Η ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ η Ρωμαία, η Οσιομάρτυς
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΡΑΜΙΟΣ και ΜΑΡΙΑ, η ανεψιά του
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΡΙΛΛΟΣ, ΜΙΝΗΣ & ΜΙΝΑΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ, ο στρατηλάτης
Η ΟΣΙΑ ΑΝΝΑ
Η ΑΓΙΑ ΜΕΛΙΤΙΝΗ
Η ΑΓΙΑ ΒΑΣΣΑ
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΜΗΔΗΣ
ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, Ιερομάρτυρας “εκ Σπάρτης Ατταλίας”
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ο Έσφιγμενίτης, ο νέος Οσιομάρτυρας.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΡΑΜΙΟΣ Αρχιμανδρίτης, ο Ροστοβίας θαυματουργός Ρώσος.
Αναλυτικά
Η ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ η Ρωμαία, η Οσιομάρτυς
Ή όσια Αναστασία έζησε στα χρόνια του Διοκλητιανού και καταγόταν από τη Ρώμη. Όταν πέθαναν οι πλούσιοι γονείς της, διαμοίρασε την περιουσία που κληρονόμησε στους φτωχούς και αποσύρθηκε σε μοναστήρι. Όταν τη συνέλαβε ο ηγεμόνας Πρόβος, υπενθύμισε στην Αναστασία την ανθηρή νεότητα της, για την οποία θα έπρεπε να αρνηθεί τον Χριστό. Τότε, δυναμική υπήρξε η απάντηση της Αναστασίας: “Εγώ, είπε, μία ωραιότητα και νεότητα γνωρίζω, εκείνη που δίνει ο Χριστός στις πιστές και γενναίες ψυχές, που προτιμούν γι’ Αυτόν το θάνατο αντί άλλων εγκόσμιων αγαθών, όταν αυτά προτείνονται για την προδοσία του Θεού τους. Πλούτη είχα άφθονα. Δεν τα θέλησα. Αλλά τον Χριστό μου τον θέλω και απ’ Αυτόν καμία δύναμη δε θα μπορέσει να με χωρίσει. Αν αμφιβάλλεις, δοκίμασε”. Εξαγριωμένος από την απάντηση ο Πρόβος, τη μαστίγωσε στο πρόσωπο και την άπλωσε σε αναμμένα κάρβουνα. Έπειτα, την κρέμασε και της έσχισε το σώμα. Μετά έκοψε τους μαστούς της, ξερίζωσε τα νύχια της και τελικά την αποκεφάλισε. Έτσι, η Αναστασία πήρε τον αμαράντινο στέφανο του μαρτυρίου.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ασκήσει εκλάμψασα, ώσπερ παρθένος σεμνή, αθλήσεως αίμασι, την της αγνείας στολήν, ενθέος εφοίνιξας όθεν Αναστασία, ως Οσία και Μάρτυς, χάριτας ιαμάτων, αποστράπτεις εν κόσμω πρεσβεύουσα τω Σωτήρι, υπέρ των ψυχών ημων.
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΡΑΜΙΟΣ και ΜΑΡΙΑ, η ανεψιά του
Αριστεύς της εγκράτειας και των πνευματικών ασκήσεων ο όσιος Άβράμιος, άφησε τη μεγάλη περιουσία που κληρονόμησε στους φτωχούς και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στη διακονία του Θεού και του πλησίον. Ζούσε σε ερημικό τόπο, όπου προσευχόταν και μελετούσε τα Ιερά γράμματα. Από ‘κει πήγαινε σε διάφορες πόλεις, για να κηρύξει το λόγο του Θεού και για να διακονήσει τη βασιλεία της αλήθειας και της ειρήνης του Ευαγγελίου. Η πίστη, η αγάπη και η υπομονή του κατόρθωσαν πολλές φορές να καταπραΰνουν βάρβαρες καρδιές και να ελκύσουν στο σταυρό ψυχές υπερβολικά εξαγριωμένες. Πάνω από 70 ετών ο Αβράμιος, διατηρούσε όλη τη ζωντάνια της Ιεραποστολικής δράσης του. Προστατευόμενος μάλιστα και από την ηλικία του, μπόρεσε να αφοσιωθεί στη σωτηρία αμαρτωλών γυναικών. Κάποτε ευτύχησε να ανασύρει από το βόρβορο της αμαρτίας και την κόρη του αδελφού του, τη Μαρία. Την είδε σε κάποιο πανδοχείο, χωρίς να τη γνωρίζει, φορτωμένη με κοσμήματα και συντροφιά με ακόλαστους νέους. Η παραστρατημένη όμως νεαρή, δεν είχε αποβάλει εντελώς τις ευσεβείς αναμνήσεις της. Την επομένη, πήγε στο γέροντα ασκητή και ζήτησε την ευλογία του. Εκείνος της απάντησε ότι δεν ωφελεί σε τίποτα η ευλογία των ανθρώπων, όταν ο Θεός είναι αναγκασμένος να μη παρέχει τη δική Του. Τα λόγια αυτά συντάραξαν τη Μαρία, μετανόησε, εξομολογήθηκε και από τότε έζησε ζωή αγία. Ο Αβράμιος πέθανε υπέργηρος, υπηρετώντας πιστά μέχρι τέλους το Θεό.
