Ο μάγκας ο σωστός κάθεται μπροστά στις ευθύνες του και πληρώνει τον λογαριασμό. Τό ‘πιασες το υπονοούμενο Γιώργο μου ή το θέλεις και σε μετάφραση;
Κάθισα σήμερα να φάω το μεσημεριανό μου και άνοιξα και την τηλεόραση για να ακούσω τις ειδήσεις. Όλοι συζητάγανε για τα νέα μέτρα της κυβέρνησης, αλλά εγώ δεν τους πίστευα. Εξάλλου, έλεγα από μέσα μου, γιατί να μας τα κάνει όλα αυτά ο Γιώργος; Αφού εμείς πληρώνουμε τους φόρους μας και ό,τι άλλο μας ζητήσουν αυτοί που μας κυβερνάνε.
Ποτέ δεν τους χαλάσαμε το χατίρι, οπότε, πίστευα πως οι φήμες που οργίαζαν ήταν μόνο φήμες και πως ποτέ δεν θα μπορούσε κανείς να μου ζητήσει να κόψω και από το φαγητό μου, για να πληρώσω τα κλεμμένα άλλων…
Όμως, η πρώτη είδηση που άκουσα, ήταν και η τελευταία. Οι φήμες επαληθεύτηκαν (δια στόματος του κυβερνητικού εκπροσώπου) και με βύθισαν στην απελπισία.
Και πες μου, τι να κάνω τώρα εγώ, Γιώργο μου;
Γιατί να πληρώσω εγώ Γιώργο μου και όχι οι τράπεζες και οι μεγαλοεργολάβοι;
Τι είπες; Φοβάσαι πως θα «στραγγίξουν» οι τράπεζες και θα προκύψει «ασφυξία πληρωμών»;
Και για να μην στραγγίξουν οι τράπεζες πρέπει να στραγγίξεις εσύ εμένα Γιώργο μου; Και άντε και με στράγγιξες, Γιώργο μου… θα λύσεις το πρόβλημά σου;
Μήπως εγώ δεν ήμουν, Γιώργο μου, που σε τάιζα και σε μεγάλωσα και σε έκανα πρωθυπουργό; Εγώ δεν πλήρωνα για όλα σου τα έξοδα; Εγώ δεν δούλευα για σένα Γιώργο μου; Κι εσύ μου το ανταποδίδεις, στραγγίζοντας εμένα στη θέση των τραπεζών; Γι αυτές φοβάσαι, Γιώργο μου, εμένα όμως δεν σκέφτεσαι πως θα με πεθάνεις, πως θα με εξαθλιώσεις και πως στο τέλος θα με εξοργίσεις; Και σου το λέω, για να μην λες άλλα αργότερα… Μπορεί να είμαι φιλήσυχος άνθρωπος και να σκύβω το κεφάλι μου και στη γυναίκα μου, αλλά αν την ρωτήσεις θα σου πει πως φοβάται τη στιγμή που θα κάνω μπαμ, Γιώργο μου… Εγώ σου το λέω, πάντως, για να μην λες ότι δεν ήξερες (ξέρεις εσύ… με τον Κωστάκη, τον Προβόπουλο, προεκλογικά, για το χρέος…)
Και τι «μπόμπα» ήταν αυτή που πέταξες πως «είμαστε σε κατάσταση πολέμου», Γιώργο μου; Και με ποιόν πολεμάς, για να έχουμε καλό ‘ρώτημα, Γιώργο μου; Με εμένα; Γιατί εγώ μαθαίνω πως εσύ έδωσες την εθνική κυριαρχία πριν να μου πεις για πόλεμο, Γιώργο μου… Και για να είμαι ειλικρινής μαζί σου, δεν έχω κανέναν λόγο να σε πιστεύω, Γιώργο μου…
Εσύ δεν ήσουν, αλήθεια, που έλεγες ότι «υπάρχουν λεφτά» Γιώργο μου; Τα δικά μου λεφτά εννοούσες παλικάρι μου; Και γιατί δεν μίλαγες για τα δικά σου λεφτά, να σε χαρεί και η μάνα σου, που έγινες ανεξάρτητος οικονομικά; Και πώς ξέρεις πόσα λεφτά έχω εγώ Γιώργο μου; Και μήπως ξέρεις και γιατί τα κρατάω στην άκρη αυτά τα 5 ψωροχιλιάρικα Γιώργο μου; Για να πληρώσω κανένα φακελάκι σε γιατρό (γιατί αυτό το κράτος δεν με φροντίζει δωρεάν) ή για να πληρώσω τους τέσσερις που θα με πηγαίνουν στην αιώνια κατοικία μου, Γιώργο μου. Βλέπεις, εγώ ακόμη και στον θάνατο θα πληρώσω, Γιώργο μου, ενώ άλλοι -και ονόματα δεν λέω-, θάβονται με έξοδα του δημοσίου, δηλαδή με τα δικά μου λεφτά, Γιώργο μου…
