Η Γαλάζια Πατρίδα (MAVI VATAN) των ισλαμιστών Ερντογάν και AKP (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) αποτελεί στρατηγική πρόκληση για την Ελλάδα.
Γράφει ο Διονύσης Παντης
Το θεώρημα της MAVI VATAN ενσωματώνει, φτάνοντας τα ακρότατα στα όρια τους, όλες τις «κλασικές» τουρκικές αμφισβητήσεις: της Ελληνικής Υφαλοκρηπίδας, θεώρησης ως δεδομένης απόρροιας της εκβίασης με το casus belli (απόφαση της Μεγάλης – η Τουρκία … μεγαλοπιάνεται παραδοσιακά με .. Κεμάλ ή με … Μοχάμεντ – Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης στις 8ης Ιουνίου 1995) της μη επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης από τα έξι μίλια, παρότι η Ελλάδα ρητά επιφυλάσσεται για την άσκηση της και απόσχει από επέκταση της στο Αιγαίο ως φιλειρηνική δύναμη ευθύνης και σταθερότητας, την «δηλούμενη» ζώνη έρευνας και διάσωσης που επιδεικτικά βερμπαλιστικά «αξιώνει» ανατολικά του 25ου παράλληλου («απόρροιας» της «αξίωσης» μηδενικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ των νησιών), τον ακραία επιθετικό αναθεωρητισμό της δημιουργίας γκρίζων ζωνών (όχι μόνον στο Αιγαίο βλέπε και Κρήτη – Γαύδο).
Αλλά η MAVI VATAN, επί πλέον της «αιγαιοκεντρικής» αμφισβήτησης της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, προσθέτει την πλήρη αμφισβήτηση των Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο (μηδενίζοντας την ΑΟΖ των ελληνικών νησιών και αποτρέποντας το δικαίωμα επέκτασης της αιγιαλίτιδα ζώνης ανατολικά του ψευτοδιαδρόμου που δήθεν ενώνει της τουρκική με την Λιβυκή ΑΟΖ). Επιχειρεί να περιoρίσει την Ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) στην Ανατολική Μεσόγειο σε ένα μικρό τμήμα της νοτιοδυτικά (!) αμφισβητώντας την δυνατότητα επικοινωνίας της με τις ΑΟΖ όλων των υπολοίπων χωρών της περιοχή (αποκόπτοντας την Ελλάδα ουσιαστικά από την Ανατολική Μεσόγειο).
Πρόκειται δηλαδή για απροκάλυπτα επιθετικό δόγμα, έκφραση ακραίου μαξιμαλισμού που στηρίζεται στην εκβίαση θερμού επεισοδίου ή εκτεταμένου πολέμου.
Απέναντι σε αυτή την στρατηγική πρόκληση η Ελλάδα – καταρχήν – όφειλε (και οφείλει) να βρίσκεται σε απόλυτη και άμεση εγρήγορση, διπλωματική και στρατιωτική και συνεχή ανάλυση και παρακολούθηση των Τουρκικών κινήσεων, ώστε, έγκαιρα, να αντιμετωπίζει και αποτρέπει τους επιθετικούς αναθεωρητικούς σχεδιασμούς της. Σημειωτέον ότι, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, εξουδετερώθηκαν τα τελευταία φιλοδυτικά δίκτυα στην χώρα, αποδυναμώνοντας τις δυνατότητες ουσιαστικής δυτικής επιρροής και ουσιαστικής αποτροπής της μαξιμαλιστικής αντιδυτικής και ανθελληνικής ισλαμοτουρκικής στρατηγικής.
Όμως, η ελληνική πλευρά αρκέστηκε στις διαβεβαιώσεις του Λιβύου ΥΠΕΞ ότι δεν θα προχωρήσουν σε υπογραφή τουρκολιβυκής συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ, παρόλα τα ταξίδια Σάρατζ στην Κωνσταντινούπολη και την ολοένα μεγαλύτερη διεύρυνση των σχέσεων σε όλα τα επίπεδα της Τουρκίας με την «Προσωρινή Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) του Σαράτζ. Δεν εκτίμησε σωστά την δυνατότητα της Τουρκίας να αλλάξει στο έδαφος τους συσχετισμούς υπέρ του GNA.
