Συνεχίζουν ακάθεκτοι την προπαγάνδα τους οι Τούρκοι. Με NAVEX από τον υδρογραφικό σταθμό της Σμύρνης, ζητούν την ακύρωση ελληνικής οδηγίας γιατί, όπως αναφέρουν, είναι «παραβίαση του αποστρατικοποιημένου καθεστώτος της νήσου Χίου όπως τέθηκε στη Συνθήκη της Λωζάνης το 1923».
Την ίδια στιγμή, επανεμφανίστηκαν και οι γνωστοί… πρόθυμοι του διαλόγου μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, ενθαρρυμένοι από την αλλαγή πλεύσης της κυβέρνησης και την εγκατάλειψη των κόκκινων γραμμών που σηματοδότησε η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη.
Με ένα «κάλεσμα» που δημοσιοποιήθηκε και το οποίο δεν κάνει καμία διάκριση μεταξύ αυτού που προκαλεί και αυτού που προκαλείται, μεταξύ αυτού που παραβιάζει κυριαρχικά δικαιώματα και αυτού του οποίου παραβιάζονται οι συνήθεις ύποπτοι της «ελληνοτουρκικής συνεργασίας», έρχονται να υιοθετήσουν την πλατφόρμα της Άγκυρας περί «γενικού διαλόγου».
Συγκεκριμένα, κάλεσμα σε αποκλιμάκωση των εντάσεων στην ανατολική Μεσόγειο απευθύνει το Ελληνοτουρκικό Φόρουμ, παροτρύνοντας όσους βρίσκονται «στα κέντρα λήψης αποφάσεων των δύο χωρών να κάνουν χωρίς καθυστέρηση κάθε δυνατή προσπάθεια και πρωτοβουλία, ώστε να υπάρξει άμεσα μια μείωση της έντασης».
Οι υπογράφοντες, μεταξύ των οποίων γνωστά ονόματα όπως ο Χρήστος Ροζάκης, ο Ιωάννης Γρηγοριάδης από το ΕΛΙΑΜΕΠ, ο Ηλίας Κλης (πρέσβης ε.τ.), η πρώην άτυπη σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου Πωλίνα Λάμψα και διάφοροι άλλοι, Έλληνες, Τούρκοι, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, κάνουν λόγο για «θετική διμερή και πολυμερή ατζέντα» που να οδηγήσει σε θεμιτά αποτελέσματα, «συμβάλλοντας θετικά και στην οικονομία και την ανάπτυξη των δύο χωρών». Υπογραμμίζουν μάλιστα ότι μια στρατιωτική αντιπαράθεση θα έχει καταστροφικές συνέπειες όχι μόνον για τις δύο γειτονικές χώρες και τους λαούς τους, αλλά και για ολόκληρη την περιοχή.
Πρόκειται περί μίας «ολικής επαναφοράς» στην εποχή ΓΑΠ και Σημίτη, η οποία φυσικά διόλου τυχαία δεν είναι, καθώς, από ό,τι φαίνεται, η χρονική στιγμή στην οποία επέλεξαν να «επικοινωνήσουν» το κάλεσμά τους τα μέλη του Ελληνοτουρκικού φόρουμ είναι ακριβώς αυτή κατά την οποία η ελληνική κυβέρνηση μαλακώνει επικίνδυνα τη στάση της κατά της Τουρκίας, υποβαθμίζοντας το θέμα των κυρώσεων, αποδεχόμενη ως «αποκλιμάκωση» την προσωρινή απόσυρση του Oruc Reis και στρώνοντας τον δρόμο για «διάλογο» με την Τουρκία σε διάφορα μέτωπα, από το ΝΑΤΟ έως τις πρωτοβουλίες του Σαρλ Μισέλ.