ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΡΜΟΛΑΟΣ, ΕΡΜΙΠΠΟΣ και ΕΡΜΟΚΡΑΤΗΣ
Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, η Οσιομάρτυς
Η ΑΓΙΑ ΩΡΑΙΟΖΗΛΗ
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ, ο Στειρωνίτης
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΠΙΩΝ
Η ΑΓΙΑ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ
ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ πέραν εν Σκάλλαις
ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ πέραν εν Χάλδαις
Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ πέραν εν τω Πηγαδίω πλησίον του νέου Εμβόλου
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ, ο Αγιορείτης
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ, ο αρχιμανδρίτης και στυλίτης, “ο εεπέκεινα του Ανάπλου”
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ, ο εν Αλάσκα
Αναλυτικά:
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΡΜΟΛΑΟΣ. ΕΡΜΙΠΠΟΣ και ΕΡΜΟΚΡΑΤΗΣ
Άνηκαν και οι τρεις στον Ιερό κλήρο της εκκλησίας, στη Νικομήδεια. Όταν ο άγιος Παντελεήμων ανακρινόταν και ρωτήθηκε από ποιόν διδάχτηκε τη χριστιανική πίστη, απάντησε από τον Ιερέα Ερμόλαο. Αυτό ήταν αρκετό για να σταλούν αμέσως στρατιώτες και να συλλάβουν τον Έρμόλαο. Με τη θέλησή τους ακολούθησαν αυτόν μπροστά στον κριτή της Νικομήδειας, οι φίλοι και συνεργάτες του, Ιερείς Έρμιππος και Έρμοκράτης. Ο δικαστής, αφού εξέτασε πρώτα τον Ερμόλαο, ρώτησε έπειτα τους άλλους δύο τι ζητούσαν και ήλθαν σ’ αυτόν. Εκείνοι αποκρίθηκαν ότι ήταν στρατιώτες του Ερμολάου κάτω από τη σημαία του Χριστού και ότι τον παρακαλούσαν να έχουν όλοι κοινό θάνατο, όπως είχαν και κοινή αδελφική ζωή. Η απάντηση αυτή, αντί να κινήσει το θαυμασμό του δικαστή, άναψε περισσότερο το θυμό του. Καταδίκασε, λοιπόν, και τους τρεις σε θάνατο. Έτσι, με τη θυσία των κεφαλών τους, κέρδισαν τα αθάνατα βραβεία των αθλητών της πίστης και της αγάπης του Χρίστου.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Την ωραιότητα.
Ίερατεύσαντες, γνησίως Άγιοι, τω πρυτανεύσαντι, ημίν τα κρείττονα, του μαρτυρίου την όδόν, ήνύσατε γηθοσύνως, Ιερέ Έρμόλαε, συν Έρμίππω Έρμόκρατες, τρίστυλον έδραίωμα, Εκκλησίας γενόμενοι’ διό έκδυσωπείτε άπαύστως, σώζεσθαι πάντας πάσης βλάβης.
Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, η Οσιομάρτυς
Η Αγία Παρασκευή γεννήθηκε στη Ρώμη, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Άντωνίνος (138-160 μ. Χ.). Ήταν κόρη του Αγάθωνα και της Πολιτείας. Χριστιανοί και οι δύο ανέθρεψαν την κόρη τους εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, διότι δεν είχαν παιδί και ευχήθηκαν, αν αποκτήσουν, να το αφιερώσουν στο Θεό. Πράγματι, ο Θεός τους χάρισε παιδί και γεννήθηκε ήμερα Παρασκευή. Και επειδή ήταν κόρη, έδωσαν το όνομα της ημέρας αυτής. Μετά το θάνατο των γονέων της, η Παρασκευή μοίρασε τα υπάρχοντά της στους φτωχούς, και αυτή, εμπνεόμενη από θερμή αγάπη προς το Χριστό, γύριζε τη Ρώμη και τα χωριά, κηρύττοντας το Ευαγγέλιο. Η δράση της, όμως, προκάλεσε τον ειδωλολάτρη βασιλιά Αντωνίνο, ο όποιος, αφού τη συνέλαβε, της υποσχέθηκε ότι θα έχει πολλά επίγεια αγαθά και απολαύσεις, αν θυσιάσει στους θεούς. Τότε η Αγία, ορθά-κοφτά απάντησε με τα λόγια του προφήτη Ιερεμία: “Θεοί οι τον ούρανόν και την γην ουκ εποίησαν, απολέσθωσαν εκ της γης”1. Δηλαδή, θεοί που δε δημιούργησαν τον ουρανό και τη γη, ας χαθούν από το πρόσωπο της γης! Τότε ο Αντωνΐνος διέταξε και την έβαλαν σε ένα λέβητα με καυτό λάδι και πίσσα. Επειδή όμως είδε την Αγία άθικτη, ράντισε το πρόσωπό του με το υγρό αυτό, για να δοκιμάσει αν πράγματι είναι καυτό, και αμέσως τυφλώθηκε. Αλλά η Αγία με προσευχή έδωσε στον Αντωνίνο το φως του, με αποτέλεσμα να πιστέψει στον Χριστό. Αργότερα, η Αγία Παρασκευή αξιώθηκε μαρτυρικού θανάτου με αποκεφαλισμό.