Απολυτίκιο. Ήχος α’. Του λίθου σφραγισθέντος.
Ζωής της φθειρομένης λιπών τας απολαύσεις, εν τη των μελλόντων έλπίδι, Άβράμιε θεοφόρε, όσίως έβίωσας εν γη, και χρίσμα ύπεδέξω ιερόν δια τούτο ως του Λόγου μυσταγωγός, κατηύγασας τους βοώντας· δόξα τω δεδωκότι σοι ίσχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ένεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΡΙΛΛΟΣ, ΜΙΝΗΣ & ΜΙΝΑΙΟΣ
Μαρτύρησαν δια ξίφους. (Η μνήμη των Αγίων Μίνη και Μιναίου, επαναλαμβάνεται και την 1η Αυγούστου).
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ, ο στρατηλάτης
Μαρτύρησε, αφού τον θανάτωσαν τρυπώντας του τα πλευρά με λόγχη.
Η ΟΣΙΑ ΑΝΝΑ
Γεννήθηκε στο Βυζάντιο από ευσεβείς γονείς και ο πατέρας της, Ιωάννης ονομαζόμενος, ήταν Διάκονος στο Ναό της Θεοτόκου στις Βλαχέρνες. Νωρίς έμεινε ορφανή από γονείς και η γιαγιά της την πάντρεψε με κάποιο ευσεβή διάκονο, με τον όποιο απόκτησε δύο παιδιά. Αλλά αργότερα, ο άντρας της και τα δύο της παιδιά πέθαναν και έτσι η Άννα διαμοίρασε τα υπάρχοντά της και αποσύρθηκε σε μοναστήρι. Κατόπιν όμως, ο εικονομάχος Λέων ο Ίσαυρος, διέλυσε τη Μονή στην οποία ανήκε η Άννα. Στην ανάγκη αυτή, η Όσια φόρεσε ρούχα ανδρικά και μπήκε σε ανδρικό μοναστήρι με το ψευδώνυμο Ευφημιανός. Εκεί έζησε με μεγάλη προσοχή και ακρίβεια και μετά το θάνατο του Λέοντα του Ισαύρου, φόρεσε πάλι γυναικεία ρούχα και έμεινε σαν μοναχή στο Βυζάντιο. Εκεί επιδόθηκε στη διακονία των φτωχών και των ασθενών. Με τέτοια θεοφιλή εργασία παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο.
Η ΑΓΙΑ ΜΕΛΙΤΙΝΗ
Αφού βασανίστηκε με τον πιο φρικτό τρόπο, επειδή δεν θυσίαζε στα είδωλα και ομολογούσε τον Χριστό, τελικά μετά από πολλά χτυπήματα με ξίφος, παρέδωσε τη ψυχή της στον Θεό.
Η ΑΓΙΑ ΒΑΣΣΑ
Και αυτής η μνήμη αναφέρεται στον Συναξαριστή του Sirmond (Delehaye σελ. 176, 2) ως έξης: “Τη αύτη ήμερα μνήμη των αγίων αποστόλων και μαρτύρων Πέτρου, Παύλου, Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού, Στεφάνου του πρωτομάρτυρας, Βαρνάβα του αποστόλου, Ιωσήφ του Πατριάρχου, και Κλεώπα, Τροφίμου, Δορυμέδοντος, Κοσμά, Δαμιανού, Βάσσης και της συνοδείας αυτών. Τελείται δε η αυτών σύναξις εν τω σεπτώ αποστολείω του αγίου και πανευφήμου αποστόλου Παύλου εν τω Ορφανοτροφείω άμα δε και τα εγκαίνια του αυτού ναού”. (Και Sinaxaria Selecta σελ. 172, 43).
