Από το δημοτικό σχολείο, οι Έλληνες μαθαίνουμε να τιμούμε την σημαία και να στεκόμαστε σε στάση προσοχής, όταν ανακρούεται ο Εθνικός Ύμνος.
Δεν θα χρειαζόταν ως εκ τούτου ιδιαίτερη «εκπαίδευση» για να μάθουν να τηρούν την βασική αυτή αρχή οι συμπολίτες μας που εκλέγονται για να υπηρέτησουν σε δημόσια αξιώματα. Πόσο μάλλον στην θέση του ανωτάτου άρχοντα. Και είναι αλήθεια ότι μέχρι την τελευταία διετία «παραστρατήματα» δεν υπήρξαν. Κάποιοι μπορεί να επέδειξαν καθ’ υπερβολήν προσήλωση στα θέσμια, αλλά αυτό μάλλον συνέτεινε στην καλλιέργεια του εθνικού αισθήματος και του σεβασμού. Τώρα τελευταία μας έμελλε να διαπιστώσουμε ότι κάποιοι είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως.
Η κ. Σακελλάροπούλου δεν έμαθε τίποτε όσον αφορά στον σεβασμό προς τον εθνικό ύμνο. Από την στιγμή όμως που επελέγη για το ανώτατο αξίωμα, θα όφειλε να μάθει τις υποχρεώσεις της. Και στρατιωτικό γραφείο έχει η Προεδρία και γραφείο Πρωτοκόλλου, στελεχωμένα με πρόσωπα κατ’ εξοχήν κατάλληλα να την καθοδηγήσουν και να την προστατεύσουν από τις «αβλεψίες». Τι μπορεί να καταφέρουν όμως, όταν κάποιος είναι ανεπίδεκτος μαθήσεως;
Μπορούμε εύκολα να μαντέψουμε πως όταν η κ. Σακελλαροπούλου έδωσε τα πρώτα δείγματα της δημοσίας συμπεριφοράς της απέναντι στα εθνικά σύμβολα, μέλη της Κυβέρνησης έσπευσαν να της επισημάνουν το πρόβλημα. Όταν απέφυγε την ανάκρουση του εθνικού ύμνου κατά την προσέλευσή της στην Μητρόπολη για την δοξολογία του νέου έτους, το ΓΕΕΘΑ, με πρωτοβουλία του αρχηγού Κωνσταντίνου Φλώρου, πήρε την ευθύνη «επάνω του» προκειμένου να προστατεύσει και την κ. Σακελλαροπούλου, αλλά, το κυριότερο, τον θεσμό του ανωτάτου άρχοντα.
Θα περίμενε κανείς, ότι μετά το περιστατικό εκείνο δεν θα είχαμε άλλα «παρατράγουδα». Δεν είναι και υπερβολικό να περιμένει η κοινωνία από ένα πρόσωπο όπως η κ. Σακελλαροπούλου να ανταποκριθεί στο θεσμικό της καθήκον απέναντι στα εθνικά σύμβολα.
Και όμως η κατάσταση εξελίσσεται από το κακό στο χειρότερο με αποκορύφωμα την τελετή της Ανάστασης, πάλι προ της Μητρόπολης των Αθηνών. Οι Έλληνες είδαν αποσβολωμένοι την Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αγνοεί την ανάκρουση του εθνικού ύμνου και έχοντας ολοκληρώσει την επιθεώρηση του τιμητικού αγήματος, να συνεχίζει να βαδίζει σαν να μην συμβαίνει τίποτε.
Μπορούμε να φαντασθούμε πόσο άσχημα πρέπει να αισθάνθηκε ο στρατηγός Φλώρος, όταν υποχρεώθηκε να παρέμβει και να «επαναφέρει στην τάξη» την κ. Σακελλαροπούλου. Να της υποδείξει το αυτονόητο. Ότι κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου στεκόμαστε προσοχή. Ίσως μάλιστα να ήταν η πρώτη φορά που ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ χρειάσθηκε να προβεί σε τέτοιαν επισήμανση.
Αμφιβάλλουμε σοβαρά αν στην υπερτεσσαρακοντούτη σταδιοδρομία του ως αξιωματικού χρειάσθηκε ποτέ να υποδείξει σε στρατιώτη πως όταν ανακρούεται ο εθνικός ύμνος στεκόμαστε προσοχή. Είναι κάτι που όλοι το έχουν μάθει από το δημοτικό σχολείο. Εκτός βεβαίως εάν είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως.