Γράφει η Μανταλένα Παπαδοπούλου
Στηρίζω το κίνημα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων γιατί με εκφράζουν απόλυτα οι αρχές όπως αυτές παρουσιάζονται στην ιδρυτική διακήρυξη. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είναι ένα κίνημα λαογέννητο. Ένα κίνημα του σήμερα και του αύριο. Δεν δημιουργήθηκε με σκοπό να προσελκύσει τους πολίτες και να τους χειραγωγήσει. Προήλθε από τους πολίτες, από την κοινωνική αφύπνιση και την ανάγκη να αντιδράσουμε στο αποτέλεσμα στο οποίο η πολιτική τάξη μέχρι σήμερα έφερε τον ελληνικό λαό και την πατρίδα μας.
Η πολιτική τάξη μέχρι σήμερα κατάφερε έναν περήφανο και αξιοπρεπή λαό να τον μετατρέψει στον περίγελο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Διεθνούς Κοινότητας γενικά. Μας έχουν κάνει να ντρεπόμαστε και να αισθανόμαστε μειονεκτικά. Να πιστεύουμε πως στο εξωτερικό η ζωή είναι καλύτερη, αξίζει περισσότερο και πως εδώ είμαστε σε ένα Τριτοκοσμικό κράτος, χωρίς μέλλον. Προσωπικά, αρνούμαι να δεχθώ την κατάντια αυτή που μας έχουν επιβάλλει.
Η πολιτική τάξη μέχρι σήμερα δεν διαπραγματεύθηκε, ενώ τα διαπραγματευτικά εργαλεία υπήρχαν. Και δεν το έκαναν, άλλοι γιατί εξυπηρετούσαν ίδια εγωιστικά συμφέροντα και άλλοι από αδιαφορία. Η Ελλάδα έχει αφεθεί στα χέρια ξένων παραγόντων. Δεν είναι μόνο η πράξη που οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα, είναι και η απραξία.
Αντί να ευημερούμε και να αναπτυσσόμαστε,
αντί να διεκδικούμε το αποτέλεσμα του μόχθου μας να σπουδάσουμε,
αντί να δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για να φτιάξουμε την δική μας οικογένεια,
αντί να προβάλλουμε την κουλτούρα και τον πολιτισμό μας στους φίλους μας στο εξωτερικό,
αντί να καλωσορίζουμε και να φιλοξενούμε τους τουρίστες που έρχονται να θαυμάσουν όλα όσα μας κάνουν υπερήφανους και όλα όσα απολαμβάνουμε γιατί είχαμε την πολυτέλεια να γεννηθούμε σε αυτή την υπέροχη χώρα,
έχουμε αφιερώσει την ζωή μας στο να βρούμε έναν τρόπο να επιβιώσουμε εμείς και η οικογένειά μας μέσα σε μια απελπιστική κατάσταση ανεργίας και ανέχειας,
να ξεπληρώσουμε δάνεια και υποχρεώσεις,
να μην μπορούμε να εξελίξουμε τις γνώσεις μας γιατί είμαστε απογοητευμένοι που κανείς δεν αναγνωρίζει ως σήμερα τον κόπο μας ακαδημαϊκά, ή επαγγελματικά,
να μην μπορούμε να απολαύσουμε ούτε τα όσα μας δίνει απλόχερα η χώρα που γεννηθήκαμε όπως είναι ο ήλιος, οι θάλασσες, το περιβάλλον,
να μην μπορούμε καν να είμαστε σκεπτόμενοι άνθρωποι και να ασχολούμαστε με τα κοινά, γιατί πρέπει το 100% του μυαλού μας να το απορροφά το άγχος και η αγωνία για το πως θα επιβιώσουμε,
να μην μπορούμε να ονειρευόμαστε.
Στις προηγούμενες εκλογές συνέβη κάτι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα, κάτι που αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Ο Έλληνας δεν πήγε να ψηφίσει, μια αποχή από τις κάλπες σε ασύλληπτο ποσοστό για τα δεδομένα της χώρας μας. Η αποχή αυτή δεν ερμηνεύεται ως αδιαφορία, αλλά ως απαξίωση της πολιτικής τάξης μέχρι σήμερα. Οι Έλληνες έδωσαν ένα μήνυμα στους πολιτικούς το οποίο εκείνοι ούτε διάβασαν ούτε κατάλαβαν. Λίγα χρόνια μετά, η κατάσταση έχει φθάσει σε τέλμα και η κρίση έχει εισβάλλει στο σπίτι μας. Πλέον είναι κάτι που ζούμε και βλέπουμε παντού.
Η αποχή στις φετινές εκλογές δεν αποτελεί λύση. Ο ελληνικός λαός έχει έρθει σε απόγνωση και έχει αγανακτήσει. Η αγανάκτηση αυτή μπορεί και πρέπει να αποτυπωθεί στην κάλπη. Δεν είναι δυνατόν να βγαίνουμε στον δρόμο να φωνάξουμε, να φωνάζουμε μπροστά στην τηλεόρασή μας και να μην πηγαίνουμε να ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα. Αν θέλουμε να αλλάξει η ζωή μας και η κατάσταση στην οποία καλούμαστε να ζήσουμε, αλλάζουμε πρώτα τη νοοτροπία μας και τον τρόπο που σκεπτόμαστε. Δεν καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια να περιμένουμε νομοτελειακά να βρεθούμε στον δρόμο. Χρειάζεται δράση, να κάνουμε κάτι από όποια θέση βρισκόμαστε και με όποιο θεμιτό μέσο μπορούμε, για το καλό το δικό μας, της ελληνικής κοινωνίας και της πατρίδας μας. Δεν μπορούμε να επιτρέπουμε στον ξένο παράγοντα να καθορίζει τις τύχες της χώρας.
Οι τρόποι υπάρχουν, η βούληση λείπει και η τόλμη. Ήρθε η ώρα να καταψηφίσουμε αυτούς που μας έφεραν στην απόγνωση σήμερα και να στηρίξουμε καινούργιες φωνές. Η Ελλάδα που γέννησε την δημοκρατία δεν επιτρέπεται να είναι δημοκρατία τύποις και στην ουσία ολιγαρχία κυβερνομένη από λίγες οικογένειες.
Θέλουμε η φωνή όλων των Ανεξαρτήτων Ελλήνων να ακουσθεί μέσα στη Βουλή. Ένας μόνος του δεν έκανε ποτέ τίποτα. Χρειάζεται η συμμετοχή πολλών για να μπορέσουμε να ακουσθούμε. Για αυτό σας καλώ στις 6 Μαΐου να διεκδικήσουμε όλοι δικαίωμα λόγου μέσα στη Βουλή.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ
Μανταλένα Παπαδοπούλου
Υποψήφια Βουλευτής Α’ Αθηνών
(απόσπασμα από το πρωτότυπο που δημοσιεύεται στο www.madalenapapadopoulou.gr)