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΜΗΔΗΣ
Τη μνήμη του συναντάμε στον Παρισινό Κώδικα 1589 φ. 91α ως εξής: “Τη αύτη ήμερα μνήμη του Άγιου Διομήδους, μαθητού του εν άγίοις πατρός ημών Τριφυλλιού επισκόπου Λευκωσίας”. Άλλο βιογραφικό του στοιχείο δεν υπάρχει.
ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Τη μνήμη αυτού του γεγονότος συναντάμε μόνο στο Λαυρωτιακό Κώδικα Δ’ 14 φ. 15, όπου υπάρχει και ειδικός Κανόνας για τη γιορτή αυτή από άγνωστο ποιητή, που μεταξύ άλλων λέει: “Κάρα τη ση ρέοντος πλούτου φανότερον πιστώς έναγλαΐζεται τούδε του άστεως ή σεπτή εκκλησία τείχος κεκτημένη. Πρόδρομε κήρυξ Χριστού”.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ιερομάρτυρας “εκ Σπάρτης Ατταλίας”
Σύμφωνα με το Νέο Μαρτυρολόγιο, ο μάρτυρας αυτός μαρτύρησε στα Μουδανιά στις 29 Οκτωβρίου 1653. Κανόνα του Αγίου συνέγραψε ο Μελέτιος Συρίγου. Ο Otto Meinardus αναφέρει σαν ήμερα μνήμης του νεομάρτυρα την 7η Ιανουαρίου και συγχέει τα περιστατικά του βίου του με αυτά του Αθανασίου εξ’ Ατταλίας, που μαρτύρησε το 1700.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ο Εσφιγμενίτης, ο νέος Οσιομάρτυρας.
Πατρίδα του ήταν το χωριό Παράορα της επαρχίας Κεσσάνης της Θράκης και κατά κόσμον ονομαζόταν Τριαντάφυλλος. Παντρεύτηκε και απόκτησε δύο θυγατέρες. Ύστερα όμως από μια περιπέτεια με τη σύζυγό του, αποχαιρέτησε τα παιδιά του και τους συγγενείς του και αποχώρησε στην Αίνο. Εκεί αποκατέστησε τη γυναίκα του σ’ ένα γυναικείο μοναστήρι και αυτός αναχώρησε στο Άγιο Όρος, στη Μεγίστη Λαύρα. Εκεί έγινε μοναχός με το όνομα Τιμόθεος και έμεινε έξι χρόνια ασκούμενος στις αρετές, υπακοή, πραότητα, ταπείνωση, προσευχή και νηστεία. Κατόπιν πήγε στο κοινόβιο του Εσφιγμένου, όπου έγινε μεγαλόσχημος και προπαρασκευάστηκε για το μαρτύριο. Τελικά, αφού πήρε την ευχή του ηγούμενου του Ευθυμίου, αναχώρησε από το Άγιο Όρος και έφτασε στην Κεσσάνη. Εκεί, μαζί με τον συνοδό του, Ιερομόναχο Ευθύμιο, προσπαθούσαν να επαναφέρουν στη σωστή πίστη αρνησίχριστους. Τους πρόδωσαν όμως και αφού τους συνέλαβαν τους μετέφεραν στις φυλακές της Αδριανούπολης. Εκεί βασανίστηκαν με τον πιο βάρβαρο τρόπο. Αλλά επειδή οι Όσιοι έμεναν σταθεροί στην πίστη τους, τον Ευθύμιο και κάποιον άλλο μοναχό Βαρνάβα τους ελευθέρωσαν και τους απέλασαν, τον Τιμόθεο αποκεφάλισαν στις 29 Οκτωβρίου 1820. Μέρος των αιματωμένων ενδυμάτων του βρίσκεται στη Μονή Εσφιγμένου. (Ορισμένοι Συναξαριστές, μαζί μ’ αυτούς τους Αγίους, αναφέρουν και κάποιον Ιερέα Νικόλαο).
Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΡΑΜΙΟΣ Αρχιμανδρίτης, ο Ροστοβίας θαυματουργός Ρώσος.