1.Ιερεμίας, 1-11.
Απολυτίκιο. Ήχος α’.
Την σπουδήν σου τη κλήσει κατάλληλον, έργασαμένη φερώνυμε, την όμώνυμόν σου πίστιν, εις κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευή Άθληφόρε· όθεν προχέεις ίάματα, και πρεσβεύεις υπέρ των ψυχών ημών.
Η ΑΓΙΑ ΩΡΑΙΟΖΗΛΗ
Η Αγία αυτή είχε πατρίδα το Βυζάντιο και έζησε τον 1ο αιώνα μ. Χ. Στην αρχή ήταν ειδωλολάτρισσα, κατόπιν όμως έγινε χριστιανή από το κήρυγμα του Αποστόλου Ανδρέα. Επειδή η Ωραιοζήλη ήταν μορφωμένη γυναίκα, μπόρεσε και έμαθε σωστά όλες τις αλήθειες του Ευαγγελίου, έτσι ώστε να τις διδάσκει και σ’ άλλες γυναίκες. Κατόρθωσε να ελκύσει πολλές απ’ αυτές στον Χριστό. Αλλά όταν επί αυτοκράτορας Δομιτιανοϋ κινήθηκε διωγμός κατά των Χριστιανών, συνελήφθη και αυτή. Επειδή όμως έμεινε πιστή στην αγάπη του Χριστού, αποκεφαλίστηκε και κατατάχθηκε στο σεμνό χορό των Μαρτύρων. Το νεκρό της σώμα το έριξαν στη φωτιά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ο Στειρωνίτης
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΠΠΙΩΝ
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Η ΑΓΙΑ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ
Η Αγία αυτή ήταν φίλη της Αγίας Ωραιοζήλης και σύνοικος. Είχε επίσης θερμή ευσέβεια και άλλες αρετές και τη βοηθούσε στη διάδοση του Ευαγγελίου στην πόλη του Βυζαντίου. Οπότε συνελήφθη και αυτή μαζί με την συναθλήτριά της. Ο κριτής προσπάθησε να την ελκύσει προτείνονταά της να την παντρέψει με ωραιότατο ειδωλολάτρη αξιωματικό. Αλλά η πιστή παρθένος το απέρριψε και έτσι αποκεφαλίστηκε, παίρνοντας το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.
ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ πέραν εν Σκάλλαις
ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ πέραν εν Χάλδαις
Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ πέραν εν τω Πηγαδίω πλησίον του νέου Εμβόλου
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ, ο Αγιορείτης
Ο Όσιος αυτός ήταν ηγούμενος της παλιάς Μονής των Βουλευτηρίων του Αγίου Όρους. Όμως επειδή η Μονή αυτή ήταν παραλιακή και δεχόταν πολλές επιδρομές βαρβάρων, εγκαταλείφθηκε από τους μοναχούς, που πήγαν σ’ άλλα δυσπρόσιτα μέρη του Αγίου Όρους. Έτσι και ο όσιος Γερόντιος, μαζί με έναν υποτακτικό του, εγκαταστάθηκε στο πάνω μέρος της Σκήτης της Άγιας Άννας, όπου έκτισε ησυχαστήριο με εκκλησία στο όνομα του Άγιου Παντελεήμονα. Έτσι, ο όσιος Γερόντιος είναι ο πρώτος που δημιούργησε τη Σκήτη της Αγίας Άννας. Εκεί κοντά, μάλιστα, ο όσιος δια αποκαλύψεως της Παναγίας, βρήκε νερό (ενώ ο τόπος εκεί ήταν εντελώς άνυδρος), που και σήμερα αναβλύζει και οι μοναχοί το χρησιμοποιούν σαν άγιασμα. Ο όσιος Γερόντιος απεβίωσε ειρηνικά σε βαθιά γεράματα.
Απολυτίκιο. Ήχος γ’, θείας πίστεως.
Γέρας πέφηνας της εγκράτειας, γέρας εϊληφας, της αφθαρσίας, φερωνύμως θεοφόρε Γερόντιε’ άσκητικαϊς άρεταϊς γαρ κοσμούμενος, Βουλευτηρίων Μονής ώφθης πρότυπον. Πάτερ Όσιε Χριστόν τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ, ο αρχιμανδρίτης και στυλίτης, “ο επέκεινα του Ανάπλου”
Άγνωστος στο Συναξαριστή του Άγιου Νικόδημου. Η μνήμη του αναφέρεται στον Πατμιακό Κώδικα 266 και στον Βιέννης Theol. gr. 300, αλλά και στο Συναξαριστή Delehaye χωρίς βιογραφικό υπόμνημα.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ, ο εν Αλάσκα
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο “Άγιοι της Αλάσκας”, του Γ. Ε. Πιπεράκη, Εκδ. Επτάλοφος”, Αθήναι.