του Χρυσόστομου Τσιρίδη
Οδυσσέας– Καλυψώ, σε πίνακα Γερμανού Ζωγράφου.
ΕΙΚΟΝΑ (από το Διαδίκτυο). Όντως απροσδιορίστως “σκεπτικός” ο… φερόμενος ως πολύπαθος 45χρονος Οδυσσέας, προφανώς όχι και τόσο ικανοποιημένος από τις περικνημίδες και το… καπελάκι που του αγόρασε η Καλυψώ με click away.
.
Έτσι, για να ξεφύγουμε λίγο, από τα όσα ζοφερά ακούγονται τελευταία.
.
Στο θέμα μας όμως.
.
Το σύντομο κείμενο που ακολουθεί, το γράφω σκόπιμα σε απλή καθαρεύουσα. Αναφέρεται στο (πανέξυπνο “ΑΣΑΦΕΣ” του Ομήρου=) ΕΑΝ ο Οδυσσέας έμεινε 7 χρόνια με την Καλυψώ “ΜΗ θέλοντας” ή…. “Θέλοντας”, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από τις αντικειμενικές δυσκολίες φυγής. Έτσι ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ και την ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ (σύμφωνα με τον BOWRA)των ΜΥΚΗΝΑΙΩΝ αρχόντων.
.
Εν ολίγοις, ΙΔΙΟΦΥΩΣ, ο ΟΜΗΡΟΣ θέτει ζήτημα ΠΡΟΘΕΣΕΩΝ (!) και ΌΧΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ του Οδυσσέα.
.
Ήτο όντως ο Οδυσσεύς δεσμώτης της εκπάγλου μεν ωραιότητος πλην ακορέστου νύμφης Καλυψούς ή έμενεν εν τη νήσω αυτής ιδία βουλήσει;
.
Η του Ποιητού προσέγγισις δημιουργεί ασαφείας, περί των προθέσεων του ήρωος, αίτινες ερμηνεύονται διαφόρως:
.
Οτέ μεν, εμφανίζει τον βασιλέα της Ιθάκης ως επιθυμούντα διακαώς την αναχώρησίν του εκ της νήσου της καλλικομοίου νύμφης, επειγόμενον την επάνοδόν εις την Ιθάκην και την σύζυγόν του,την περίφρονα Πηνελόπην.
.
Οτέ δε, ότι έμενεν εν τη παραδεισία νήσω ΩΓΥΓΙΗΝ και παρά τη Καλυψώ ασμένως, ηδόμενος και απολαύων, αδιαλείπτως καθ’ εκάστην νύκτα, τας χάριτας της ερωτομανούς νύμφης. Και ότι ΜΟΝΟΝ μετά την ΠΑΡΕΛΕΥΣΙΝ επτά ετών, λογω (του) επελθόντος κορεσμού, “ότε ουκ ήνδανεν έτι”, ως επί λέξει σημειοί ο Ποιητής, εζήτει, κλαίων και οδυρόμενος παρ’ άλα, την επιστροφήν.
.
Σημείωση: Χρησιμοποίησα, όπως σημείωσα και εισαγωγικά, ΣΚΟΠΙΜΑ απλή καθαρεύουσα, για να γίνουν ΣΩΣΤΑ κατανοητές οι παρακάτω επισημάνσεις. Πράγματι.
.
Τί προέκυψε; Το βλέπετε. Ένα ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΟ, τελικά α-ΓΛΩΣΣΙΚΟ κείμενο.
.
Συντήρηση ΤΕΧΝΗΤΗΣ (!) ΤΥΠΟΛΑΤΡΙΚΗΣ ορθότητας, αλλά καθόλου “ψυχή”/ καθόλου συναίσθημα. Κάτι σαν ανακοίνωση- δελτίο (παλιάς)δημόσιας υπηρεσίας. ΚΑΘΗΛΩΣΗ της Ελληνικής ΓΛΩΣΣΑΣ (!).
.
Να γιατί η Καθαρεύουσα δεν “μιλήθηκε” ποτέ. Γιατί απλά δεν ήταν… γλώσσα. Ένα ΑΝΕΞΕΛΙΚΤΟ (!!!) κακέκτυπο της αρχαίας Ελληνικής.
.
Αντί ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ ένα ερώτημα: Γιατί και ως προς τί, η αρχαιοπρεπής απομίμηση “εν τη παραδεισία νήσω” είναι προτιμότερη από το ΟΜΙΛΟΥΜΕΝΟ σήμερα, ως ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΦΥΣΙΚΗ ΕΛΕΛΙΞΗ, “στο παραδεισένιο ή παραδείσιο νησί”;
.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για την “καθαρεύουσα” (!) του ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ, την οποία επικαλούνται οι…καθαρολόγοι ως άλλοθι, δείτε chrisblog.gr “Η Καλυψώ, η νήσος Ωγυγία και ο… μύθος της καθαρεύουσας” (μόνο το Υ.Γ).