Η εισαγγελική λειτουργός που έκρινε ότι η επιμέλεια της μικρής Λυδίας πρέπει να δοθεί στη γιαγιά της, μητέρας της 20χρονης δολοφονημένης Καρολάιν αναφέρει στο σκεπτικό της για τον συζυγοκτόνο:
έχει ήδη στερηθεί την ελευθερία του ως προσωρινά κρατούμενος και άρα αδυνατεί αντικειμενικώς να επιμεληθεί της ανήλικης κόρης τους
φέρεται σε επίπεδο σοβαρών ενδείξεων ενοχής να έχει εγκληματική διαγωγή καθώς από το μέχρι τώρα συλλεγέν στο πλαίσιο της ποινικής διαδικασίας αποδεικτικό υλικό, υπάρχουν τουλάχιστον σοβαρές ενδείξεις ενοχής για τα προαναφερθέντα ποινικά αδικήματα για τα οποία του ασκήθηκε ποινική δίωξη,
ειδικά φέρεται σε επίπεδο σοβαρών ενδείξεων ενοχής να έχει διαπράξει το εκ του ά, 299 παρ.1 Π.Κ. έγκλημα της ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως στρεφόμενο σε βάρος μέλους της οικογένειας του και ενώπιον άλλου μέλους της οικογένειας του και δη ανηλίκου (άρθρο 1 παρ.1,3 Ν. 3500/2006). Σημειώνεται εξάλλου ότι σύμφωνα με το άρθρο 1532 εδ. β’ περ. στ’ του ά. 1532 όπως αυτό τροποποιήθηκε με το ά. 14 Ν. 4800/2021 -έναρξη ισχύος σύμφωνα με το άρθρο 30 του ίδιου Νόμου από 16-9-2021- η καταδίκη του γονέα, με οριστική δικαστική απόφαση, για ενδοοικογενειακή βία συνιστά κακή άσκηση της γονικής μέριμνας,
πέραν της σκληρότητας της ίδιας της πράξης που του αποδίδεται (ανθρωποκτονία σε βάρος της νεαρής συζύγου του καθ’ ο χρόνο το θύμα δεν μπορούσε να αντισταθεί και προσφάτως μητέρας ενώπιον του ανηλίκου τέκνου του), ο κατηγορούμενος επέδειξε αναλγησία, ψυχραιμία και απάθεια και ανέπτυξε άμεσα και οργανωμένα μεθοδική δράση συγκάλυψης του εγκλήματος του, προκειμένου να αποφύγει την τιμωρία, επιχειρώντας να παραπλανήσει τις Αρχές, μη διστάζοντας να προβεί στην διάπραξη και άλλου κακουργήματος (φόνος ζώου συντροφιάς) αλλά και άλλων πλημμελημάτων στην συνέχεια (ψευδείς καταθέσεις στις Αρχές, κατάσταση άλλων υπόπτων κακουργήματος) αλλά και μεταχειριζόμενος ακόμη και το ανήλικο (11 μηνών περίπου τότε) τέκνο του, το οποίο τοποθέτησε επάνω στο άψυχο σώμα της μητέρας του, μέχρι την άφιξη της Αστυνομίας, ως μέρος της σκηνοθεσίας τόπου θανατηφόρας ληστείας, καθιστώντας και αυτό ωσαύτως θύμα εγκλήματος ενδοοικογενειακής βίας,
η συγκρότηση του χαρακτήρα του η οποία -με βάση τα παραπάνω- υποδηλώνει άτομο παντελώς στερούμενο ηθικών αναστολών και η προαναφερθείσα εγκληματική συμπεριφορά του δύνανται οπωσδήποτε να επηρεάσουν την ψυχική και ηθική διάπλαση του τέκνου του, το οποίο όπως προελέχθη έχει ήδη θυματοποιήσει
και
επιχείρησε ενέργεια που αντιστρατεύεται το συμφέρον του τέκνου του και ειδικότερα κατέλυσε την σχέση μητέρας-κόρης, θανατώνοντας την μητέρα της ανήλικης και ματαιώνοντας ωσαύτως οριστικά την δυνατότητα εδραίωσης του τόσο σημαντικού για τη ζωή και την ανέλιξη αυτής συναισθηματικού δεσμού.