και απέκεινα αιώνος, κατήντησεν εις μίαν ακμήν, ώστε να μην μείνη
άλλο εις τους δυστυχείς Πελοποννησίους Γραικούς, ει μη μόνον πνοή
και αυτή δια να ωθή κυρίως τους εγκαρδίους των αναστεναγμούς.
με μίαν γνώμην ομοφώνως απεφασίσαμεν να λάβωμεν τα άρματα, και να
ορμήσωμεν κατά των τυράννων. Πάσα προς αλλήλους μας φατρία και
διχόνοια, ως καρποί της τυραννίας απερρίφθησαν εις τον βυθόν της
λήθης, και άπαντες πνέομεν πνοήν ελευθερίας.
αλύσσους της βαρβαρικής τυραννίας, ελύθησαν ήδη, και υψώθηκαν
μεγαλοψύχως και έλαβον τα όπλα προς μηδενισμόν της βδελυράς
τυραννίας.
εναγκαρεύσεις τας ασπλάγχνους τρέχουν εις απόκτησιν των δικαιωμάτων
μας. Η κεφαλή μας η κλίνουσα τον αυχένα υπό τον ζυγόν τον απετίναξε
και άλλο δεν φρονεί, ει μη την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ.
ανωφελών παρακλήσεων, προς εξιλέωσιν των βαρβάρων τυράννων, τώρα
μεγαλοφώνως φωνάζει και κάμνει να αντηχή ο αήρ το γλυκύτατον όνομα
της Ελευθερίας.
Τούτου ένεκεν προσκαλούμεν επιπόνως την συνδρομήν και βοήθειαν όλων
των εξευγενισμένων Ευρωπαίων γενών, ώστε να δυνηθώμεν να φθάσωμεν
ταχύτερον εις τον Ιερόν και δίκαιον σκοπόν μας και να λάβωμεν τα
δίκαιά μας.
τω λόγω η μήτηρ μας Ελλάς, εκ της οποίας και υμείς εφωτίσθητε,
απαιτεί ως εν τάχει την φιλάνθρωπον συνδρομήν σας, και ευέλπιδες,
ότι θέλει αξιωθώμεν, και ημείς θέλομεν σας ομολογή άκραν υποχρέωσιν,
και εν καιρώ θέλομεν δείξη πραγματικώς την υπέρ της συνδρομής σας
ευγνωμοσύνην μας.
Πέτρος Μαυρομιχάλης,
Αρχιστράτηγος Σπαρτιατικού και Μεσσηνιακού στρατού
υπερηφάνεια και καθήκον υπερείχαν των “διπλωματικών ελιγμών και
ισορροπιών”………….τότε που οι ηγέτες ηγούντο και δεν ακολουθούσαν……………..