Η πανδημία σάρωσε όλους τους τομείς της ζωής. Εθνικές οικονομίες, κοινωνικές επαφές και εργασιακές σχέσεις. Οταν επηρεάζονται ολόκληρες οικογένειες και επιβαρύνονται ψυχολογικά οι άνθρωποι, η ενορία και η καθημερινότητα του ιερέα δεν θα μπορούσαν να μείνουν εκτός υπολογισμών.
Κάθε μητρόπολη και η Ιερά Σύνοδος έχουν αρχίσει να μετρούν τις πληγές που θα αφήσει στο πέρασμά του ο κορονοϊός. Υστερα από πολλές συζητήσεις με πολλούς μητροπολίτες και στελέχη της Εκκλησίας ανά την Ελλάδα, σταχυολογώ τα πέντε σοβαρά μέτωπα που έχουν να αντιμετωπίσουν πια στον κλήρο σε επίπεδο ενορίας:
- Ο κόσμος έφυγε και είναι άγνωστο αν και πότε θα επιστρέψει. Εφυγαν «διά νόμου» και πρέπει να υπάρξει ένας εμπνευσμένος πια λόγος για να επιστρέψουν. Ιδιαίτερα οι νέοι.
- Το έλλειμμα της επίσημης Εκκλησίας να αρθρώσει έναν ενιαίο και σύγχρονο λόγο μπροστά στα προβλήματα της εποχής και στις κρίσεις που εμφανίζονται. Ιδιαίτερα η έλλειψη κοινής συνισταμένης και η πολυφωνία αποκάλυψαν τη γύμνια της διοικούσας Εκκλησίας να βοηθήσει τον απλό παπά να διαχειριστεί το μεγάλο αυτό πρόβλημα. Ο σύγχρονος ιερέας δεν έχει ούτε βοήθειες ούτε τα εργαλεία που απαιτούνται για να επικοινωνήσει με τη διοικούσα Εκκλησία, τον μητροπολίτη του και την Ιερά Σύνοδο.
- «Τσαρλατανισμός» στην Εκκλησία. Κληρικοί (ευτυχώς) μετρημένοι στα δάχτυλα κάνουν το δικό τους σόου. Καταφέρονται κατά της Εκκλησίας, των εμβολιασμών, των επιστημόνων, των κυβερνήσεων και όχι μόνο υιοθετούν, αλλά διαδίδουν όλες τις θεωρίες συνωμοσίας που διαβάζουν στο διαδίκτυο με στόχο να «χαϊδέψουν» τα αυτιά του κοινού τους, που ψάχνει απαντήσεις πέρα από τις προφανείς.
- Το «κραχ» των ενοριών. Με μείωση των εσόδων μέχρι και 80%, οι ενορίες έχουν αρχίσει την παύση πληρωμών, το φιλανθρωπικό έργο γίνεται με «αίμα» και ο κληρικός προσπαθεί να καλύψει τις λειτουργικές δαπάνες και να κρατήσει ανοιχτό τον ναό κάτω από πολύ αντίξοες οικονομικές συνθήκες.
- «Εσπασε» η οικογενειακή ενοριακή ζωή. Με τον νόμο να υποχρεώνει ελάχιστο κόσμο μέσα στον ναό, οι οικογένειες πια δεν εκκλησιάζονται στο σύνολο. Αλλοτε οι γονείς, άλλοτε μόνο τα παιδιά, η ενοριακή ζωή έχει αλλάξει πια και πολύ δύσκολα τα πράγματα θα πάνε προς το καλύτερο. Χρειάζεται εμπνευσμένους και ιερείς με διάθεση για δημιουργία και δουλειά.