Μέχρι πριν από κάποια χρόνια (δεν θα ήθελα να αναφέρω νούμερα γιατί θα ραγίσουν καρδιές) φανταζόμασταν ότι στο μακρινό 2021 θα κυκλοφορούμε με ιπτάμενα αυτοκίνητα. Τελικά, το 2021 εξακολουθούμε να κάνουμε διαδηλώσεις για το οκτάωρο, για τους μισθούς, για τις συλλογικές συμβάσεις.
Κάτι ανάλογο συνέβη και στον πρωθυπουργό, ο οποίος τον Μάϊο του 2019 υποσχόταν πολλές και καλές θέσεις εργασίας για τους νέους. Τελικά, του έπεσε στο κεφάλι από τον ουρανό ο Υπουργός Εργασίας, ο οποίος έβαλε κάτω τα τεφτέρια του, έκανε προσθέσεις, έκανε αφαιρέσεις, έβγαλε τετραγωνικές ρίζες και κατέληξε στο συμπέρασμα: «Δεν βγαίνω μάνα μου. Θα τους πληρώνω με ρεπό».
Και όλοι ομού ας αναφωνήσουμε: Ζήτω ο Υπουργός! Η εργατική τάξη τον ευγνωμονεί. Γιατί εδώ και δεκαετίες οι εργαζόμενοι σέρνονταν πίσω από συλλογικές συμβάσεις, που τις υπέγραφαν μετά από άθλιους εκβιασμούς των συνδικαλιστών. Και όχι μόνο αυτό, αλλά αναγκάζονταν να πληρώνονται για τις υπερωρίες που δούλευαν!
Ο Υπουργός Εργασίας όμως, άνθρωπος με όραμα, άνθρωπος που προέρχεται από τους κόλπους της εργατικής τάξης, που έχει χύσει καντάρια ιδρώτα την ώρα της δουλειάς, που τα χέρια του έχουν βγάλει ρόζους από το πηλοφόρι και μυστρί, τα διαγράφει αυτά και ανοίγει νέους ορίζοντες για όλους μας. Οι εργαζόμενοι θα μπορούν πλέον να δουλεύουν όσες ώρες τραβάει η ψυχή του αφεντικού. Και θα πληρώνονται σε ρεπό! Επιτέλους, βρέθηκε ένας άνθρωπος να αναγνωρίσει την αξία του ρεπό!
Είθε στο επόμενο νομοσχέδιο που θα καταρτίσει να προχωρήσει στην κατάργηση της καταβολής μισθού. Ούτως ή άλλως το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία.
Και όλα αυτά γίνονται για να ικανοποιηθούν οι ξένοι επενδυτές. Γιατί, τους εγχώριους επενδυτές και τους εργαζόμενους η κυβέρνηση τους έχει γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων της. Αυτούς τους έχει σίγουρους.
Να το χαίρεται, λοιπόν, ο Υπουργός Εργασίας το έκτρωμα που εκπόνησε. Με το οποίο θα έχουμε ραγδαία αύξηση της φτώχειας, έκρηξη της ανεργίας και ένα νέο braindrain. Τα 600 χιλιάδες μυαλά που άφησαν την χώρα, προς άγραν εργασίας με αξιοπρεπείς όρους, θα γίνουν ένα εκατομμύριο, θα γίνουν 1,5 εκατομμύρια. Και στο τέλος όλοι θα ψάχνουμε να βρούμε έναν τρόπο για να φύγουμε από την χώρα μας, αφήνοντάς την στους «ξένους επενδυτές». Που, από το πρώτο μνημόνιο που υπεγράφη το 2010, φάνηκε ότι θέλουν τον τόπο μας και τον θέλουν χωρίς εμάς.
Χτίζεται λοιπόν σιγά – σιγά μία τέλεια δικτατορία, που θα έχει την εμφάνιση της δημοκρατίας. Και όπως έλεγε ο Βρετανός συγγραφέας Άλντους Χάξλεϊ «….Οι ανατρεπτικές ιδέες είναι απαγορευμένες στον Θαυμαστό Νέο Κόσμο, γι’ αυτό υπάρχει μια ηθική επίπλαστη, που θέτει τους κανόνες. Η πολιτική από την άλλη είναι μια σκηνή, όμοια με του θεάτρου. Οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται για τα παρασκήνια και μένουν παθητικοί δέκτες. Ο Θαυμαστός Νέος Κόσμος, έχει μετατρέψει τους ανθρώπους σε όντα που δέχονται την καταπίεση». Γιατί η απόσταση από την δουλειά στην δουλεία είναι ένα νομοσχέδιο δρόμος.
Δήμητρα Παναγοπούλου