Περαιτέρω, ο περιορισμός των αντιποίνων στην αδύνατη πλευρά της Λιβύης (απομάκρυνση Λίβυου πρέσβη), η έλλειψη βούλησης ισοδύναμου αποτελέσματος αντίδρασης απέναντι στην στρατηγική πρόκληση του τουρκολιβυκού μνημονίου αποτέλεσε πηγή λάθος μηνυμάτων.
Το μήνυμα που ελήφθη σύντομα από τους διεθνούς δρώντες στην Ανατολική Μεσόγειο οδήγησε σε ή διευκόλυνε ή διακινδυνεύει επικίνδυνες μετατοπίσεις εταίρων, ακόμη και όσων έχουν την ψυχολογική προτίμηση να συνεργαστούν μαζί μας αντί με την Τουρκία.
Οι εσπευσμένες συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο, με την Ελλάδα να προβαίνει σε παραχωρήσεις δικαιωμάτων αλιείας εντός της Ελληνικής ΑΟΖ έναντι της Ιταλίας, μειώνοντας τις αξιώσεις της για πλήρη ΑΟΖ των νησιών ακόμη και στην περίπτωση της Κρήτης, η αδυναμία να πείσει την διοργανώτρια εταίρο Γερμανία να συμμετέχει στην Διάσκεψη του Βερολίνου για το Λιβυκό και η απουσία της χώρας στην Λιβύη (μέχρι και την πρόσφατη φιλοτουρκική επίσης σχηματισθείσα με καταγγελίες … χρηματισμών νέα Κυβέρνηση), οι κρουαζιέρες των Ορούτς Ρέις και Τσεσμέ στο Αιγαίο κ.α., δεν φαίνεται ότι αποτέλεσαν επαρκή θεραπεία.
Η έλλειψη κατανόησης ή αποδοχής της πραγματικότητας της στρατηγικής πρόκλησης που συνιστά για την χώρα το Τουρκολιβυκό μνημόνιο (από κυβέρνηση και αντιπολίτευση) οδηγεί στην συνακόλουθη αδυναμία να εξηγηθεί, σε εχθρούς και φίλους, στις πραγματικές της διαστάσεις, η σημασία του Τουρκολιβυκού Μνημονίου (εφαρμοστικής ενέργειας της MAVI VATAN στην Ανατολική Μεσόγειο), απαραίτητο στοιχείο επιτυχημένης διπλωματικής στρατηγικής αντιμετώπισης του.
Επίσης απαραίτητη η εξήγηση του δομικού αντιδυτικισμού του ισλαμικού καθεστώτος στην Τουρκία. Υπενθύμιση δηλαδή του ότι, ο Τουρκικός Ισλαμισμός αποτελεί ρεύμα σκέψης που απαντά στο ερώτημα του πως μπορεί η Τουρκία να αντιστρέψει την σχέση εξάρτησης και κυριαρχίας της από την Δύση.
Το Τουρκικό ισλαμικό σχέδιο διευκόλυναν πολιτικά η διαδικασία εκδημοκρατισμού της Τουρκίας με την εισαγωγή στην χώρα του πολυκομματισμού και οικονομικά η επιτήδεια εκμετάλλευση του νεοφιλελευθερισμού ώστε να συνδεθεί το (ισλαμικό) κεφάλαιο της Ανατολής με το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και λάβει τις αναγκαίες πιστώσεις για να αναπτυχθεί.
Το ειρωνικό της υπόθεσης είναι ότι και οι δύο εξελίξεις (πολιτική και οικονομική) που κατέστησαν δυνατή την επικράτηση του τουρκικού ισλαμισμού προωθήθηκαν ή επικροτήθηκαν από τον Δύση !