Πολλά σκωπτικά, κυρίως, ακούγονται, διαβάζονται, για έναν αδριάντα πού βρίσκεται στημένος επι της ιστορικής Αθηναϊκής οδού Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, οποίος αδριάς φέρεται να αποδίδεται στην κορυφαία μας υψίφωνο Μαρία Κάλλας που τόσα πολλά προσέφερε στον κόσμο της Όπερας παγκοσμίως.
Ετοποθετήθη με μερίμνα του σημερινού δημάρχου Αθηναίων,γόνου/απογόνου της γνωστής δυναστείας.
Εξυπακούεται ότι θα είναι γραμμένο και το όνομά της,διότι αν δέν, πολύ δύσκολα ο ορών το έργο να πιστέψει ότι δεν είναι η προ πολλού εκδημήσασα θεία του μετασαρκωμένη. Πάντως το βέβαιον είναι ότι κάποιοι δήμαρχοι πού ο λαός επιλέγει, κάτι δέν πάει καλά με αυτούς,ή τούς δημότες τους, αφού παρόμοια ανείδωτα έχουν ξανασημειωθεί αποσυρόμενα βέβαια αργότερα άν όχι (δικαίως;) βανδαλισμένα.
Είναι γνωστό ότι στίς αποθήκες των Αρχαιολογικών μας μουσείων ευρίσκονται αριστούργηματα αισθητικής γλυπτικής λόγω ελλείψης χώρου στίς Αίθουσες αυτών. Και είναι πολλά.
Συνεπώς γιατί ένας πασίγνωστος διεθνώς ιερός δρόμος της Αθήνας να μην είναι διακοσμημένος με ένα ή και περισσότερα εξ αυτών, έστω καί προφυλαγμένα από αέρα, βροχή κλπ. Επίσης και με σύγχρονο γλυπτό αναγόμενο όμως στην εποχή εκείνη σε κλασική αίσθηση, και το δε άσχετο με το χώρο γλυπτό της Μεγάλης μας Αοιδού, εφόσον επανακριθεί ότι της ομοιάζει να μεταφερθεί σε άλλη περίοπον θέση ίσως έμπροσθεν αξιοπρεπούς θεάτρου, όπου διέπρεψε και συναξίζουν γειτόνευση.
Ειπώθηκε ότι εάν βάλουν κάτι πιό αξιόλογο ενδέχεται να κλαπεί. Έβαλαν λοιπόν αυτό, γιά να μείνει.