστήριξη του μεγάλου μουφτή αλ Χουσεϊνί.
Η αρχική της ονομασία ήταν Ostmuselmanisches SS-Regiment (Ανατολικό Μουσουλμανικό Σύνταγμα SS) και με αυτή την ονομασία είχε ιδρυθεί στο 1942 περιλαμβάνοντας στις τάξεις της άνδρες κυρίως από το Τουρκεστάν, αλλά και άλλες μουσουλμανικές περιοχές της ΕΣΣΔ.
Η μονάδα ήταν αρχικά επιπέδου συντάγματος και αργότερα ταξιαρχίας .
Η μονάδα μεταφέρθηκε τον Φεβρουάριο του 1944 στη Λευκορωσία όπου έλαβε μέρος σε «αντιπαρτιζανικές επιχειρήσεις», δηλαδή σε σφαγές αμάχων και σε αποστολές ασφαλείας συγκοινωνιών.
Μετά από μια εξέγερση ο Γερμανός διοικητής του συντάγματος εκτέλεσε 78 άνδρες.
Το σύνταγμα μεταφέρθηκε στην συνέχεια στην Πολωνία και εντάχθηκε στη διαβόητη Ταξιαρχία Ντιρλεβάνγκερ, σφάζοντας ανηλεώς Πολωνούς στη Βαρσοβία.
Το φθινόπωρο του 1944 η μονάδα μεταφέρθηκε στη Σλοβακία.
Εκεί από τη μονάδα απομακρύνθηκαν οι Αζέροι που μεταφέρθηκαν σε δική τους, καυκασιανή μονάδα, ενώ η Osttürkischer Waffen-Verband SS ενισχύθηκε με Τατάρους.
Η μονάδα τελείωσε τον πόλεμο στην Αυστρία και στο απόγειο της ισχύος της έφτασε να αριθμεί 8.500 άνδρες.
Οι εν λόγω μονάδες δεν διέπρεψαν στα πεδία των μαχών.
«Διέπρεψαν» μόνο στο κυνήγι κεφαλών ανταρτών και αμάχων.
Παρά δε τις προσδοκίες των Χίτλερ και Χίμλερ και τον «έρωτα» του τελευταίου για το Ισλάμ, οι Γερμανοί στρατιωτικοί δεν έτρεφαν ιδιαίτερη εμπιστοσύνη στις ικανότητες των «τζιχαντιστών» μαχητών.
Πληροφορίες
HISTORY POINT