Και γιατί αφού μου λες ότι σε πίεσαν για να με στραγγίξεις, δεν τους απάντησες ΟΧΙ, Γιώργο μου; Δεν σου την έμαθε αυτή την ελληνική λέξη η μανούλα σου ή η νταντά σου παλικάρι μου; Δεν διάβασες ελληνική ιστορία (εκεί στο Αμέρικα) για να μάθεις και πέντε έξι ελληνικές λέξεις, με νόημα, Γιώργο μου;
Τώρα δηλαδή πρέπει εγώ να τρέξω να πληρώσω την λυπητερή επειδή οι σαν και του λόγου σου, Γιώργο μου, άδειασαν τα ταμεία και τρέξε να τους βρεις… οπότε έπιασες εμένα που βρήκες εύκαιρο; Και τι είμαι εγώ Γιώργο μου; Μηχανή που κόβει χρήματα για να σου δώσω όσα πήραν οι γνωστοί σου; Πήγαινε να τους βρεις και ζήτησέ τα πίσω, Γιώργο μου… κι εγώ θα είμαι εκεί να σε στηρίξω και να τους ρίξω και καμιά ψιλή αν σου κάνουν τσαμπουκάδες, Γιώργο μου…
Τι κεραυνούς μου έριξες σήμερα Γιωργάκη μου; Γιατί; Τι κακό σου έκανα εγώ παλικάρι μου; Μισθούς κατέβασες, ΦΠΑδες ανέβασες, τα επιδόματα μείωσες, τις βενζίνες τις απογείωσες και αύριο που εγώ δεν θα έχω δουλειά πως θα ζήσω Γιώργο μου; Πώς θα πληρώσω για να φάω εγώ και η κυρά μου Γιώργο μου; Εσύ πείνασες ποτέ (βγάζω έξω τις δίαιτες και την καλή διατροφή με το χαβιάρι) Γιώργο μου; Εσύ ανησύχησες ποτέ αν θα έχουν να φάνε τα παιδιά σου τον άλλο μήνα Γιώργο μου;
Πώς έρχεσαι έτσι, παλικάρι μου, και ξεσπάς τον θυμό σου επάνω μου; Τράβα στην Μέρκελ, στον Μπαρόζο ή σε όποιον γουστάρεις παλικάρι μου και ρίξε τους τα μπινελίκια σου και ζήτα τους να σε εξυπηρετήσουν στην δύσκολη στιγμή που σου έτυχε, Γιώργο μου. Σε μένα γιατί έρχεσαι; Δεν σου είπαν πως δεν μπορείς να πάρεις εκ του μη έχοντος; Δεν σου το έμαθε αυτό ο πατέρας σου (θεός σχωρέστον ότι και αν έκανε) παλικάρι μου; Δεν σου είπαν πως παίζεις με την φωτιά που θα σε κάψει, Γιώργο μου;
Επειδή σε βλέπω καλοστεκούμενο, σοβαρό και μετρημένο, Γιώργο μου, άκου με να σου πω κάτι για να κερδίσεις κι εσύ το κάτι τις σου… Όποιος με τον λαό τα έβαλε, καλό τέλος δεν είχε… Και όποιος με τον έλληνα τα έβαλε πολύ γρήγορα βλαστήμησε την ώρα που ξεκίνησε τον «καυγά»… Βάλε λοιπόν κι εσύ μυαλό, τράβα και βρες τον φταίχτη και όπως σου είπα, ευθύς εξ αρχής, δίπλα σου θα είμαι για να τον τακτοποιήσεις. Αλλά σταμάτα να κοιτάς εμένα, Γιώργο μου, γιατί εγώ την τσέπη μου την έχω για την οικογένειά μου. Και δεν σου χρωστάω τίποτε. Εσύ μου χρωστάς πολλά… Αν χρωστάς και σε άλλους, να μάθεις πως εγώ δεν θα πληρώσω τα δικά σου χρέη… και της παρέας σου…
Κι άμα θες να γίνεις μάγκας, μάθε πως ο σωστός ο μάγκας κάθεται μπροστά στη ζημιά που έκανε και πληρώνει τον λογαριασμό και δεν γίνεται ζήτουλας ούτε τα ρίχνει αλλού… Έτσι είναι αυτά τα πράγματα, Γιώργο μου…
Άλλο ζήτουλας και φτηνιάρης κι άλλο άρχοντας και κιμπάρης… Εσύ διάλεξε τι θέλεις να είσαι, αλλά σταμάτα να κοιτάς στην τσέπη μου, γιατί θα σου κόψω το χεράκι Γιώργο μου…
Κωνσταντίνος