Εάν δεν στραφούμε τώρα με όλες μας τις δυνάμεις στα ελληνικά προϊόντα, θα καταστραφούμε.
Η παγκόσμια επισιτιστική κρίση δεν είναι μία μελλοντική πρόβλεψη. Είναι μία φρικτή πραγματικότητα.
Το κορυφαίο ειδησεογραφικό πρακτορείο Μπλούμπεργκ, προειδοποιούσε για αυτή την εξέλιξη με δεκάδες άρθρα τον τελευταίο χρόνο. Η ραγδαία αύξηση των τιμών, η έλλειψη προσφοράς, η λειψανδρία σε όλο το φάσμα της βιομηχανίας τροφίμων, από την πρωτογενή παραγωγή έως την διανομή, επιταχύνουν τις εξελίξεις.
Η Ελλάδα δυστυχώς βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Ποια; Η ευλογημένη Ελλάδα, η χώρα που μπορεί να παράγει τα πάντα σε επίπεδο τροφής.
Και όμως, η παρούσα κατάσταση θα έπρεπε ήδη να έχει σημάνει συναγερμό. Η Ελλάδα είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια χρέους, ενώ το εμπορικό της ισοζύγιο είναι από τα πλέον αρνητικά παγκοσμίως. Μία χώρα που παράγει τα πάντα για την κάλυψη των βασικών αναγκών, καταντήσει έρμαιο των εισαγωγών.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα μίας εγκληματικής διαχείρισης που κατέστρεψε τις δομές πρωτογενούς παραγωγής σε όλα τα επίπεδα. Άφησε τον Έλληνα παραγωγό απροστάτευτο απέναντι στο κόστος παραγωγής, έναντι των ανταγωνιστών, ακόμα και από θεωρητικά ανίσχυρα γειτονικά κράτη.
Όταν ο Σκοπιανός, ο Βούλγαρος, ο Αλβανός και ο Τούρκος έχουν το μισό κόστος ενέργειας, υποπολλαπλάσιες επιβαρύνσεις από φόρους και εισφορές και φυσικά την αμέριστη κρατική στήριξη, λογικό είναι να παράγουν ανταγωνιστικά προϊόντα. Και να καταστρέφουν τον έλληνα παραγωγό με ασύλληπτες συνέπειες για την ίδια την Ελλάδα.
Το κράτος λειτούργησε εγκληματικά εις βάρος των εθνικών και λαϊκών συμφερόντων. Φέρουμε όμως κι εμείς ως πολίτες, τεράστιες ευθύνες για αυτή την κατάσταση. Διότι στο χέρι μας ήταν να επιβάλουμε τις αρχές του εθνικού προστατευτισμού και του οικονομικού πατριωτισμού, με την δική μας καταναλωτική συμπεριφορά.
Τι πρέπει να κάνουμε εμείς οι Έλληνες
Αν δεν πάρουμε τώρα μέτρα θα καταστραφούμε.
Αυτή η προειδοποίηση ακούγεται πλέον από χείλη ειδικών, η κυβέρνηση όμως φαίνεται να κωφεύει. Δεν πρέπει να παρασυρθούμε από την ψευδαίσθηση, ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να πεινάσει ποτέ. Όσο ευλογημένη και αν είναι η πατρίδα μας, έχουμε συμβάλει τα μέγιστα ώστε να διαλύσουμε τον παραγωγικό ιστό της.
Δυστυχώς η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών δεν έχει πατριωτική συνείδηση στον τομέα της κατανάλωσης, ανοίγοντας έτσι την κερκόπορτα για αθρόες εισαγωγές ακόμα και σε προϊόντα που η Ελλάδα έχει ανώτερη ποιότητα και απεριόριστες δυνατότητες παραγωγής.
Αυτή η έλλειψη πατριωτικής ευαισθησίας από τους καταναλωτές, αποθρασύνει τις βιομηχανίες τροφίμων και τις μεγάλες αλυσίδες αγορών, που μεγιστοποιούν το κέρδος με εισαγωγές υποδεέστερων ποιοτικά προϊόντων, γνωρίζοντας ότι δεν θα έχουν συνέπειες στους τζίρους που καταγράφουν.
Η κυβέρνηση δεν δείχνει καμία διάθεση να επιβάλλει μία πολιτική εθνικού προστατευτισμούαπέναντι στην λαίλαπα, με αποτέλεσμα ο Έλληνας παραγωγός να οδηγείται σε εξαθλίωση και νομοτελειακά να μειώνει την παραγωγή που μένει αδιάθετη.
Όταν μία χώρα έχει εξαρτηθεί σε τέτοιο βαθμό από τις εισαγωγές συνθλίβοντας το εμπορικό της ισοζύγιο, είναι πραγματικά στο χείλος του γκρεμού. Ακόμα και μία μικρή διακύμανση των τιμών μπορεί να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις σε όλη την γραμμή εφοδιασμού, χωρίς να υπάρχει ο αντίστοιχος χρόνος αντίδρασης μέσω της ενίσχυσης της ντόπιας παραγωγής.
Όταν ακόμα και η κορυφαία παραγωγός σιτηρών στον κόσμο, η Ρωσία, επιβάλλει πλέον δασμούς στις εξαγωγές προκειμένου να εξασφαλίσει την επιβίωση του λαού της, αλίμονο όταν το πρόβλημα γενικευτεί. Τότε θα βρεθούμε στο σημείο να δίνουμε ότι έχουμε και δεν έχουμε για να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες με εισαγωγές, αλλά δεν θα υπάρχει προϊόν για να εισάγουμε. Και δεν θα υπάρχει παραγωγικός ιστός στην Ελλάδα για να καλύψουμε τις ανάγκες μας.
Μία χώρα που πεινάει, είναι μία χώρα ευάλωτη σε εκβιασμούς και εξωτερικές απειλές. Εάν δεν προβούμε άμεσα σε ένα μεταρρυθμιστικό παραγωγή σοκ, το μέλλον της Ελλάδας θα είναι ζοφερό.
Οφείλουμε τώρα να μάθουμε να ζούμε με αυτά που έχουμε και να μάθουμε να παράγουμε για να έχουμε. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια να χάνεται ούτε 1 ευρώ σε αεριτζήδες, χρηματοοικονομικά όρνεα, αντιπαραγωγικές χοάνες. Η εξουσία θα πρέπει να καταλάβει ότι τα ξυπόλητα τάγματα δεν θα δείξουν ούτε «ευγένεια», ούτε «ωριμότητα», ούτε έλεος σε όσους εκείνη την κρίσιμη στιγμή θα βρίσκονται σε κυβερνητικούς θώκους.