Είμαστε μια οικογένεια τριών ατόμων, μάνα πατέρας κι ένα κοριτσάκι 10 ετών. Η τήρηση των μέτρων κατά της πανδημίας έγινε κομμάτι της ζωής μας εδώ κι ένα χρόνο. Η κόρη μου ασφυκτιά από την χρήση της μάσκας, παρά ταύτα δεν την αποχωρίζεται.
Ως γονείς, ακολουθούμε τις οδηγίες δίνοντας και το παράδειγμα. Ως πρέπει. Το σχολείο είναι το δεύτερο σπίτι της. Δεν χρειάζεται να επισκεφθεί κομμωτήριο για να πάει σχολείο. Άνοιξαν για λίγο οι εκκλησίες και προτιμήσαμε να ανάψουμε ένα κεράκι για την υγεία όλων μας.
Αν τα κρούσματα, όπως δυστυχώς, διαφαίνεται, αυξάνονται, τί ακριβώς επιλέγετε. Τα βαμμένα μαλλιά και τα νύχια ή την ψυχική υγεία των παιδιών μας. Οι οθόνες δεν είναι δάσκαλοι. όσο κι αν αυτοί προσπαθούν ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ας αναλογιστούμε τί προέχει.
Αναγνώστης του ολυμπια