Οργή προκαλεί υποδιοικητής μεγάλου κρατικού οργανισμού, του οποίου το στόμα δεν μπορεί να ξεπλυθεί ούτε με χλωρίνη με αυτά που ξεστομίζει σε φίλους και εχθρούς. Και να ήταν μόνο αυτό…
Η αλαζονεία του έχει χτυπήσει κόκκινο και έχει εκνευρίσει τους πάντες, και πιο πολύ τους φίλους του.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η αθυρόστομη δράση του υποδιοικητή άρχισε από την πρώτη ημέρα του διορισμού του, πριν από περίπου έναν χρόνο. Από το πρώτο λεπτό βρίζει και προσβάλλει υπαλλήλους του οργανισμού, τους οποίους μάλλον θεωρεί κατώτερούς του και συμπεριφέρεται στους συνδικαλιστές που τον συναντούν με τον χειρότερο τρόπο. Όχι μόνο στους συνδικαλιστές που πρόσκεινται ιδεολογικά σε άλλα κόμματα, αλλά και σε αυτούς της ΔΑΚΕ. Δεν κάνει διαχωρισμούς.
Όπως είναι φυσικό, αυτή η συμπεριφορά δεν έχει μείνει κρυφή. Οι συνδικαλιστές, αλλά φυσικά και οι υπάλληλοι πηγαίνουν καθημερινά στο γραφείο του διοικητή του οργανισμού για να εκφράσουν τα παράπονά τους, αλλά, δυστυχώς, η ασυλία που έχει, λόγω των υψηλών γνωριμιών του, ο εν λόγω κρατικός αξιωματούχος είναι προκλητική. Γνωριμίες που φτάνουν ως την κορυφή της κυβέρνησης.
Η συμπεριφορά του υποδιοικητή δεν συνάδει με το αντικείμενο των σπουδών του, οι οποίες, όπως γίνεται φανερό, δεν του προσέφεραν, πέρα από τα χαρτιά του πτυχίου και του μεταπτυχιακού, τον σεβασμό προς τους συνεργάτες του.
Η κατάσταση που επικρατεί στα κτίρια του οργανισμού είναι χαρακτηριστική του πώς αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση τη στελέχωση των δημόσιων οργανισμών από «άριστους», που μόνο την αριστεία δεν προωθούν. Σε όλα τα παράπονα που δέχεται ο διοικητής του οργανισμού για τον συνεργάτη του η απάντηση είναι μία: «Δεν μπορώ να κάνω το παραμικρό». Λέει καθαρά σε όλους ο άνθρωπος ότι δεν μπορεί να τιμωρήσει αυτόν που προκαλεί τεράστια προβλήματα σε έναν νευραλγικό οργανισμό, γιατί έχει υψηλούς προστάτες, οι οποίοι δεν θέλουν να ακούσουν το παραμικρό για τον προστατευόμενό τους.
Έως σήμερα αυτά τα παράπονα για τη συμπεριφορά του υποδιοικητή είχαν μείνει στον κλειστό κύκλο του οργανισμού, αλλά πλέον, όπως λένε οι υπάλληλοι, ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Η συμπεριφορά του δημιουργεί προβλήματα στην εύρυθμη λειτουργία των καθημερινών εργασιών και τα στόματα ανοίγουν και εκτός οργανισμού.
πηγή: «δημοκρατία»