ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΕ

Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας

Αυτή την εβδομάδα δύο διαφορετικές εκθέσεις είδαν το φως της δημοσιότητας. Την πρώτη την συνέταξε το ΔΝΤ που, ανάμεσα στ’ άλλα, αναφέρει ότι η Ελλάδα θα έχει μηδενική ανάπτυξη το 2013. Την δεύτερη έκθεση την συνέταξε η Κομισιόν που, πέραν των άλλων, αναφέρει ότι πρέπει να γίνει μια νέα εσωτερική υποτίμηση στον Ελληνικό ιδιωτικό τομέα της τάξης του 15% (ή δηλαδή, να πέσουν οι μισθοί κατά το ίδιο ποσοστό). Επίσης, οι Ευρωπαίοι φοβούνται μια πιθανή «εκλογική εκτροπή» στις 6 του Μάη. Με άλλα λόγια, η ΕΕ φοβάται μήπως επικρατήσουν γενικώς τα αντι-μνημονιακά κόμματα.

Η αλήθεια είναι ότι η ζημιά για την Ευρώπη και για τους δανειστές μας θα ήταν ίση ή μεγαλύτερη από την αντίστοιχη ζημιά που θα είχε η ίδια η Ελλάδα από μια άτακτη χρεοκοπία. Η Ευρώπη δεν θα μπορούσε να αντέξει λόγου χάρη τους επόμενους, που με βεβαιότητα θα ακολουθούσαν το ίδιο ακριβώς μονοπάτι με την Ελλάδα: Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, κλπ. Τα πράγματα για τις αγορές είναι από μόνα τους πολύ απλά. Τελικώς και χωρίς άλλο, οι Ευρωπαίοι αναγκαστικώς αποφάσισαν να διασώσουν πρωτίστως τους πιστωτές και την ΕΕ και δευτερευόντως την Ελλάδα. Εμείς «παραγοντικά» για την ώρα την γλιτώσαμε, επειδή έπρεπε να παραμείνει το ευρώ άθικτο στη θέση του. Η Ελλάδα έπρεπε να μην εκδιωχθεί επί του παρόντος από το κοινό νόμισμα.

Στηριζόμενοι στο γεγονός ότι ανέκαθεν οι Έλληνες στην πλειοψηφία τους είχαν Ευρωπαϊκό προσανατολισμό, το καλό είναι ότι οι Ευρωπαίοι μας έδωσαν όντως μια δεύτερη και έμμεση ευκαιρία. Και παρά το γεγονός ότι είμαστε σήμερα το «μαύρο πρόβατο» της ΕΕ, το δημοσιονομικό της «πειραματόζωο», εντούτοις, θα ήταν λάθος μας να τους προκαλέσουμε να μας εκδιώξουν από την Ένωση. Παρά το γεγονός ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου «ρόδινα», κατά ώρας οι Έλληνες δεν πρέπει να ταχθούν κατά της προοπτικής του να βρισκόμαστε ως χώρα εντός του κοινού νομίσματος. Και βλέπουμε!

Μια Ελλάδα ορφανή και αποπεμφθείσα από την ΕΕ θα ήταν εύκολη λεία για κάποιους γείτονες και όχι μόνο. Η Ευρώπη χρειάζεται την Ελλάδα όσο ακριβώς η Ελλάδα χρειάζεται την Ευρώπη. Τώρα που οι ΗΠΑ χάνουν έδαφος στη διεθνή σκακιέρα, μια Γερμανοκεντρική Ευρώπη δεν είναι βεβαίως και ότι το καλύτερο. Χρειάζεται πολιτική ηγεσία για τους «27» και όχι μόνο για την Ενωμένη Γερμανία. Η κα Μέρκελ χάνει το πολιτικό παιχνίδι στην ΕΕ και αυτή την έλλειψη πανευρωπαϊκής ηγεσίας θα την πληρώσει πρώτα η ίδια η χώρα της. Ας μην μας διαφεύγει το γεγονός ότι οι χώρες της Λατινικής Αμερικής «έχασαν» αντιστοίχως μια δεκαετία (του 1980), ενώ η Ιαπωνία παλεύει για πάνω από 25 χρόνια την δική της δημοσιονομική στασιμότητα.

Στη Ελλάδα, η φυλάκιση του κ. Τσοχατζόπουλου ήταν μια πρώτη γεύση-απάντηση που πήραν οι πολίτες στο χρόνιο αίτημά τους για την εδραίωση ενός κράτος δικαίου. Για τους Έλληνες ωστόσο, αυτό δεν ήταν καθόλου αρκετό: πρέπει να γεμίσουν με κρατούμενους πολιτικούς ταγούς ολόκληρες πτέρυγες στο Κορυδαλλό! Η ανεξέλεγκτη νομιμοποίηση της διαφθοράς έγινε αρχικώς στο όνομα των «αγώνων» του σοσιαλιστικού κινήματος για ισότητα και δικαιοσύνη. Η διαφθορά «μεταδόθηκε» αυτομάτως και στους λοιπούς ταγούς, που εν τέλει έγιναν καθεστηκυία τάξη τις τελευταίες δεκαετίες στον τόπο μας. Τώρα οι Έλληνες πρέπει να αντιδράσουν με κάθε τρόπο.